Verleden week schreven 43 leden van de militaire inlichtingendienst van het Israëlische leger een open brief aan premier Netanyahu en de top van het leger. Vanaf nu zouden ze dienst weigeren. De ‘inlichtingen‘ die ze verzamelden dienden immers niet alleen om de veiligheid van Israël te verzekeren maar was ook gericht tegen ‘gewone‘ Palestijnse burgers. Vooral om ze te dwingen tot samenwerking met de bezetting. Of zoals de krant Haaretz het samenvatte, de verzamelde informatie werd gebruikt voor politieke vervolging, om informanten te rekruteren en hen via allerlei middelen af te persen, inclusief de exploitatie van hun seksuele geaardheid, ziektes en het lijden van onschuldige Palestijnen.
Refuseniks, zoals ze genoemd worden in Israël, zijn geen nieuw fenomeen. Sinds de vredesbesprekingen in 2000 mislukten, heeft Israël andere gewetensbezwaarden, refuseniks, gekend. De laatste belangrijke episode was in 2002, toen 27 reservepiloten weigerden nog moordvluchten over Gaza uit te voeren nadat 14 burgers, waaronder kinderen, in een bombardement op een Hamas-leider gedood werden. Deze gerichte moord op een leider van Hamas wordt besproken in ‘The Gatekeepers‘, een documentaire waarin zes voormalige hoofden van Shin Bet zonder nostalgie praten over hun overwinningen en mislukkingen uit het verleden. Veelal zeer kritisch ten aanzien van het beleid van hun regeringen verdedigen ze een radicale wijziging van het Israëlische beleid in Israël, het streven naar vrede en een snelle erkenning van een Palestijnse staat. Begin oktober (‘s morgens vroeg weliswaar) volgt een heruitzending op Arte.
In juli dit jaar, midden tijdens de jongste Gaza slachtpartij, hadden al 51 andere reservisten van het Israëlische leger laten weten dat ze voortaan weigerden nog in te gaan op een eventuele oproep van de legerleiding. Nieuw is dat de 43 nieuwe refuseniks van de inlichtingendiensten deel uitmaken van Unit 8200, een eenheid die tot de ‘elite‘ van het Israëlische leger behoort.
Aangezien de aangeklaagde praktijken betrekking hebben op de dagelijkse Israëlische politiek, kon men zich eraan verwachten dat de leiders van regering en leger de aanklacht zouden trachten te minimaliseren met dezelfde standaard overheidsleugens die in alle andere landen van de wereld worden gebruikt, zoals bijvoorbeeld zeggen dat de aanklachten zouden worden ‘onderzocht‘. Niet dat we er daarna nog iets over horen maar dat is ook de bedoeling niet.
Netanyahu komt anders uit de hoek. Hij stelt gewoon dat de beschuldigingen ‘ongefundeerde laster‘ zijn gericht tegen het ‘meest morele leger van de wereld‘. We kennen hem ondertussen wel een beetje en zien iedere dag dat hij niet van zijn eerste leugen gestorven is. Maar dit keer stond hij zeker niet alleen.
Alle partijen binnen de coalitieregering, van links tot extreemrechts, wedijverden in straf-straffer-strafst taal om de ondertekenaars te veroordelen. Een voormalig hoofd van Unit 8200 vind zelfs dat de ondertekenaars van de brief moeten worden opgepakt en ondervraagd ‘in de verhoorkamers van de veiligheidsdienst Shin Bet of bij de onderzoekseenheid van de militaire politie.‘ Gezien de bekende ‘ondervragingstechnieken‘ van Israël, wil hij eigenlijk gewoon zeggen dat ze moeten worden gemarteld.
Wat de reactie van de Israëlische samenleving als geheel betreft schreef Haaretz-journalist Gideon Levy het volgende: “De commentatoren (van radio- en tv-stations) wedijverden met elkaar in bijvoeglijke naamwoorden: ‘schandalig’, ‘te verwaarlozen’, ‘bedorven stinkerds’ en, het ergst van al, ‘politicos’ en ‘linksen’. Niemand nam de verdediging op van een groep mensen die, tot en met donderdag, een bron van trots waren.”
Buiten de Israëlische regering en het leger, lijken weinig mensen in Israël geïnteresseerd in de zware beschuldigingen van de Unit 8200 dissidenten.
