De 31-jarige Stefan Regalo Eggermont, vader van een jonge zoon, werd op 13 juli in de Amsterdamse Conradstraat met automatische wapens doodgeschoten terwijl hij zijn auto parkeerde.
Naar nu blijkt is hij, hoogstwaarschijnlijk, het onschuldige slachtoffer van een persoonsverwisseling. Mogelijk leek hij op het beoogde doelwit of reed hij in dezelfde auto.
De slachtpartij is waarschijnlijk de zoveelste in de tsunami van liquidaties binnen het criminele circuit die Amsterdam al lange tijd overspoelt.
De slachtoffers van liquidaties zijn doorgaans Marokkaanse Amsterdammers, bekenden van de politie die bij de zogenaamde ‘mocro maffia’ horen.
Ondanks het feit dat nu een onschuldige huisvader in een keurige buurt vol hoogopgeleide D66- en GroenLinks-stemmende bakfietsrijdende blanke burgers, niet ver van het centrum, slachtoffer is geworden van een extreem gewelddadige slachtpartij die zijn weerga niet kent, staat de politie nog altijd met lege handen.
Er zijn weinig aanknopingspunten, er zijn te weinig rechercheurs, er is geen geld voor meer recherche en rechercheurs kunnen geen overuren draaien omdat die niet kunnen worden uitbetaald. Eventueel bewijsmateriaal moet worden onderzocht door het NFI maar dat heeft het te druk met de nasleep van de MH17-ramp.
En dan nog: welke agent kan iets beginnen tegen het oorlogsgeweld van kalashnikovs?
Burgemeester Van der Laan staat kortom volkomen machteloos en is niet in staat zijn burgers, onschuldige burgers, te beschermen tegen het brute geweld.
De tijden dat afrekeningen binnen het criminele circuit plaatsvonden op industrieterreintjes en buitengebieden zijn al lang verleden tijd. De criminele bendes zijn zwaarbewapend, de automatische wapens die ze gebruiken zijn aanvalswapens die zijn bedoeld voor het leger, en zijn kennelijk onaantastbaar.
De Amsterdamse burger is nu het slachtoffer. Innoncent bystander in een oneerlijke strijd van zwaarbewapende militieleden tegen onderbetaalde rechercheurs en een in zijn voegen krakende rechtstaat die totaal niet is opgewassen tegen deze criminaliteit en is ontworpen op de blauwdrukken van het paradijs der maakbare samenleving waarin de mens uitsluitend slachtoffer is van zijn omstandigheden en met zo weinig mogelijk straf of vergelding wel weer op het rechte pad zou komen.
Criminaliteit als een monster, een monster dat door 30 jaar rotten, gisten, verwaarlozen en politiekcorrect wegkijken onbeperkt en ongestoord kon groeien en gedijen in de Amsterdamse ‘prachtwijken’ en ‘krachtbuurten’.
Zoals in het Britse Rotherham 1500 misbruikte kinderen slachtoffer zijn geworden van een geïnstituionaliseerde cultuur van politieke correctheid, zo is in Amsterdam nu een keurige huisvader slachtoffer geworden van een op exact dezelfde wijze geïnstitutionaliseerde cultuur van wegkijken en niet durven benoemen.
Het monster dat is gecreeërd door de sociaaldemocratische ‘beschaafde’ normen en waarden van ‘rechtstaat’, subsidie en ‘gelijkheid’, waarin vooral de critici en zij die waarschuwden voor monsters de criminelen waren.
Amsterdam mag zichzelf van harte feliciteren: het heeft gekregen wat het heeft gewenst. Uiteindelijk krijgt elke stad het monster dat het verdient, zoals elk volk de leider krijgt die het verdient.
Het is te hopen dat de weduwe Eggermont later aan haar zoon kan uitleggen dat zijn vader dood moest omdat Amsterdam nooit bij machte was het monster van de criminaliteit te temmen, uit naam van ‘beschaving’.
Zou er een Amsterdamse bestuurder te vinden zijn die bereid is aan het weeskind Eggermont uit te leggen dat het afslachten van zijn pappa nou eenmaal iets is wat hoort in de maatschappij ‘die we hebben afgesproken met z’n allen’?
Kun je ‘offers moeten nou eenmaal worden gemaakt voor het maakbare paradijs’ uitleggen in kindertaal?
Video via AT5.
