Het kan zijn dat ik me vergis hoor, maar is het niet 2014? De tijd waarin mensen inmiddels weten dat roken en drinken slecht voor je is? De tijd waarin we voeding uit pakjes langzaam beginnen te boycotten omdat we snappen dat we vol worden gestopt met E-nummers die helemaal niet zo goed voor ons zijn als de fabrikanten doen vermoeden? De tijd waarin hardlopen een van de meest voorkomende sporten is en geen raar verschijnsel meer. Dat diëten met shakes en pillen not done meer is? En dat een gezonde levensstijl met minder suiker en koolhydraten een geaccepteerde keuze is? Toch?
Gister liet mijn collega me de column over quinoakutten lezen. Voor iedereen die het nog niet heeft gelezen – zeker doen, het is erg grappig – quinoakutten zijn, volgens Tim, mensen die luidruchtig praten over ‘superfoods’ en foto’s van komkommerwater delen op instagram, liefst met de hashtag #healthy. Ook ik zat met mijn collega’s wat te geinen na het lezen van dit stuk, want stiekem herkende ik en mijn – vrouwelijke – collega’s onszelf best wel in de beschrijving. Is het niet dat wij de dag ervoor aan de lunchtafel alle potjes en bakjes aan een grondige E-nummer check onderwierpen… Tot grote ergernis van onze mannelijke collega’s uiteraard. Goed, ik snap Tims punt dus…. Wij healty freaks praten en delen te veel over waar we in geloven.Point taken.
Graag wil ik het dan ook even omdraaien voor alle non-quinoakutten. Jullie zijn namelijk ook niet het meest sympathieke volkje wanneer het aankomt op gezellige lunchtafelgesprekken. Sinds ik me vorig jaar een maand lang heb verdiept in verschillende eetstijlen en gezonde levensstijlen, heb ik mijn eigen voedingspatroon drastisch veranderd. Hoewel ik eerst een grote broodfanaat was, probeer ik nu zo min mogelijk brood te eten (en ja, dat vind ik chill). Als ik dan toch een keertje brood eet, dan is het een zuurdesem of spelt broodje van de Marqt. Die zijn niet alleen veel gezonder, ook nog eens veel lekkerder. Maar aangezien ik geen zin heb om wekelijks een fortuin aan brood uit te geven, eet ik net zo lekker een salade met de lunch. Een beetje quinoa erdoor, wat gebakken garnalen en courgette stukjes, avocado, komkommer en wat pesto en je kunt je vingers er bijna bij opeten, zo lekker!
Op mijn werk is deze lunch inmiddels volledig geaccepteerd. Ik heb voornamelijk ‘gezonde’ collega’s en dus worden heel wat gezonde ontbijtshakes gedronken, bakken sla geluncht, is de hummus bij ons niet aan te slepen en domineren de spelt crackers de lunchtafel. Als snack eten we allemaal graag gedroogde vruchten of ongezouten noten. Met z’n allen drinken we liters water en thee… en ja, liefst met een schijfje citroen erin. Dat is namelijk heerlijk chill! En weet je wat nou zo lekker is? Ik kan op mijn werk helemaal mezelf zijn. Er is niemand die mij aanspreekt op de keuzes die ik maak als het gaat over wat ik in mijn mond stop.
Dat is wel even anders zodra ik me buiten de veilige grenzen van kantoor of huis waan. Wanneer ik ergens meelunch en ik trek mijn salade uit mijn tas, moet ik steevast uitleggen waarom ik zo gezond eet “ik ben toch immers geen konijn?”. De meeste mensen vinden het maar stom dat ik suikervrij probeer te eten. “Bij jullie op kantoor moet het wel een saaie bende zijn met al die sla-eters.” En “eet jij dan alleen maar groene dingen?”
Ja quinoa bashers, jullie zijn nog erger dan wij! Want hoewel ik met liefde mijn gezonde maaltje naar binnen werk en ook heus wel eens zeg dat brood ‘niet chill’ is, ben ik niet de gene die ‘jullie broodeters’ dag na dag laat uitleggen waarom jullie eigenlijk eten wat jullie eten. Ik heb nog nooit gezegd tegen iemand “Zo zo, alweer een kroket!” of “Haha heb je een after dinner dip? Dat krijg je van al die cola en dat brood”. Je kunt een hoop over ons quinoakutten zeggen, maar veroordelen, dat doen wij niet! Die rol hebben jullie jezelf toebedeeld.
En dus zou ik iets willen voorstellen aan alle quinoakutten en non-quinoakutten. Zullen we elkaar gewoon lekker laten zoals we zijn? Als jullie nou proberen om ons niet meer iedere dag uit te laten leggen waarom wij er voor kiezen om gezond te leven, dan beloven wij dat we minder zullen praten over de chillheid en niet-chillheid van bepaalde voedingsmiddelen. Dat doen we dan alleen nog maar met onze mede quinoakutten… Do we have a deal?
Esther Vogel onderwerpt zich komende 52 weken samen met Nadja Neeven en Lotte Besse aan de 52 Challenge: iedere week een nieuwe uitdaging. Alle uitdagingen kun je vinden op 52Challenge.nl.
