Robert Engel noemde ze in een Operation Market Garden TPO-stuk. Geïllustreerd met een foto van een para-duifmodel (titelfoto). Een van de duiven die actie zag tijdens Market Garden was William of Orange, Pigeon NPS 42. NS.15125. Daar de radio’s van de Britten het grotendeels lieten afweten moest William op de derde dag van de operatie cruciale informatie van het Arnhemfront naar Engeland vliegen. Een afstand van zo’n 400 kilometer. Met de berichten in een pootkoker vloog William om 10:30 uur van het front en landde vier uur en vijfentwintig minuten later om 14:55 uur op zijn thuisbasis in Knutsford, Cheshire. Een recordtijd waar William de hoogste Britse onderscheiding voor zijn soort mee verdiende, de PDSA Dickin Medal. Het Victoria Cross voor dieren genoemd. Er waren meer gevederde Dutchies die na de nodige vlieguren onder vuur een Dickin Medal kregen voor hun acties tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De Eerste Wereldoorlog
In deze aan het Westfront een loopgravenoorlog geworden strijd hadden krijgsduiven als Cher Ami kennis gemaakt met de nieuwe soort oorlog vol hoogexplosief en volmantel. Cher Ami was een van de 600 duiven (wiki houdt het op 1508) waar de U.S. Army Signal Corps in Frankrijk tijdens WOI gebruik van maakte. Hij kreeg het Franse Croix de Guerre voor een reddingbrengende vlucht van het Amerikaanse Verdunfront in 1918. Ondanks een borstschot en half afgeschoten rechterpoot kwam hij thuis met de boodschap.
Het Amerikaanse krijgsduifgebruik verbleekt bij de aantallen die Pigeons Paradise (PIPA) noemt voor andere landen. De 20 duizend begraven op een Frans WOI duivenkerkhof in Lille geven te denken. Een aantal dat weer verbleekt bij de miljoen duiven die Duitsland alleen al in België zou hebben gevorderd in deze oorlog. Duitse krijgsduiven werden naast hun traditionele taak ook ingezet voor verkenning. Voorzien van een fototoestel in een borsttuig waren het natuurlijke drones.
Duitse verkenningsduif (foto: wiki -Bundesarchiv, Hans Adler)
De ‘Dutchies’ in de Tweede Wereldoorlog
Terug naar WOII en de Britten. Zij gebruikten een kwart miljoen krijgsduiven in de strijd. Op alle fronten. De meeste duiven werden aan land achter de frontlijnen in stations gehouden om in passende situaties onder de troepen te worden gedistribueerd. Een klein aantal scheepten zich in bij de Royal Navy om eventueel berichten naar de wal te vliegen. Andere duiven werden in vliegtuigen van de RAF meegevoerd om in noodgevallen als SOS te fungeren. Aan de hand van de geschatte vluchttijd kon een ruwe bereking worden gemaakt waar het vliegtuig was gecrasht. Met dergelijke missies werden zelfs Dickins verdiend.
William of Orange met blik (foto: wiki bewerking)
Para-duiven als William of Orange sprongen vaak met de para’s mee uit vliegtuigen. Wat ze eveneens voor geheim agenten deden. Mijn vader, een van de 43 Nederlandse BI-agenten die ‘Sprong in de Nacht‘, verzoop zijn twee meegesprongen duiven toen hij bij de landing in een sloot terechtkwam. Ik weet niet meer of dat tijdens een oefening gebeurde of bij zijn drop boven Nederland in ’44.
William of Orange had meer geluk. Mogelijk had hij zijn achternaam mee. Een die goed paste bij de vliegrichting. William overleefde de oorlog, en leefde nog lang en gelukkig meldt de medailleverstrekker PDSA (People’s Dispensary for Sick Animals). Een andere duif, Flying Dutchman, Pigeon NPS.42.NS.44802, was minder gelukkig. PDSA schrijft,
Date of Award: March 1945. “For successfully delivering messages from Agents in Holland on three occasions. Missing on fourth mission, while serving with the RAF in 1944.”
In dezelfde maand kreeg Dutch Coast, Pigeon NURP.41. A.2164 de medaille.
Date of Award: March 1945. “For delivering an SOS from a ditched Air Crew close to the enemy coast 288 miles distance in 7½ hours, under unfavourable conditions, while serving with the RAF in April 1942.”
Krijgsduiven bleven tot lang na WOII in gebruik, met Zwitserland als laatste land dat ze uit haar strijdkrachten afvoerde (1996). Geen duiven waar je aan denkt als je naar stadsduiven kijkt. In Amsterdam is de dappere reputatie inmiddels flink ondergescheten door de junkfood etende stedelijke variant. Voor deze moddervette soort waar weinig raketgeleerden tussen zitten, halen zelf katten hun neus meestal voor op. Over katten gesproken.
Tussen de menslievende en -reddende 23 duiven, 18 honden en 3 paarden die een PDSA ‘VC’ kregen, schittert er slechts één. De op HMS Amethyst aangemonsterde Simon. Verdiende zijn blikkie in 1949 met ratten verorberen terwijl de bemanning met Mao vocht. Typisch. Niet?
