Het is donderdagmiddag bij uitgeverij Prometheus in Amsterdam. Twee wanden staan vol boeken die hier kennelijk ooit uitgegeven zijn. De derde wand bevat foto’s van auteurs die hier publiceren. Maar de meeste foto’s zijn onbekende gezichten. Behalve natuurlijk die van Thierry Baudet. Er is een nieuw boek van hem uit.
Echte BN-ers zijn bij deze boekpresentatie niet te vinden. De aanwezigen zijn allemaal mensen die weleens op televisie zijn geweest, een vorm van succes en publieke erkenning hebben maar op straat vermoedelijk niet door fans voor de voeten worden gelopen: Ancilla Tilia, Paul Cliteur, Yernaz Ramautarsing en ga zo maar door.
Bekendheid is tegenwoordig relatief en ook Thierry is daar een illustratie van. Hij schreef meerdere boeken en was prominent aanwezig in het debat over Europa. Hij zat in allerlei talkshows en schreef regelmatig in de NRC. Maar vraag mensen op straat wie Thierry is en vaak weten ze het niet.
Thierry heeft het debat over Europa even verlaten en heeft zich gewaagd aan een roman. Voorwaardelijke liefde gaat over ‘een jonge aantrekkelijke promovendus’ die betaalde afspraken heeft met vrouwen. Seks dus, al noemt niemand het hier zo. Dit boek is een waagstuk, zo geeft Thierry in een bijzinnetje toe.
Het kenmerkende aan een boekpresentatie is dat nog niemand het boek heeft kunnen lezen. Thierry staat niet bekend als romanschrijver en lijkt heel even te zeggen dat hij ook niet weet of dit boek een succes wordt. Maar hier zijn alleen fans en dus hoeft er niet getwijfeld te worden: alles wat Thierry aanraakt zal in goud veranderen.
Wat doet Thierry dat bij velen de harten sneller doet kloppen? Zijn conservatieve ideeën zijn niet uniek, zijn Europa-kritische ideeën zijn dat steeds minder en hoewel hij een supergoed spreker is, is hij ook in dat opzicht niet de enige.
De verklaring voor Thierry’s positie in het publieke debat is dat hij een lekkere man is. Tot vandaag konden wij veinzen dat Thierry dat niet wist, maar met dit boek kapitaliseert hij erop.
Het wordt hier niet expliciet gemaakt, maar het is niet moeilijk overeenkomsten te zien tussen Thierry en zijn hoofdpersoon. Thierry promoveerde zelf ook, is nog jong en is ongeveer de enige opiniemaker in Nederland waarvan mannen en vrouwen zich met enige regelmaat zullen afvragen wat er onder zijn kleren zit.
Uitgever Mai Spijkers introduceert Thierry met lovende woorden die velen buiten deze ruimte niet kunnen plaatsen. Ze kennen Thierry’s werk over Europa gewoon niet. Slim dus om het over een andere boeg te gooien: weg met dat gezeur over Europese bevoegdheden. Fysieke aantrekkingskracht is universeel. Tijd om dat uit te buiten.
