Schokkende onthullingen over het Frans Timmermansdieet, de seksuele uitspattingen van de vrijmetselarij (loge Albufeira), antroposofische nazi-dierenartsen in Paraguay en natuurlijk onze maandelijkse Algarviaanse Cultuurspecial!
Queridos amigos e amigas! Ik moet jelui iets bekennen, om maar met de deur in huis te vallen. Ik kan natuurlijk ook beginnen met het beantwoorden van de brandbrief die ik kreeg van Franciscus Jozef Maria Wiertz, de bisschop van Roermond. Zijne hoogwaardigde excellentie smeekte mij, nogal paniekerig, om op te houden met mijn ‘hetze’ tegen minister Timmermans van de PvdA. Nou wist ik helemaal niet dat Frans katholiek was, dus het verbaasde mij enigszins uit die hoek een noodkreet te mogen ontvangen. Ik heb de beste man toen maar geschreven dat ik niets tegen de mens Frans Timmermans heb. Die vind ik namelijk joviaal, spontaan, hoffelijk, welgemanierd, gesoigneerd ook, betrokken, altijd goed gekleed, vol ironie en zelfspot en vooral polyglot. Toen ik al die eigenschappen opschreef, werd ik even bang dat de heer Wiertz wellicht op Ivo Niehe doelde, Frans en Ivo lijken immers op elkaar als twee druppels water al heeft Ivo een andere kapper. Maar nee, de bisschop had het over Franciscus Cornelis Gerardus Maria Timmermans, hetgeen ik bij nader inzien en met terugwerkende kracht inderdaad een behoorlijk roomse, om niet te zeggen toffelemoonse naam vind.
Bisdom Roermond
Ik had het verder hartstikke druk die dag, mijn oudste hond Raya is namelijk ongesteld terwijl die vier jaar geleden in Paraguay is gesteriliseerd door een stokoude Duitse dierenarts die aangesloten was bij O.D.E.S.S.A., vermoedelijk het overkoepelend orgaan van Duitse dierenartsen in Zuid-Amerika. Een en ander ging kennelijk niet zoals gewenst want om de zes maanden druppelt er bloed uit Raya’s kutje en staan er dagelijkse ongeveer veertig keigeile reutjes uit de Oostelijke Algarve klaar om de smakelijke doos van mijn teefje open te kunnen scheuren.
Koningin Raya wacht op klanten
Beste monseigneur, schreef ik, ik houd het kort want Raya etc. Ik heb niets tegen de mens Frans Timmermans, integendeel. Ik heb iets tegen de politicus Frans Timmermans. Die doet zich namelijk voor als integer terwijl hij godverdomme allejezuschristusnogantoe zonder met de ogen te knipperen de hele boel bij elkaar liegt! Het ene moment zegt hij dat de heidense zigeuners in Yazidistan onder de soevereiniteit van Bagdad vallen en dat de grootvizier van Bagdad ze dus moet redden.
Vervolgens zegt hij deze week tegen de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties (ditmaal snotterde hij niet maar wel de toehoorders, die dachten, oh nee, daar heb je die volgevreten huilebalk uit Denemarken weer) dat hij twee jaar geleden de NATO al smeekte om die bengels van het Kalifaat te bombarderen omdat die de heidense zigeuners aan het uitroeien ware. Enfin, monseigneur, zo vervolgde ik, het volk is dom en dat weet u als geen ander, maar ik ben behoorlijk bij de pinken en ik vind uw cliënt Frans Timmermans een notoire jokkebrok. Ik bedoel, naast hem verbleekt Tomas de Torquemada, de gewezen directeur van de Spaanse Inquisitie, tot een soort heilige van het kaliber van die tandeloze uitgedroogde Albanese bes Moeder Theresa van jullie.
Inmiddels heeft de bisschop gevraagd of eens langs wil komen om deze kwestie uit te praten en heb ik geantwoord dat ik zekerlijk aan wil wippen maar dat hij dan wel zijn gebit uit moet doen.
Enfin, waar was ik gebleven. Oh ja! Eerlijk, openheid en transparantie staan hoog in mijn vaandel en de waarheid gebiedt mij daarom te vertellen dat ik een week of wat geleden openlijk heb gesolliciteerd bij de Jalta, het nieuwe blog van doctorandus Joshua Livestro. De schoorsteen moet roken en ik begreep uit betrouwbare bron dat de medewerkers 1, 50 euro per woord kregen en dan ben ik er natuurlijk als de kippen bij! Wie schetst mijn verbazing dat ik werd afgewezen omdat ik ‘te links, pro-Arabisch en pro-islamitisch ben en omdat ik de naam van de Heere Jezus te vaak bezoedeld heb’, aldus de hoofdredacteur (belijdend Zevendag Adventist) van Jalta. Toen brak mijn klomp! Van mijn bazen Bert Brussen en Bas Paternotte krijg ik wekelijks op mijn bord dat ik veels te veel Gutmensch ben, een soort cryptocommunistische zionist van de Bond van Rooms-Katholieke Portugezen voor Israël, en dat ik wellicht eens mijn heil moet gaan zoeken bij de Joop.
Ik vermande en verbeet mij omdat ik aan u dacht, trouwe lezer in Lelystad-Oost, Heerjansdam en Hippolytushoef, en besloot daarom, zij het tegen heug en meug, mijn maandelijks Algarviaanse Cultuursupplement voor u te gaan maken, ouderwets veld- en handwerk, met de poten in bluswater zogezegd.
U weet dat ik van de sandwichformule ben: lichte kost afwisselen met zware kost. In mijn gedachten zie ik dan altijd een man en een vrouw aan het ontbijt, allebei met de Portugal Post. Dan zegt die man: “Goh, wat leuk, die schavuit van een hoofdredacteur, Arthur van Amerongen, heeft weer een reportage over de heroïnehoeren met ebola in de havenstad Lagos”. Zijn vrouw roept dan: “Oh, wat geestig, ik lees net een gezellige recensie over zijn bezoek aan het harpconcert in de stedelijke bibliotheek van Olhão.”
Dat bedoel ik met de sandwichformule: voor elk wat wils. U dacht natuurlijk bij een sandwich aan Kim Holland die zich laat beleggen door twee fors geschapen negermijnheren maar zo zit ik dus niet in mekaar.
Zoals de betreffende lezeres al aangaf, toog ik eerst naar de bibliotheek van Olhão waar Sticky Vicky en haar Op Mysterieuze Wijze Verdwijnende Instrumenten optrad. Vick maakt haar eigen instrumenten en zingt middeleeuwse liederen dus de hele stad was uitgelopen.
Sticky Vicky
Voor een uitzinnig publiek tokkelde zij wat op de harp en toen was ineens dat hele apparaat verdwenen! Ze liep wat blauw aan maar ik dacht nog even dat die gelaatsexpressie bij het nogal klagerige muziekgenre hoorde. Toen zij werd weggedragen door broeders van de Groene Halve Maan, had ik het wel een beetje gehad met de piepknor, en al helemaal toen ze ineens weer geestdriftig terugkwam met een gezelschap drummers uit Angola en Mozambique. Die wegtoveren kon nog wel eens een half uur gaan duren, vreesde ik, dus fietste ik als de wiedeweerga naar het stadion waar de bekerthriller tussen Sporting Clube Olhanense (Portuguese uitspraak: [ˈspɔɾtĩɡ ˈklub(ɨ) oʎɐˈnẽs(ɨ)]) en Clube Desportivo e Recreativo Quarteirense op het programma stond. U weet dat ik in mijn jeugd een niet onverdienstelijke spits was bij Door Training Sterk 1935 maar dat mijn loopbaan door vrouwen, drank en de uiteenlopende drugs (een en ander in nauwe samenhang met de komst van de mohammedaanse gastarbeiders) zo rond mijn zestiende explodeerde.
Olhão speelde vorig jaar nog in de Portugese Eredivisie en ik mocht toen, als notabel, vanuit de vrijmetselarij-skyloge met de burgemeester en Zé, de directeur van visconservenfabriek Peixe Algarve, magische clubs als Benfica, Sporting Lissabon en Porto bewonderen. Quarteira is natuurlijk ook een geduchte tegenstander en het stadion was dan ook een kolkende heksenketel. We kijken even naar de beelden.
Enfin, wij wonnen geheel terecht met 2-0 van het beduidend zwakkere Quarteirense, met schitterende doelpunten van Buval in de 33ste minuut en Mastriani in de 92ste minuut.
Toen moest ik rap door naar de feira ter gelegenheid van de feestelijkheden rond Sint Michiel. Dat is is voor mij niet makkelijk want ik ben op dieet en uitgerekend dit soort roomse uitspattingen zijn vreselijke bacchanalen met suikerspinnen, johannesbroodpeulenbrandewijn, vette worst en oliebollen. Gelukkig hadden ze bij de stand van de padvinderij groene thee en gedroogde vijgen en hopman Rui was – helemaal gelukkig – twee weken geleden weer vrijgelaten uit de Extra Bewaakte Vleugel van het Huis van Bewaring in Braga.
Rui heeft groot gelijk dat kinderen vaak de grootst mogelijk onzin uitkramen, ze roepen maar wat tegenwoordig, opgestookt door linkse kinderprogamma’s op de verrekijk, en als je ze eens een keer van top tot teen insmeert tijdens het douchen of ze afdruppelt na het plassen wordt dat tegenwoordig ook al als misbruik gezien.
:Ik sta helemaal achter, je, Rui”, zei ik, “waarom begin je geen voetbaleftal met die elf ‘slachtoffertjes’?”
Ineens kreeg ik de hongerklop en werd ik droef te moede en haatte ik de mensheid en specifiek de Algarviaanse uit de grond van mijn hart. Jezus Christus attenooie, wat is er al niet mis gegaan met de schepping? Enkel de beessies, en met name mijn hondjes, zijn aardig uit de verf gekomen maar de Portugezen stonden toch godverdomme helemaal achteraan met de Noordafrikanen toen de Grote Hemelse Pottenbakker aan het kleien en boetsteren was, en ik heb zelfs het vermoeden dat hij gewoon de deur van zijn atelier dichtsloeg toen hij dat schorriemorrie zag. Huilend fietste ik naar de sereniteit van mijn boshut, waar ik in bed kroop met mijn drie meissies en een glas schuimend wortelsap van de Aldi. Het valt godverdomme allemaal niet mee lieve vrienden & vriendinnen, standplaats Algarve.
