De titel en de subtitel hebben alle voorbehouden die mogelijk zijn. Want leven na de dood riekt al snel naar religie, paranormaal gedoe en andere zweverige toestanden. Dit gaat echter om een serieus onderzoek. Er gebeuren opvallende dingen.
Wetenschappers van de University of Southampton onderzochten meer dan 2.000 gevallen van hartstilstand. Die vonden plaats in vijftien ziekenhuizen in Groot-Britannië, de Verenigde Staten en Oostenrijk. Het bleek dat veertig procent van de 360 mensen die klinisch dood waren daar herinneringen over hadden.
Eén van hen wist zeer gedetailleerd de zaken in de operatiekamer waar hij drie minuten zonder hartslag had gelegen. Volgens de onderzoekers is dat bijzonder, omdat de hersenen normaal gesproken twintig tot dertig seconden na een hartstilstand ophouden met werken en pas reageren als het hart weer aan het werk wordt gezet.
Volgens een van de onderzoekers is het mogelijk dat meer mensen herinneringen zouden moeten hebben, maar dat dit door hersenletsel of medicijnen onmogelijk was.
Volgens Dr. Stephan Mayer, overigens niet betrokken bij het onderzoek, is sterven geen kwestie van zwart en wit. Hoewel we vroeger zo dachten, lijkt het in de praktijk anders. “Dying is a huge gray area. It is actually a shockingly gradual process that plays out over hours.”
Eerder publiceerde de Nederlander Pim van Lommel over bijna-doodervaringen. Zijn wetenschappelijke verklaringen over een bewustzijn dat ook zelfstandig naast het lichaam bestaat werden door de reguliere wetenschap de grond in geboord. Het onderzoek van de University van Southampton beschrijft echter de verklaringen van patienten, en doet geen enkele uitspraak over het bestaan van een bewustzijn buiten ons lichaam.
