Het begint een beetje mijn ding te worden inmiddels, het ‘kijken kijken maar niet koken’ spelletje dat gaande is tussen mij en mijn kookboeken. Afgelopen week vertelde ik je al hoe dol ik ben op van die prachtige kookboeken met nog mooiere foto’s. Vaak maakt het niet eens meer uit wat er voor recepten in die boeken staan. Alleen al het hebben en het bewonderen van die boeken is voldoende voor mij. Vaak blijft het dus bij koken en maak ik die mooie platen nooit na ik mijn eigen pannen. En dat komt niet eens doordat ik te weinig vertrouwen heb ik mijn eigen culinaire kunnen.
Volgens mij heeft het meer te maken met dat een recept op Google vele malen sneller gevonden is. Wanneer ik iets wil maken met – ik noem maar iets – stoofvlees, dienen zich wel vijftig verschillende recepten voor boeuf bourguignon aan mij aan. Het enige dat ik hoef te doen is een beetje scrollen tussen de verschillende recepten om te bekijken welke variant mij het beste voor doet komen. Ik kan op zo’n moment natuurlijk ook al mijn boeken uit de kast trekken en bladeren naar dat ene perfecte recept… maar dat doe ik dus nooit.
En dat is zonde als je bedenkt dat er een schat aan voedsel literatuur verborgen staat op die planken in mijn kast. Met die reden bedacht ik niet al te lange tijd geleden dat ik óf iets moest gaan doen met al die lekkere kennis, óf geen nieuwe boeken meer mocht aanschaffen. Een regel waarvan ik wist dat het tweede never nooit zou gebeuren en dus moest ik me maar aan dat eerste gedeelte wagen: kijken, kijken en WEL koken. Een mooi experiment toen ik het boek van Rens Kroes overnam van een collega.
Met mijn challenge achter de hand wees vriendinnetje M. mij deze week op een blog van een mede Rens-imitator. Deze beste jongen -ja ja, het is een jongen – ging proberen een week te leven zoals Rens Kroes. Met hard gelach heb ik zijn blog zitten lezen. Ik kan me namelijk zomaar voorstellen dat deze hele ‘healthy scene’ voor mannen echt een raar verschijnsel moet zijn. Als ik kijk naar mijn lieftallige mannelijke collega’s, kan ik me zo voorstellen dat er meerdere kerels zijn die maar niet begrijpen waarom je in hemelsnaam brood, suiker en zuivel achterwegen zou laten. Het is toch gewoon lekker?
Zijn analyse ging nog net iets verder dan ik van plan was om de mijne te laten gaan. Abel ging namelijk echt een week lang leven als Rens. Hij kwam tot de conclusie dat gezond leven niet alleen brood-, suiker- en zuivelloos is, maar ook nog eens stervensduur. ‘De Markt met een Q’ is nou niet bepaald een plek waar een normale sterveling zijn dagelijkse boodschappen kan doen. Daar is een gemiddeld Nederlands salaris simpelweg niet op ingericht. Zo ook het mijne niet. Mijn doel was dus ook absoluut niet om een week lang me volledig in de huid van Rens te storten. Mijn doel was om mijn fornuis weer eens aan te maken voor een – en liefst natuurlijk meerdere – recept(en) uit mijn culinaire bibliotheek.
‘Gelukkig’ ben ik een emo eter, altijd al geweest. Wanneer ik zwelg in zelfmedelijden helpt er meesten niet veel anders dan het volstoppen van mijn mond. Liefdesverdriet, ongesteldheid, een kater… het zijn allemaal redenen waarbij ik het gerechtvaardigd vind om veel te eten. Vroeger gingen die buien samen met bergen chocolade, chips en koekjes. Tegenwoordig weet ik me gelukkig beter in het gareel te houden. Met een loeiharde kater op zaterdag en het kersverse boek Power Food in mijn bezit, zat er op de zaterdag vrij weinig anders op dan de markt – zonder Q – over te struinen en op zoek te gaan naar de ingrediënten voor een gezonde maaltijd à la Rens. Daarmee begon mijn challenge trouwens twee daagjes eerder dan gepland, waar natuurlijk niets mis mee was, want liever een gezonde vreetbui dan een overload aan dikmakers.
Zo maakte ik die bewuste zaterdag een overheerlijk Javaans soepje en verse humus om mijn op de markt gescoorde groenten in te dippen. Voor door de weeks heb ik een heerlijke ontbijtcake gemaakt. Die heb ik later in de week nog eens herhaald omdat het zo lekker wegsnoept. En last but nog least heb ik een overheerlijke ovenschotel van zoete aardappel, bloemkool en vis geknutseld. Smullen was het deze week. Ik zal eerlijk toegeven dat het gemiddelde budget van mijn maaltijden iets is gestegen deze week, maar daar krijg je dan ook wel echt een gezonde en verse maaltijd voor terug.
Er staan nog steeds zo’n dertig recepten in dit boek die ik nog niet geprobeerd heb en ik kan je nu al vertellen dat ik ze waarschijnlijk nooooit allemaal ga uitproberen. Wel heb ik mezelf voorgenomen om minimaal een keer per week een mooi recept te knutselen uit dit boek, of een van mijn andere schatten in de kast. Ik was al wel een behoorlijke tijd klaar met eten uit pakjes, maar daardoor zijn mijn huisgenoot en ik wel een beetje in de voedselverveling geraakt. Iedere dag een snelle maaltijd bestaande uit vlees of vis en groente – want ik eet geen aardappels en zij is allergisch voor room en kaas – heeft op den duur weinig spannends meer. Gelukkig komt daar nu verandering in! Wie komt er bij me eten?
Esther Vogel onderwerpt zich aan de 52 Challenge. Samen met een groep andere bloggers, zoekt ze iedere week een nieuwe uitdaging. Alle uitdagingen kun je vinden op 52Challenge.nl.
