Vandaag maakte NASA bekend dat het een enorme vlam heeft gezien. De enorme vlam werd uitgestoten door een ster die met een afstand van zestig lichtjaar redelijk dichtbij staat. De enorme vlam was de sterkste, de heetste en de langstdurende vlam zie ooit gezien is.
De vlam werd gezien door NASA’s Swift. Dat is een satelliet die in de ruimte hangt om gamma-ray bursts op te vangen. Gamma-ray bursts zijn hoog energetische gammastralen die door stervende sterren worden uitgestoten en zich met de snelheid van het licht verplaatsen. Raakt zo’n burst de aarde, dan is de aarde zo goed als dood omdat de atmosfeer verbrandt. Zo’n 440 miljoen jaar geleden was een gamma ray burst verantwoordelijk voor massa-extinctie op aarde. Tegenwoordig is de kans klein dat we door een dergelijke straal getroffen worden.
De vlam die werd opgevangen kwam van twee om elkaar draaiende sterren die door het leven gaan als DG Canum Venaticorum en had op haar hoogtepunt een temperatuur van 200 miljoen graden Celsius, en dat is twaalf keer zo heet als de binnenkant van de zon. Omdat de sterren op zestig lichtjaar van de aarde verwijderd zijn en dicht op elkaar staan was SWIFT niet in staat om te bepalen van welke ster de vlam kwam.
Zonnevlam op onze zon met de aarde als vergelijkingsmateriaal
De vlam werd door een detector op SWIFT gezien. De satelliet richtte zich meteen op de bron en zag binnen drie minuten dat de röntgenstraling van de vlam sterker was dan van de twee sterren samen. Zelfs de sterkste vlam van onze eigen zon – gemeten in 2003 – valt daarbij in het niet. Drie uur na de eerste uitbarsting kwamen er nog meer enorme vlammen, om elf dagen aan te houden. Pas na drie weken was de straling van de sterren weer op het oude niveau.
De vlam is waarschijnlijk veroorzaakt door de snelle rotatie van de twee sterren, die in een dag om hun as draaien. Onze zon doet dat in dertig dagen. Vlammen ontstaan omdat het magnetisch veld rond zonnevlekken steeds meer in elkaar draait en daarmee energie verzamelt. Als de spanning te hoog wordt barst het los, zoals een elastiek doet als het te strak wordt aangedraaid. Onze zon is niet in staat tot het produceren van dergelijke vlammen. Toch moeten we ons zorgen maken. Ooit treft een nieuw Carrington event ons. En dan is de kans groot< dat we weer met pen en papier aan de slag kunnen. https://www.youtube.com/watch?v=hL9OHXw_-A8 Meer details bij NASA
