In het onderwijs willen ze graag zij-instromers uit het bedrijfsleven hebben. Dit komt door een personeelstekort. Ook de komende jaren heeft Nederland duizenden docenten extra nodig. En de ervaring en kennis van ‘mensen uit het bedrijfsleven’ kunnen ze in het onderwijs goed gebruiken om leerlingen voor te bereiden op de maatschappij van hard werken en geld verdienen.
Zit u in het bedrijfsleven, dan kunt u niet zomaar terecht in het onderwijs. Wie zich bij een school aanmeldt als zij-instromer wordt eerst getoetst. Er volgt een geschiktheidsonderzoek dat uit twee delen bestaat. Eerst wordt er gekeken of u een opleiding in het hoger onderwijs met goed gevolg heeft afgesloten. En vervolgens wordt u onderworpen aan een assessment. Zelfs als blijkt dat u niet helemaal geschikt bent, dan kunt u een aanstelling krijgen voor twee jaar. Dan moet u gedurende die tijd wel aan bijscholing doen.
De overheid investeert zo tijd en geld om te zorgen dat het onderwijs verbetert (kleinere klassen). Maar ook dat mensen daar terecht komen waar ze zich het prettigst voelen, zodat ze hun talenten ten volle kunnen benutten.
Een zwager van mij is zo aan een baan gekomen. Hij werkte jarenlang bij een bank waar hij de waarde van nieuw op te zetten winkels moest analyseren. Al die tijd had hij goed geld verdiend, maar hij vond dat hij daar niet gelukkig van werd, en kon niet meer tegen de stress. Hij werd docent economie en management en organisatie aan een VWO-school en hoopte zo de harde rekensommen te vervangen door wat meer intellectuele verstrooiing en gegrap met de leerlingen.
Werkt het andersom ook zo? Kan het bedrijfsleven de ervaring van onderwijzers goed gebruiken, al dan niet na een bijscholingsproject? Uiteraard, docenten weten met mensen om te gaan. Als het goed is weten ze helder gestructureerd een moeilijk onderwerp uit te leggen aan leken.
Bij mijn bedrijf in decoratieartikelen (u vindt ze bij de doe-het-zelfzaak of grote supermarktketen) hadden we laatst een vacature voor management-assistent. Na wat geadverteer op Facebook en op lokale vacaturesites stroomden de sollicitaties binnen. En wat bleek? Er zat een drietal onderwijzers bij. Ook zat er een pas afgestudeerde knaap bij van de Universiteit Utrecht, politicologie had hij gestudeerd.
Wat me opviel is dat de onderwijzers en afgestudeerde student niet zo veel van elkaar verschilden. In alle brieven stond dat ze ‘weliswaar van een andere achtergrond komen’, maar graag ‘werkervaring willen opdoen’, en ‘iets nieuws willen leren’. Dat zijn allemaal nobele strevens. En in de gouden jaren negentig hadden we dit soort types graag aangenomen: het ondernemende type dat creatief is, geen vakidioten, mensen-mensen, u noemt het.
Maar leren, creatief zijn, mensen-mensen, dat kunnen we ons sinds een paar jaar simpelweg niet meer veroorloven. Ons bedrijf heeft sinds vorig jaar wat nieuwe afnemers. Een goede ontwikkeling, maar het blijft crisis en onoverzichtelijkheid dreigt. Met de vergrote portefeuille is het van belang dat we de marges kunnen blijven berekenen. We moeten weten welke omzet we maken bij welke keten. We moeten onderhandelen met de ketens over concrete winstmarges, exposure in de winkel, etc. Dan hebben we geen tijd om voor bijscholing te zorgen. Helaas, helaas, hebben we geen ruimte voor mensen die iets willen leren. We hebben mensen nodig die iets kunnen.
Misschien dat we, zodra de crisis voorbij is, weer tijd hebben om de latente talenten weer op te kunnen vangen. Zodat we net als de overheid, kunnen zorgen dat mensen terecht komen waar ze zich het lekkerst voelen en hun talenten het best tot hun recht kunnen laten komen. Steun de ondernemer, en steun de economie, dan krijgen mensen weer het plekje dat ze verdienen.
Ondernemers zijn de kurk waar onze economie op drijft., zeker als het crisis is en de bank lastig doet. TPO doet daarom mee aan de campagne Doorgaan van De Amersfoortse, die ondernemers steunt met crowdfunding. En we vragen jou om ook mee te doen. Doe mee aan onze blogbattle ‘Doorgaan’ en steun ondernemers (en jezelf)!
