Momenteel staan Turkse exemplaren van deze diep uit de Koude Oorlog stammende Amerikaanse tank aan de grens met Syrië, de kanonnen wijzend naar Kobane en omstreken. Of er granaten uit gaan komen richting ISIS doelen, wat velen hopen, is afwachten. Bedenk verder dat zowel de tanks als de bemanningen meer gewend zijn om op Koerdische doelen te schieten.
Niet de beste
U vraagt zich wellicht af waarom Turkije, dat 354 ‘voorbij‘ A6 standaard gemoderniseerde Leopard 2s bezit, en 397 geupgrade Leopard 1s, dan toch de mindere M60A3 TTS (Thermal Tank Sight) inzet. Van deze laatste uit de Patton serie bezit Turkije bovendien 170 door het Israëlische IMI opgewaardeerde M60T Sabra tanks met 120 mm kanon. De superieure alternatieven hebben allen een (deels) meerlaags composietpantser, wat beter beschermt tegen HEAT projectielen zoals de alomtegenwoordige RPG-7 lanceert. De Turkse M60A3s beschermen uitsluitend met homogeen pantserstaal.
Frontpantser M60A1/A3 (foto: tank-net -DKTanker)
U kunt cynisch opmerken dat een inzet van dit mindere een eventuele strijd langer laat duren, wat aansluit bij de huidige ISIS-bestrijdingspolitiek. Deze ‘humanitair’ gemotiveerde politiek is haast sadistisch. Zoals Feynman bij GeenStijl omschrijft met: genoeg wapens naar Syrië sturen om de burgeroorlog in stand te houden, maar te weinig om de oorlog te winnen. De huidige beperkingen in close-air-support, waarbij veel deelnemers niet boven Syrië opereren, sluit hier bij aan.
En u schudde daar al meewarig het hoofd over vanwege de afstanden die de luchtsteun moet afleggen omdat men niet kan- of mag opereren vanaf dichterbij gelegen vliegvelden. De Fransen bijvoorbeeld, gebruiken hun Rafale jets vanuit de UAE. Om doelen in noord-Irak en Syrië te bestoken worden soms missies van 3000+ kilometer gevlogen. Onze F-16s opereren vanuit Jordanië iets dichterbij, maar er wordt door de coalitie nog* geen close-air-support verleend vanuit Turkije. Wat ons terugbrengt op dit land, en haar M60A3 TTS tanks.
Welnu, deze M60s staan aan de ‘Koerdisch’ Syrische grens omdat hun Leopard tanks gebruiksrestricties hebben, afgedwongen door zowel de NATO als tankleverancier Duitsland. Ze mogen niet worden ingezet tegen de Koerden. De M60T Sabra’s kennen wellicht dezelfde restricties vanwege de Duitse MTU motor die de oorspronkelijke krachtbron verving. Wat zo Turkije’s kennelijk restrictieloze M60A3s in beeld brengt. Het land heeft overigens ook nog 2500+ M60 voorlopers in gebruik. Deze M48A5T uitvoeringen schieten met hetzelfde 105 mm kanon als de M60.
M60 geschiedenis
De VS faseerde hun laatste M60s in 2005 uit. De eerste stroomde in 1959 in. Een lange geschiedenis die begon met de M26 Pershing, nog ingezet in 1945. Nadien zag het nieuwe vijanden. Een ervan, de Sovjet-Unie, introduceerde oplopende nummers van T-serie tanks, wat Amerikaans beantwoord werd met de M46, M47 en M48 series, waar de eerste M60 versie sterk op leek. Het 90 mm kanon hiervan werd echter vervangen door een Brits 105 mm ontwerp, lang het westerse standaardkanon voor Main Battle Tanks (MBT).
Met de invoering van de M60A1 (1962) kreeg de tank de typische spitse toren, waar puur op kinetische energie (KE) werkende projectielen makkelijker op afketsen. Het onder een deflecterende hoek geplaatse homogene pantserstaal aan toren- en rompvoorzijde werd ook dikker, en kan oplopen tot bijna 15 centimeter. De hoeken waaronder het is geplaatst maken het effectief soms het dubbele ervan. Imposant, maar goed geplaatste RPG-7 projectielen komen ook door dergelijk 30 cm dik homogeen pantser heen.
De M60A2 werd de tweede serie. Uitgerust met een 152 mm kanon/raketlanceerbuis in een andere toren, werd deze versie vanwege de complexiteit en ondervonden technische problemen een flop. Reden waarom de serie na een kort en beperkt gebruik zes jaar na de introductie werd afgevoerd (1980).
De laatste serie, de M60A3, werd vanaf 1978 het standaardmodel van het Amerikaanse leger. Nieuw of als gemoderniseerde A1 versie, werden ze ook in grote aantallen geëxporteerd, met Turkije als goede klant. Het land schafte in de negentiger jaren 274 M60A1s en 758 M60A3s aan.
M60T Sabra (foto: van Genel Yetkili’s Sabra-serie bij trmilitary)
Turks Amerikaans versus ISIS’ Russisch
Het M60A3 pantser is gelijk aan de A1 versie. Wat net voldoende kan zijn om een verre treffer van een ISIS T54/55 te overleven. De KE-munitie van het 100 mm kanon hiervan mist veelal de kracht om op 1000+ meter de voorkant van de M60A3 te penetreren. Omgekeerd is dit tot op circa 2500 meter mogelijk. Helaas heeft ISIS geleide raketten buitgemaakt die met het 100 mm kanon kunnen worden gelanceerd. Deze lasergeleide raketten met HEAT-kop dragen tot 4 kilometer. Voor dergelijke munitie zijn wel aparte richtmiddelen nodig. ISIS beschikt volgens deze bron naast T-54/55s (10-20 stuks, inmiddels -1) ook over de T-62 (20-30) met 115 mm kanon en een handvol T-72 tanks met 125 mm kanon. Kalibers waar Rusland eveneens geleide raketten voor ontwikkelde. In hoeverre ISIS dergelijke tankraketten kan gebruiken is een vraagteken.
Is een standaard T54/55 met een top van 48 km/u even snel als de M60A3, de T-62 en T-72 zijn sneller. Deze doen respectievelijk 50- en 60 km/u. Het lagere gewicht (36-42 ton) en de kleinere afmetingen van de T-series maken ze sowieso beweeglijker dan de naar zo’n 52 ton gegroeide M60A3.
Bij tankslagen tussen Iran en Irak vernietigde Iraakse T-54/55, T-62 en T-72 tankformaties talloze Iraanse M60A1s (en Chieftain tanks). Geen geruststellende informatie voor de Turkse tankbemanningen. Bij een tankconfrontatie met ISIS moeten ze het vooral van hun opleiding, hun numerieke overwicht en gebezigde tactieken hebben. De redelijk moderne zicht&richtmiddelen maken de Turkse M60s op grotere afstanden -zeker ‘s nachts- wel trefzekerder dan ISIS’ tanks.
Als de Turkse M60s tegen ISIS worden ingezet, zou een nachtelijk offensief om goede schootsposities te bereiken mogelijk hun eerste zet kunnen zijn.
M60A3 TTS (bij 50megs alles van elke M60 serie)
Afmetingen chassis (lxbxh): 695 x 363 x 328 cm. Gevechtsgewicht: circa 52 ton. Bemanning: 4. Motor: luchtgekoelde V12 Continental AVDS-1790 diesel van 750 pk bij 2400 tpm. Topsnelheid: 48 km/u. Rijbereik op de weg: circa 450 km.
Bewapening: ‘getrokken’ (rifled) 105 mm/L51 kanon met 63 granaten, plus een coaxiaal aan het kanon vurend 7.62 mm machinegeweer. De kwetsbare commandokoepel bevat een 12.7 mm M85 machinegeweer, een matige afgeleide van de .50 M2HB.
Zicht&richtmiddelen: lichtversterkers voor chauffeur, schutter en commandant, warmtebeeldapparatuur voor de schutter. Een laserafstandmeter en wind sensor gekoppeld aan een digitale ballistische computer zorgen in combinate met het gestabiliseerde kanon voor behoorlijk trefzeker schieten. Ook rijdend.
* De Amerikaanse National Security Adviser Susan Rice meldde gisteren dat Turkije de VS en coalitiepartners toestemming heeft verleend om (beperkt) gebruik te gaan maken van Turkse vliegbasissen. Aan de details wordt echter nog gewerkt. Zie ook dit TPO-artikel.
(Titelfoto: gevonden bij tank-net, waar Stimpy meer Turkse M60s in HD plaatste)
