Met een compleet leger aan voertuigen op en rond Mars is het logisch dat er aan de lopende band ontdekkingen worden gedaan. Is de versteende hagedis nog maar net verteerd door de op nieuws beluste burger, ontdekt men weer wat anders. Nu is er nieuw bewijs voor een wat ouder vermoeden.
Valles Marineris is een enorme kloof op Mars die in 1971 door de Amerikaanse sonde Mariner 9 ontdekt. Het is 4.000 kilometer lang en de breedte varieert tussen de 100 en 600 kilometer. De diepte van het complex loopt op sommige plaatsen op tot elf kilometer. De animatie geeft een idee van de grandeur van de buitenaardse Grand Canyon.
Geologen vermoedden al langer dat er ooit gletsjers door Valles Marineris stroomden, omdat de vorm erg leek op gletsjerdalen hier op aarde. Aan het westelijke uiteinde van Valles Marineres bevindt zich de vijf kilometer hoge kliffen van Ius Chasma. Daar trof men het mineraal jarosiet aan. In Spitsbergen wordt dit mineraal gevormd doordat atmosferisch zwavel vast komt te zitten in het ijs van de gletsjer. Als dit verwarmd wordt door de zon reageert het zwavel met water en maakt het enorm zure mineralen als jarosiet.
Jarosiet:
De vijf kilometer hoge tafelberg Ius Chasma:
Valles Marineris duidelijk zichtbaar op Mars:
