Goed, back to business. Mijn zelfbedachte “jaarlijkse column zomerstop” zit er weer op. Tijd om weer wekelijks mijn bevindingen en irritaties op papier te zetten. Maar hoe zat dat ook al weer, een column schrijven? Een maand niet schrijven is voor een natuurtalent misschien geen probleem, maar voor de minder begaafden onder ons kan het nog een hele opgave zijn. Zeker omdat er op muziek gebied helemaal niets gebeurd is de afgelopen maand en een onderwerp bedenken daardoor soms een hele opgave kan zijn.
Veel muzikale internethelden zijn bezig met een album of op tour, in DJ-land is ook niet veel aan de hand en een nieuwe clip van een half naakte Jennifer Lopez brengt ook minder teweeg dan het tien jaar geleden deed. Is de befaamde tv-komkommertijd dan ook overgewaaid naar de muziekbusiness? Het antwoord is ja en de reden zijn vrij simpel te verklaren. Bands wachten op oktober/november voor hun volgende release om op tijd voor Noorderslag te zijn. Het culturele seizoen begint in september weer en alle clubs zweten zich door de zomer heen. Hoe warmer het is, hoe langer de gasten buiten blijven en op verdwaalde toeristen kan je niet bouwen.
Ok, op naar de volgende stap. Hou het dicht bij mezelf. Wat heb ik de afgelopen tijd gedaan? In de studio gezeten, veel gedraaid en gereisd en de nodige festivals mee gepakt. Niets opvallends dus, en al helemaal niet echt een reden om er een hele column aan te wijden. Heeft er dan helemaal niets noemenswaardigs plaats gevonden in augustus? Gelukkig wel. Iemand heeft namelijk een diepe indruk op mij achter gelaten. Het was ergens midden in augustus tijdens Lowlands.
Op zaterdag had ik in de Haciënda gedraaid waar op zondag een goede vriend en collega van mij gepland stond. En zoals het gabbers betaamd, liep ik ook zondagmiddag een rondje over het terrein klaar voor weer een slopend avondje Lowlands. Laat een ding duidelijk zijn, ik ben geen festivalbeest. Ik geniet van het draaien, maar het heeft nooit in mij gezeten om alle bands te gaan checken. Laat staan om een heel weekend op een festival door te brengen. Na drie nummers heb ik het meestal wel gezien in een van de tenten, en slof ik vrolijk door.
Maar op de laatste editie was er een man die mij binnen hield. Geen buitenlandse superster, maar iemand van Nederlandse bodem. Geen Disclosure of Kaytranada maar Typhoon was voor mij het hoogtepunt van de zomer. Een energieke liveshow aangevuld met het charisma van Typhoon met ijzersterke band heeft een enorme tent op Lowlands doen schudden. Dat Typhoon een klasbak is wisten we al lang, maar het is fijn om hem weer op zijn oude niveau te zien.
Er zat namelijk een pauze tussen zijn debuutalbum en de opvolger daar van, mede door een studie en andere zaken, waar niets van te merken is. Als vanouds vliegt hij over het podium zonder een zin te missen met de passie die het vaak lijkt te ontbreken bij veel andere acts. Typhoon heeft mijn hart (weer) gestolen, en misschien toch wel een beetje een festival ganger van me gemaakt.
