Charlie MacGregor (38) loopt ineens weg naar de wc’s in de lobby van TheStudentHotel. Wordt hij niet goed? Nee, hij rent naar het geluid van een afvoerbak die volloopt. Het is openingnight, maar de oprichter van het nog naar verf geurende hotel let op andere details dan zijn gasten. Die staan buiten bier te drinken, nummers uit te wisselen en elkaar uit te checken.
“Het is de eerste avond voor de studenten en het moet perfect zijn. De studenten komen hier voor het eerst. Sommigen zijn nog maar 17 jaar. Die worden afgezet door hun geëmotioneerde ouders. Ik voel me verantwoordelijk”, zegt hij terwijl hij een prop papier in een afvalbak duwt.
MacGregor, een Schot die al meer dan tien jaar in Nederland woont, opende maandagavond zijn derde locatie van TheStudentHotel. Aan de kop van de Schilderswijk in Den Haag.
Het studentenonderkomen bevindt zich in het hart van de wijk waar twee weken geleden twee demonstraties werden gehouden die voor nationale reuring zorgden. Tegenover het hotel startte een anti-ISIS-demonstratie die uit de hand liep nadat buurtbewoners de demonstranten – waaronder enkele rechts-extremistische activisten met een strafblad – bekogelden. “We zeggen dat we in Stationsbuurt zitten”, zegt mede-initiator Frank Uffen.
Charlie McGregor in de relaxruimte van het hotel.
MacGregor is een entrepreneur met lef. Al eerder opende hij in ‘opkomende wijken’ in Amsterdam en Rotterdam vestigingen van TheStudentHotel. Dat de Schilderswijk bekend staat als een probleemgebied, deert hem niet. Hij wijst naar buiten. Naar de glazen pui die doorkijkt naar een pleintje met een stalling met genummerde zwarte fietsen. Elke gast heeft zijn fiets. “We hebben een open karakter. Iedereen is welkom”, zegt hij.
The Student Hotel is een initiatief van City Living Management, een joint venture tussen Charlie MacGregor en The Carlyle Group. City Living heeft ongeveer 24 miljoen euro in de aankoop en renovatie van het gebouw, een voormalige zorginstelling, geïnvesteerd. TheStudentHotel herbergt 300 kamers, waarvan meer dan de helft wordt bezet door vooral buitenlandse studenten. Een ander deel is ingericht voor toeristen met een smallere beurs.
Prijzen beginnen vanaf 650 euro per maand, inclusief voorzieningen zoals wifi, een fitnessruimte en een speelhal met een pooltafel, tafeltennistafel en zithoekjes waar romans uitgestald staan van Jan Wolkers, Peter Buwalda en Donna Tartt. In de lobby prijkt zelfs een piano onder een groot oplichtend logo met de tekst: ‘Honey I’m Home’.
Studenten tijdens de openingsavond.
Voor MacGregor is de Schilderswijk geen no-go area, maar een gebied om tegen lage kosten te investeren. Hij is niet de enige die zijn ondernemersoog op de meest verguisde wijk van Nederland heeft laten vallen.
In het stationsgebied van HS hebben partijen als Duwo, Staedion en Vestia de afgelopen jaren huisvesting voor ongeveer 2.000 studenten gerealiseerd. Schuin tegenover TheStudentHotel aan de Stationsweg bouwt Geste Groep 56 woonstudio’s. Bouwfonds IM laat op dit moment 450 studenten- en starterswoningen bouwen tussen de stationsentree en wolkenkrabber het Strijkijzer.
MacGregor kocht het pand van een zorginstelling. De bejaarde bewoners zijn verdwenen en vervangen door internationale studenten die geen notie hebben van de problemen in de wijk. Sterker nog: die zijn veel erger gewend.
Joey van der Merwe, een studente Internationaal Recht, komt uit Johannesburg en overleefde al eens een moordaanslag. “Ik hoorde dat mensen hier met ISIS-vlagen zwaaiden. Dat is wel eng, ook omdat ze goed gefinancierd zijn en een strakke organisatie hebben, maar ik ben hier niet bang. In Zuid-Afrika heb ik wel eens een pistool tegen mijn hoofd gehad op de oprijlaan bij mijn ouders. Die man eiste de auto op, maar mijn vader duwde ons de garage in en begon op hem in te praten. ‘Je krijgt die auto niet’. Toen schoot de belager hem in zijn been.”
Van der Merwe (r.) poseert met de Finse studente Maria Naumanen.
Van der Merwe kwam maandagmiddag aan en gaat een jaar in TheStudentHotel wonen. “Mijn ouders weten waar ik ben. Alles is hier goed geregeld. In mijn vorige huis was er gedoe met de eigenaar en betalingen.” Ze kijkt even door een hek naar de donkere straat. “D’r gaan verhalen dat mensen hier groepsgewijs over straat gaan. Ik fiets er alleen doorheen. Je moet gewoon terugpraten als iemand tegen je aan gaat ouwehoeren. Een keer was er een man die in de auto naast me ging rijden en vroeg of ik mee wilde naar zijn huis. ‘Ga weg’, zei ik. Als je dat twee keer zegt, taaien ze vaak wel af.”
Ook de Noorse Hedda Rasch Leiren voelt zich veilig in de buurt. Ze kan geweld relativeren, nadat een paar vrienden en partijgenoten van haar omkwamen bij de moordaanslag van Anders Breivik. Tijdens de aanslag was ze onderweg naar Ghana, waar ze een jaar zou blijven. Normaliter was ze tijdens de massamoord van Breivik ook op Utoya geweest. Ze durfde er bij terugkomst in Noorwegen met geen enkele vriend over te spreken, uit angst dat het te pijnlijk zou zijn om over te praten.
De studente Internationaal Recht uit Bergen noemt zichzelf een socialiste die ervan uitgaat dat mensen handelen vanuit goede bedoelingen. “Socialisten zijn natuurlijk heel naïef, op het domme af”, zegt de blondine na een paar biertjes en duidelijk op zoek naar vertier. “Bij ons geldt: als iemand iets verkeerd doet, dan denken we nog steeds dat het onze schuld is. Wanneer het slecht gaat, is het niet gemakkelijk om socialist te blijven”, zegt ze.
De aanslag heeft haar wereldbeeld en haar vertrouwen in Noorwegen niet doen wankelen. “Oh nee hoor. Bergen is de mooiste plaats op aarde. Of het hier gevaarlijk is?” Ze kan het niet beoordelen, ze is pas twee dagen in Nederland. “In Ghana voelde ik me veilig. Daar heerst gemeenschapsgevoel. Zeg, jij kijkt alsof je me begrijpt en ook socialist bent…”
Karim Kamel, student aan de TU Delft, staart al een tijdje naar de dames. De man uit Caïro heeft de buurt ontdekt en constateerde dat hij de borden op de winkels perfect kan lezen. “Alles staat ook aangegeven in het Arabisch hier.”
Kamel heeft gehoord van de demonstraties, maar lacht om de verhalen over een mogelijke overname van de wijk door orthodoxe moslims. “Die demonstraties stelden weinig voor. In Caïro heb je de moslimbroeders. Die gaan een stukje geraffineerder te werk. Die zorgen dat ze aanhang krijgen door armen te ondersteunen. Die hebben echt macht.”
Karim Kamel uit Caïro zit niet te wachten op een Arabisch straatbeeld.
Hij slaat linksaf als hij naar buiten gaat. De kant van de binnenstad. “Waarom zou ik de Schilderswijk inlopen? Ik ben naar Nederland gekomen om de Nederlanders te leren kennen, als ik Arabieren om me heen wil had ik net zo goed in Egypte kunnen blijven”, grinnikt hij.
MacGregor kijkt het tafereel vol flirtende en drinkende studenten met een glimlach aan en mengt zich nadrukkelijk onder zijn gasten. Hij keert straks terug naar Amsterdam, waar hij woont met zijn vrouw en twee kinderen. “Het enige wat ik wil is dat de studenten het jaar van hun leven beleven in de Schilderswijk.”
ThePostOnline doet de hele week verslag vanuit de Schilderswijk in Den Haag. Eerdere verhalen leest u hier.
