Hij werd rijk en beroemd met de Iron Man-reeks, maar regisseur/acteur Jon Favreau vond zijn liefde voor film terug met het kleine en snedige Chef, over een topkok én de Foodtruck-hype. TPO spreekt de Hollywood-player in Santa Monica.
“Je moet het zo zien: dit is mijn solo-project. Hiervoor zat ik in een grote rockband en speelde ik in stadions. Met deze film doe ik eigenlijk een akoestische set in een bar”, zo vertelt regisseur Jon Favreau over zijn eigen onafhankelijke speelfilm Chef, die ongeveer net zoveel kostte als het cateringbudget van zijn eerdere Iron Man-blockbusters. Jon nu met een opgeluchte grijns: “Ik hoefde geen rekening te houden met doelgroepen, of te werken met simpele zwart/wit-scenario’s voor 14-jarig publiek. Ik hoefde geen investeerders te behagen. Heerlijk! Ik heb de laatste twintig jaar in elk geval niet zoveel lol gehad. Leuk is ook dat Chef het goed doet tussen al die blockbusters. Sterker nog, hij houdt het in de bioscoop veel langer vol dan Transformers.”
In Chef raakt topkok Carl Casper (een rol die Favreau overigens ook zelf met enige schwung speelt) na een vernietigende online-eetrecensie en een uit de hand gelopen twitter-dispuut met de recensent zijn sterrenrestaurant in LA kwijt. Na een lichte depressie schaft hij met frisse tegenzin in Miami een foodtruck aan en on the road terug naar Californië hervindt hij de liefde voor het koken én herstelt Casper de band met zijn meereizende 10-jarig zoontje. Dat klinkt inderdaad verdacht veel als een weeïg Disney-motiefje, maar Favreau gaf er met een a-typische soundtrack en veel realistisch gevloek een volwassen draai aan. Het leverde hem in de VS prompt een strenge R-rating op.
Prima, vindt de 47-jarige Favreau, die trouwens als bijrol-acteur nog debuteerde in Friends. “Ik wilde de bonte wereld van de topkoks zo realistisch mogelijk portretteren. Het is best een ruig volkje van onaangepaste en vaak lastige rock’n’roll-achtige figuren, die ooit in de bak zaten of problemen met drugs hadden. Je begrijpt: er wordt veel gescholden in de keuken. En die chefs zeiden tegen mij: je kunt geen lieve familiefilm maken met daarin echte topkoks, die dat gekuiste Hollywood-taaltje spreken. Geloof me, dat zou totale bullshit zijn.” De Chef-cast herbergt opvallend veel A-listers, die Favreau rekruteerde uit zijn vriendenkring, zoals Dustin Hoffman, Robert Downey Jr. en Scarlett Johansson. Allen werkten voor een dito prijsje.
Jon: “Robert vraagt normaliter aan salaris, wat ik als budget had voor Chef. Maar al die mensen, die ik soms nog ken van Iron Man, vonden het script leuk en hebben werkelijk voor het absolute minimumloon meegedaan. Erg aardig.” Ook opvallend in de film: de Latino-vibe, die in Hollywood nu ook steeds meer wordt toegepast, omdat de Latino-populatie inmiddels de meeste bioscoopkaartjes koopt. “Daarom heb ik het niet gedaan, hoor”, zo bezweert Favreau in een winderig, maar ronduit zonnig Santa Monica. “Het is organischer verlopen. Dit is een persoonlijke film en dat Latino-aspect sprak mij aan. Sowieso heb ik na al de reacties op deze film wel gemerkt, dat hoe persoonlijker je werk is, hoe universeler het mensen aanspreekt. Heel on-Hollywood.”
“Deze film is een snapshot van mijzelf”, vervolgt hij. “Ik moet ook jongleren tussen mijn werk en mijn gezin, zonder al te veel compromissen te willen sluiten. Deze film, dat ben ík. Helemaal ík. Daarom vond ik het project ook zo eng en nu – na al die positieve reacties – zo bevredigend. Man, ik had in twintig jaar niet zo’n kleinere film gemaakt. Ik wist niet eens of ik het nog wel kon.” Jon verwerkte zijn passie voor muziek eveneens in de film, waarin bluesbelofte Gary Clarck Jr. een live-cameo heeft. “Ik ben bij wijze van hobby DJ en als je op mijn feestje komt, wil ik dat je je vermaakt”, motiveert Favreau. “Dat ik wil natuurlijk ook als je film van mij bekijkt. Ik hou van regisseurs die muziek een integraal onderdeel maken van hun film. Tarantino doet dat zeer interessant en ja, Martin Scorsese is daar ooit mee begonnen”, aldus de cineast die met behulp van AC/DC’s loeistrakke Back in Black ooit de moeder aller trailers maakte, die van de eerste Iron Man-editie.
De tone of voice van Chef blijkt daarnaast verfrissend oncynisch. Topkok Carl Casper’s ex-vrouw (een leuke rol van Sofia Vergara uit Modern Family) is bijvoorbeeld meer een maatje dan een vechtgenote en ook de zo vervloekte culinair recensent blijkt uiteindelijk oké. “Zo is het ook vaak”, weet Favreau. “Neem die recensenten: het grootste deel geeft om jou en je werk. Ze zijn dan oprecht teleurgesteld als je een misser maakt. Meestal moedigen ze je aan en willen ze dat je groeit, dat je je ontwikkelt. Althans, dat is mijn ervaring. En over die ex-vrouw: ik kom uit een gebroken gezin, maar ik heb daar, omdat mijn ouders altijd normaal met elkaar omgingen, nooit een trauma aan overgehouden.” Als er een Oscar zou bestaan voor Food-styling, dan zou die gaan naar Chef, want je krijgt een absolute vreetkick van deze volwassen feelgood-film.
Favreau lachend: “Dat is precies de bedoeling. Ik kom inmiddels mensen tegen, die naar de recepten uit de film vragen. Gisteren nog op straat wilde een topkok met mij op de foto, want net als in Chef ging hij tevens overstappen naar een hippe foodtruck, die je geloof ik in Nederland nu ook op festivals hebt, toch? Maar je begrijpt: dat koken en die gerechten, zijn uiteindelijk een metafoor. Een metafoor voor liefde. Chef Carl Casper is natuurlijk niet zo’n prater, hij communiceert eigenlijk alleen via zijn voedsel. Hij zet zijn kookcreativiteit in om zijn affectie te tonen aan Scarlett (die een gastvrouw/sommelier speelt, JHZ) en als hij die roadtrip maakt met zijn zoontje, gebruikt hij de lokale gerechten, de soulfood, om hem op te voeden en door het leven te gidsen. En daarmee heb ik, geloof ik, een snaar geraakt.”
Chef draait vanaf 4 september in de bioscoop
