Leon de Winter schrijft in de Telegraaf van 30 augustus voor de zoveelste keer dat ‘islam de kern van het probleem is van radicalisering’. Volgens hem zijn jihadjongeren slechts een symptoom van het ware kwaad: ‘de islam’. Hij roept op om over de godsdienstleerstellingen van de islam te discussiëren. Hoewel het overgrote deel van de moslimwereld IS en gelijksoortige terreurorganisaties veroordeelt, wil ik graag op zijn verzoek ingaan. Wat onderwijst de islam aan moslims?
De Winter schrijft in zijn stuk:
“In onze cultuur zijn weinig waarden zo essentieel als vrijheid.”
Het zal hem verbazen dat islam juist ook een voorstander is van vrijheid. Iedere vorm van vrijheid wordt toegekend in de islam. Neem bijvoorbeeld het recht van godsdienstvrijheid. De Koran onderwijst in duidelijke woorden:
“Er is geen dwang in godsdienst.”
Deze belangrijke leestelling wordt herhaaldelijk op verschillende manieren beschreven:
“‘Voor u uw godsdienst en voor mij mijn godsdienst’ en ‘laat hem geloven die geloven wilt en hem niet geloven die niet geloven wilt'”.
De defensieve strijden die Mohammed gedwongen was te voeren waren juist vóór het recht van godsdienstvrijheid. De moslims werden vanwege hun nieuwe religie vervolgt. Islam onderwees leerstellingen die in strijd waren met de gangbare leer van de Arabieren. In het pre-islam-tijdperk werden vrouwen als derderangse burgers behandeld, sommige stammen zouden zelfs pasgeboren dochters levend begraven. Slavernij was de normale norm en het aanbidden van afgoden was een essentiële deel van de Arabieren.
Islam onderwees daarentegen:
“Vrouwen hebben rechten over hun mannen zoals mannen rechten hebben over hun vrouwen’ en ‘onderwijs is verplicht voor vrouwen.”
Mohammed sprak tegen slavernij en ook onderwees hij dat er maar één God is. De vreedzame boodschap van de islam zou ongetwijfeld een revolutie teweeg brengen in geheel Arabië en een einden maken aan de onrechtvaardige luxueuze leven van de Arabieren. Dit hadden de Arabieren ook door en besloten daarom met dwang en geweld Mohammed en zijn volgelingen te doen stoppen met het verspreiden van de boodschap van de islam.
De Koran onderwijst aan moslims hoe zij de boodschap van de islam horen te verkondigen. Een moslim hoort eerst aan zijn zelfhervorming te werken voordat hij zich richt tot anderen:
“O, gij die gelooft, past op uzelf. Hij die dwaalt kan u niet schaden wanneer gij juist geleid zijt.”
De Koran onderwijst om met argumenten met een ander in gesprek te gaan:
“Roep tot de weg van uw Heer met wijsheid en goede raad en redetwist met hen op een gepaste wijze.”
Ook zegt de Koran:
“Het is aan Ons om te leiden […] ‘Gij zijt slecht een vermaner en geen waker over hen.”
Een moslim hoort de mensheid te adviseren en hoort tot God te bidden voor de hervorming van de mensheid en hoort het resultaat aan God over te laten; hij mag geen geweld of dwang gebruiken:
“Er is geen dwang in godsdienst.”
Toen Mohammed aan de macht kwam heeft hij nooit andersdenkenden gedwongen om zich te bekeren tot de islam. Vanwege de gruwelijke vervolgingen die hij en zijn volgelingen hadden ervaren had hij juist immense sympathie voor volgelingen van anderen religies.
In Medina kwam eens een delegatie van christenen op bezoek bij Mohammed voor een theologisch debat. Tijdens het debat wouden de christenen hun gebed verrichten. De profeet bood hen aan om in zijn eigen moskee het gebed te verrichten. Enkele moslims die de moskee binnenliepen zagen de christenen in een ander richting bidden dan wat zij zelf gewend waren en wilden hen tegen houden. Mohammed hield hen tegen, zeggende:
“Ik heb hun toestemming gegeven om hier te bidden, omdat dit een Huis van God is; en niemand heeft het recht om iemand te weerhouden om in het Huis van God te bidden.”
Natuurlijk zal men willen beweren dat moslimlanden totaal het tegenbeeld zijn van wat ik hier nu vertel. Dit is ook precies mijn betoog. Moslimlanden praktiseren de religie helemaal niet meer. Daarom noem ik het ook ‘moslimlanden’ en geen ‘islamitische landen’. Ik zie veel meer islam in het Westen dan in de moslimlanden. Waarom vind ik dat? Vanwege de verschillende mensenrechten die in het Westen worden gehandhaafd. Islam onderwijst deze rechten ook.
Het bespotten van anderen goden is verboden in de Koran laat staan het uitroeien van andersdenkenden. Strijden is alleen toegestaan uit zelfverdediging en vanwege religieuze vervolging:
“Toestemming om te vechten is gegeven aan degenen tegen wie gevochten wordt…zij die uit hun huizen werden verdreven alleen omdat zij zeiden: Onze Heer is Allah.”
Natuurlijk kan men ‘haat-uitspraken’ verzinnen door knip- en plak-vaardigheden uit te oefenen. Echter, een eerlijke analyse toont dat de boodschap van de Koran vreedzaam is; het heeft ertoe geleid dat velen slechts door de studie van de Koran zich hebben bekeerd tot de islam.
Radicale jongeren zijn geen islamdeskundigen. Sommigen van hen hebben The Koran for Dummies besteld voor het afreizen naar Syrië. Velen van hen hebben ook een criminele achtergrond. Het zijn probleemjongeren, zoekend naar een identiteit en een makkelijke prooi voor haatpredikanten die hun misleiden. Religie is niet hun ware doel.
Het is oneerlijk om Islam verantwoordelijk te houden voor iets wat het stellig verbiedt. De Koran beveelt heel duidelijk:
“Sticht geen wanorde […] verricht geen zelfmoord.”
Dit is precies wat terroristen wél doen.
Radicalisering is ook een reactie op een lang heersende islamofobie. Deze jongeren zijn op zoek naar oplossingen en hebben begeleiding nodig. Het uitblijven van een gedegen begeleiding heeft ervoor gezorgd dat deze jongeren kwetsbaar zijn geworden voor radicalisering. In de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap komen 0 procent radicaliseringsproblemen voor. Waarom? Er wordt veel nadruk gelegd op onderwijs. Misconcepten die door de media en schrijvers over de islam ontstaan, worden grondig besproken.
Iedere vrijdag spreekt de Kalief van de Ahmadiyya Moslim Gemeenschap, Zijne Heiligheid Mirza Masroor Ahmad zijn volgelingen toe via het internationale satellietkanaal. Zijn preek wordt simultaan in alle wereldtalen vertaald. Niet alleen spreekt hij hen toe maar gaat hij de gehele wereld rond om zijn volgelingen persoonlijk te ontmoeten. Hij is zeer benaderbaar.
Onderwijs en opvoeding staan centraal binnen deze gemeenschap en dit is al 125 jaar gaande binnen deze moslimgemeenschap. In Nederland zijn nu ook anderen moslimorganisaties in deze richting aan het werken.
Natuurlijk mag men kritiek op islam uiten en zijn leerstellingen bekritiseren. Maar dit wordt al te vaak uit kwade wil gedaan om moslims te provoceren en om groepen tegen elkaar op te zetten. Waarachtig onderzoek zal leiden tot begrip, respect en tolerantie voor elkaar.
Meningsverschillen zullen altijd blijven bestaan en dat is ook goed. Het bespotten van elkaar zal de kloof van onwetendheid alleen maar verder uitbreiden en een hindernis blijven opwerpen in het realiseren van een vreedzame samenleving.
Safeer Siddiqui is imam en verbonden aan Ahmadiyya Moslim Djamaat Nederland.
