Komende week staan er weer een paar mooie releases op stapel. In verband met bomen en een bos en het niet meer zien, zet Cedric van der Ploeg in Muziekmoment de beste releases op een rijtje. Dit keer: Prince en Lucinda Williams.
Genre: funk/soul
Goed. Prince heeft natuurlijk geen introductie nodig. Twee (!) platen tegelijkertijd knalde hij er vrijdag uit. Voor een zesenvijftig-jaar oude baas is het sowieso al epic om nog met nieuwe muziek te komen (want waarom zou hij? Hij heeft ongeveer elk mogelijk succes al behaald in zijn muzikale loopbaan), maar om dan zo vernieuwend uit de hoek te komen, niets minder dan legendarisch. Het eerste nummer op Art Official Age is even slikken. Het klinkt alsof je op vrijdagavond de tienerdisco binnen komt lopen, maar Prince zet je op het verkeerde been. Vanaf het tweede nummer druipt de funk uit de boxen. Dikke baslijnen, sexy zangpartijen: Prince heeft maakt het spannend, terwijl alles in je weet dat het niet mis kan gaan. Een briljante plaat, waarop de oude Prince zich mengt met hedendaags geluid. Een tijdloos popalbum.
Genre: singer/songwriter
Ze is eenenzestig en dat beginnen we nu te merken. En niet in negatieve zin. Lucinda Williams komt na drie jaar weer met een album en deze klinkt meer ervaren dan ooit te voren. Op sommige nummers van Down Where the Spirit Meets the Bone (een dubbelaar) klinkt Lucinda Williams gepijnigd en gekweld, op andere juist levenslustig en blij. Williams weet weer de perfecte balans tussen blues-, country- en folkrock te vinden. Soms stevige, aanstekelijke riffs, soms akoestisch en gevoelig. Twee cd’s die elkaar perfect in evenwicht houden.
