In de serie “Berichten vanuit de Islamitische Staat ” staat de spagaat tussen ideologie en praktijk centraal. ThePostOnline is in contact gekomen met bloggers uit de Syrische stad Raqqa, sinds januari 2014 de hoofdstad van de Islamitische Staat, waaronder de 23 jarige medicijnenstudent Aboe Ibrahim al Raqawi, en Abou Mohammed, de drijvende krachten achter de website Raqqa is being slaughtered in silence. Abou Ibrahim heeft zijn stad moeten ontvluchten vanwege een IS-doodsvonnis, Abou Mohammed verblijft nog steeds in Raqqa.
Op basis van interviews met Aboe Ibrahim en Abou Mohammed wordt in deze serie een beeld geschetst van het dagelijkse leven in IS-gebied met telkens een ander thema.
In de serie “Berichten vanuit de Islamitische Staat ” staat de spagaat tussen ideologie en praktijk centraal. De ThePostOnline is in contact gekomen met bloggers uit de Syrische stad Raqqa, sinds januari 2014 de hoofdstad van de Islamitische Staat, waaronder de 23 jarige medicijnenstudent Aboe Ibrahim al Raqawi, een van de mensen achter de FacebookpaginaRaqqa is being slaughtered in silence. Op basis van interviews met Aboe Ibrahim en andere bloggers wordt in deze serie een beeld geschetst van het dagelijkse leven in IS-gebied met telkens een ander thema.
De serie staat onder redactie van Jan Jaap de Ruiter. ThePostOnline beschikt over kopieën van de chatsessies die in het Engels en Arabisch plaatsvonden. Vandaag deel 4: ‘Ook een Islamitische Staat moet bestuurd worden’. (Klik hier voor deel 1 ‘Onderwijs in de Islamitische Staat’, hier voor deel 2 ‘Twee soorten vrouwen in de Islamitische Staat’ en hier voor deel 3 ‘Het lot van de christenen in Raqqa’) .
Pretendeer je een staat te zijn, dan moet je besturen. Dan moet je ervoor zorgen dat de straten schoon zijn, de vuilnis wordt opgehaald en de straatverlichting brandt als het donker is. In deze aflevering spreek ik met Ibrahim over de diensten van Islamitische Staat.
En het zijn er nogal wat. Een islamitische rechtbank om conflicten tussen burgers te regelen. Een islamitische politie om de veiligheid op straat te garanderen. Een Ombudsman voor klachten tegen Islamitische Staat. Een weeshuis. Het Hisbabureau dat erop toe ziet dat iedereen, met name de vrouwen zich gedragen conform de IS-interpretatie van de Sharia (zie ook deel 2 hierover). Een Bureau Consumentenbescherming, dat toeziet op prijs en kwaliteit van goederen.
Het instituut van de Ombudsman heeft het overigens niet lang volgehouden. Het gebouw waar het was gevestigd werd omgetoverd in een Dawabureau. En de wezen werden maar eenmalig goederen verstrekt, volgens Ibrahim, als PR-stunt van IS. Tenslotte heeft IS overal in de stad gelikte reclameborden neergezet die de zegeningen van de Sharia prijzen. En Islamitische Staat zou geen staat zijn als zij de regels betreffende het bestuur van de stad niet opgesteld had in een heus document, voorzien van het logo van de organisatie, net zoals zij dat deed in het geval van het onderwijs en de positie van christenen.
Billboard in de straten van Raqqa “De Wet van God of de Wet der Mensen?”
Ook in IS-land worden belastingen geheven, maar de belastingdruk is niet mis. Een polltax van 1.500 Syrische pond per maand (de huidige koers is 1 dollar = 200 Syrische pond; voor de oorlog was dat nog 50, de inflatie is dus fors) wordt opgelegd aan winkeliers. De eerste sanctie bij niet betaling is sluiting van de zaak voor drie dagen, de tweede is sluiting voor een maand, een boete en gevangenisstraf. Bovendien zijn de winkeliers verplicht vijf keer per dag te sluiten vanwege het gebed. Verder mogen winkeliers hun spullen niet meer buiten zetten. Willen ze dat toch dan kan dat op een speciaal gereserveerd terrein waarvoor ook weer 1.500 Syrische pond per maand betaald moet worden. De belastingdruk is hoog voor de handelaren, heel hoog. Het doet de economie in elk geval geen goed. Ook over de import en export van goederen moet BTW betaald worden. Verder betalen mensen met een vaste telefoonaansluiting 400 pond per maand. De zedelijkheidspolitie patrouilleert intensief in de stad en ziet er met name op toe dat goederen die met vrouwen te maken hebben, zoals bh’s en ondergoed, niet openlijk op de markten liggen en zeker niet in etalages.
Om een idee te hebben van hoe de belastingdruk uitpakt, vertelt Ibrahim mij dat het gemiddelde inkomen van een gezin 12.000 pond is, oftewel $ 60,-. Voor de oorlog kostte een brood gemiddeld 15 pond, nu 150; een butagasfles was 400 à 600 pond, nu 10.000, een kilo aardappels was 15 pond en nu niet minder dan 75. Ik zou zeggen: werk genoeg voor het Bureau Consumentenbescherming.
En veel mensen hebben geen werk meer. Bijvoorbeeld advocaten. Zij mogen hun functies niet meer uitoefenen omdat ze niet volgens de Sharia hun werk doen en daarmee feitelijk kaffers, ongelovigen, zijn. Nu moeten ze hun kostje maar bij elkaar zien te scharrelen. Maar het lukt IS niet echt de zaak goed draaiende te houden. Zo Is er gemiddeld maar 4 uur elektriciteit per dag, zodat de artsen in de ziekenhuizen met hun handen in hun haar zitten als ze hun apparatuur willen bedienen.
Met de bombardementen van de Amerikanen en haar Coalition of the Willing is de toestand alleen maar slechter geworden. De olie-installaties zijn gebombardeerd, wat ongetwijfeld een slag voor IS is, maar nog meer voor de bevolking als er straks geen olie of benzine meer is, of alleen te verkrijgen voor extreem hoge prijzen, om de huizen te verwarmen met de winter voor de deur. Bovendien hebben de raketten ook het belangrijkste ziekenhuis van Raqqa betroffen.
Verder neemt de inkomensongelijkheid toe, wat ook blijkt uit de laatste missive van Khalief Ibrahim. Al zijn strijders krijgen vanwege het offerfeest een flinke financiële bonus van ongeveer $ 100,- en elk een schaap, maar de gewone mensen krijgen niets.
Abou Ibrahiem verklaart desgevraagd weinig enthousiast te zijn over de Amerikaanse bommen. De mannen van IS verdwijnen tussen de gewone mensen en er zouden er tot op heden (interview dd. 30 september 2014) maar 100 gedood zijn. Bovendien zal de populariteit van IS alleen maar toenemen nu de beweging meer dan ooit de rol van martelaar op zich kan nemen.
Volgens Ibrahim is de oplossing dat het Vrije Syrische Leger met behulp van de bombardementen eerst het regime van dictator Assad verdrijft, en daarna samen met de Amerikanen de strijd aangaat met IS. Het feit dat de Amerikanen zich eerder militair niet tegen Assad keerden, maar nu wel tegen IS, heeft veel kwaad bloed gezet. Zoals altijd zijn in een oorlog de gewone mensen het kind van de rekening.
Translation by Hans Verhulst here
