De tutjes van Sanoma, die opgedirkte troelala’s van Elle en de zure feministen van Opzij waren er niet. Gelukkig niet! Bij de lancering van FAB Magazine in het Okura verzamelde zich een gezelschap dames dat we het beste kunnen kenschetsen als Friends Of Ebru.
Van Cisca Dresselhuys (“Ebru is nooit bang”) tot aan Neelie Kroes biografie Alies Pegtel (“Ebru maakt de nieuwe Opzij“). Van PVV-voorvrouw Fleur Agema (“Túúrlijk schrijf ik voor haar”) tot aan porno-uitgeefster Sandy Wenderhold (“Ze belde me en ik zei meteen ‘ja'”) en van La Nanninga van GeenStijl tot aan de zweefkezerige oud-Ikon anchor Violet Falkenburg. Tout vrouw was er voor Fab-prinses Ebru Umar.
Pegtel: “Het is hier net als aan die tafel van RTL Late Night. Dit gezelschap bestaat uit linkse en rechtse dames en figuren uit hoge en lage cultuur. Ebru is de Humberto van het Feminisme.”
Het blaadje werd geboren uit verveling. Umar lag weer eens te zonnen op haar Turkse strand toen ze het aanbod kreeg om FAB Magazine over te nemen uit de boedel van Sanoma. Ze belde met vriendin Sandy Wenderhold, uitgeefster van Candy, Seventeen en andere fapblaadjes.
Ook Wenderhold, de vrouw met de mooiste kuiltjes in haar wangen van Nederland, dreigde al een tijdje in een ernstige ennui-bui te geraken. “Ik was me al weer bijna aan het vervelen en dacht: waarom ook niet?”
Wenderhold zag meteen kansen voor een glossy voor ondernemende vrouwen. “Ik merk dat de mannenbladen die ik uitgeef voor het eerst in vier jaar beter verkopen. Opmerkelijk. Zelfs mannen willen kennelijk iets in hun handen hebben. Internet is leuk, maar ik geloof nog steeds in bladen.”
De porno-uitgeefster financiert het eerste jaar: zes nummers. “Ik moest wel grinniken toen we elkaar ontmoeten. We vergaderden aan een grijze tafel die daarvoor nog dienst had gedaan als meubelstuk in een bepaald filmpje.” Dan droog: “We hebben goede schoonmaakspullen.”
Cisca Dresselhuys, die Wenderhold ooit een baan aanbood bij Opzij, kan de feminiene investeringsdrift wel waarderen. “Wordt dat geld van Candy eindelijk eens goed besteed, zal’k maar zeggen.”
Fleur Agema dronk niets nu er in haar buik een dochter groeit. De PVV-vertegenwoordigster was al eens de best gelezen columniste van de titel toen ze dit jaar op Fab.nl onthulde verliefd te zijn op een PVV-raadslid uit Den Haag.
In haar stuk biechtte ze op dat fractieleider Wilders als amoureuze koppelbaas had gediend. De PVV-chef had Agema en haar vriend zover gekregen samen naar het songfestival te kijken. In een interview met FAB Magazine gaan de zwangere PVV-duifjes in op deze tijd en vertellen ze dat ze in huiselijke kring nooit op hun PVV-zijn worden aangesproken.
Agema werkt aan een boek over de gezondheidszorg en daarin zal ze duidelijk maken dat ze geen SP-copycat is die altijd maar méér méér méér eist voor de zusters en de dokters. “Ik ben in tegenstelling tot de SP vóór besparingen.”
De rabiate vooroordelen tegen haar partij beginnen haar te storen. De aanval van Samsom op Wilders – de PvdA-er noemde de PVV-leider tijdens de algemene beschouwingen een ‘haatprediker’ – maakt haar kwaad. “Samsom is een radicaal in een net pak!”
Phaedra Werkhoven, hoofdredacteur van Mama-magazine en J/M, vertelde ondertussen nog een paar roddels over Sylvie Meis en Touriya Haoud, maar die waren zo banaal dat we ze niet eens meer hebben weten te onthouden.
Werkhoven, die dagelijks vanuit het Achterhoekse Brummen naar Amsterdam forenst, wist ook nog te melden dat Femke Halsema gescheiden leeft van haar man.
Alies Pegtel dronk ondertussen wijn en vroeg zich af of de journalistiek een onderbetaalde hobby was (ja, dat is het!). “Mijn advocatenvriendinnen verdienen 20 k per maand. Ik heb fout gegokt. Ik zit in de verkeerde sector.”
Waren er ook een mannen? Ja, een paar. De man die was uitgenodigd om het blad ten doop te houden, meldde zich vlak voor het begin af: Jeroen Pauw. Dat was jammer, want Pauw had eerder beweerd dat er weinig aansprekende topvrouwen zijn in Nederland.
Pauw en Umar zijn een beetje de Ilse en Waylon van de journalistiek: tegenpolen die stiekem toch van elkaar houden. Helaas, kwam het niet tot een retorische knokpartij.
En wat leerden we deze namiddag?
1. Feministen moeten niet bang zijn om ambitieus te zijn en vaker toegeven aan machtshonger.
Opzij-akela Cisca Dresselhuys duidde het nieuwe realisme als volgt: “Macht en ambitie waren altijd mannelijke waarden. In plaats van ‘macht’ zeiden wij altijd ‘kracht’ en in plaats van ‘ambitie’ hadden we het over ‘zelfontplooiing.’ Dat is gelukkig voorbij.”
2. Geef mannen eens de schuld van je falen.
Sandy Wenderhold durft het eindelijk te doen: de man is de reden voor veel ellende. “Als het mis ging sloeg de zelftwijfel altijd toe bij mij. Dan was het mijn onkunde, dacht ik. Tegenwoordig durf ik – net als de meeste mannen – te redeneren: het is de schuld van het weer, de economie of je zakenpartner, maar nooit van je zelf.”
3. Fuck een bedrijfsplan. Begin gewoon.
FAB Magazine wordt gemaakt alsof het een schoolkrant is. Vol passie en vuur, maar zonder exit-strategie. Wenderhold: “Spreadsheets? Nee, man. Businessplannen zijn kloten. Elke keer dat ik een bedrijfsplan opstel, gaat het mis.”
