Deze week vond de jaarlijkse Mosse-lezing over homoseksualiteit plaats. Deze keer was het woord aan schrijver Mohammed Benzakour over de ‘HoMa’: de homo-Marokkaan. Deze zomer liet de Marokkanenboot bij de Gay Pride zien dat dit thema binnen de Marokkaanse gemeenschap veel discussie en emotie oproept. Tijd dus voor vernieuwende inzichten hoe hiermee om te gaan.
Benzakour leerde over sodomie bij Turks Fruit. Anale seks blijkt geen onverdeeld succes: na het neuken zit er poep tussen de eikel en de voorhuid. Benzakour vindt het walgelijk en opwindend tegelijk. Hij leerde door Turks Fruit dat besneden moslimmannen geen last hebben van dit probleem. Benzakour houdt van Gerard Reve, waardoor hij vaak voor homo wordt aangezien. Hij komt niet van dit imago af, zelfs niet door een vrouw mee te nemen naar het boekenbal.
Marokkanen moeten tegenwoordig vaak ‘examen doen’ wat ze vinden van vrouwen en homo’s. De vraag is of ze liberaal en Westers zijn, zegt Benzakour. Hebben ze wel moderne opvattingen of denken ze op een manier die doet denken aan islamitische landen? Rond dit thema is er achterdocht en boosheid. Allerlei politici proberen er een slaatje uit te slaan. In het debat bestaat vooral waardering voor Marokkanen die de islam afvallen.
Daarna schetst Benzakour Noord-Afrika als een paradijs van de herenliefde. Mannen gaan daar heel fysiek met elkaar om, zoenen elkaar ter begroeting op de mond en raken elkaar regelmatig aan. Ook seks tussen mannen komt veel voor, alleen definieert men dit niet altijd als homoseksualiteit. Als je als man een andere man neukt, ben je nog geen homo: je bent dat alleen als ontvangende partij.
Benzakour was boos over de verontwaardiging over de uitspraken van imam El Moumni. De imam vergeleek homoseksualiteit ooit met een ziekte. Dit is volgens Benzakour een relatief vriendelijke formulering. Als men de heilige boeken naslaat op homoseksualiteit, kan men alleen negatievere teksten vinden. Je moet veel fantasie hebben om belijdend moslim en homo te zijn. In de Koran staan poëtische, maar ook verschrikkelijke passages.
“Gaat dit verhaal over Marokkanen of over moslims?” wil iemand uit het publiek weten. Marokkanen zijn vaak moslims maar niet altijd, is Benzakours antwoord. Vaak vallen deze termen samen. Moslims vormen eigenlijk een hele vage categorie, want veel Marokkanen noemen zich desgevraagd moslim, maar ze handelen er niet echt naar. In Marokko gebeuren veel dingen die volgens de Koran ontoelaatbaar zijn. Maar de meeste schendingen van islamitische regels worden in de praktijk geaccepteerd.
Een man uit de Diamantbuurt, die bekend werd door problemen met Marokkaanse jongeren, neemt het woord. “U bent niet weggepest!”, roept Benzakour. De man vertelt over een “gay-straight-alliance met Marokkaanse vaders” en zijn gesprekken met Marokkaanse jongeren uit de buurt. Ze zeggen dat hij als homo moslim kan worden. “Maar ik blijf gewoon doen wat ik doe”, is zijn antwoord. De jongeren blijven verward achter. “Hebben zulke alledaagse gesprekken niet meer zin dan formele discussies tussen Marokkaanse homo’s en imams, zoals Benzakour die bepleit?” vraagt hij zich af.
Er komt geen discussie op gang. Misschien komt dat omdat twee jonge, knappe Marokkanen de zaal verlaten en daarmee de aandacht op zich vestigen. Ze schijnen van de Marokkanenboot van de Gay Pride te zijn. Ze zeggen niks maar lopen zo dat iedereen ze kan zien weggaan. Het blijft onduidelijk of ze weg moesten of dat ze klaar zijn met dit gewauwel over een daadwerkelijk bestaand en indringend maatschappelijk probleem.
Benzakour vertelt dat hij ooit in Zwijndrecht woonde. Een lichte ontsteltenis is voelbaar in de zaal. Het tekent de achtergrond van de aanwezigen: liberaal en Amsterdams. In hun wereld is homoseksualiteit gewoon, onbediscussieerd en onproblematisch. Niemand – behalve de homo uit de Diamantbuurt – wijst op persoonlijk ervaren problemen met homo-acceptatie binnen de Marokkaanse gemeenschap.
Zo blijft het bij gemeenplaatsen dat mannen in Afrika op straat elkaars hand vasthouden en dat de homo-Marokkaan een soort Don Quichot is. Een homostudies-docent prijst Benzakour dat hij Markies de Sade besprak. Een vrouw wil weten waarom de lezing niet ook over Marokkaanse lesbiennes ging. Wat een luxe om je bij dit onderwerp zoveel vrijblijvendheid te kunnen permitteren.
