Het krantenoverzicht van Blendle van zaterdag 18 oktober, met onder meer een gesprek met een moordenaar, mantelzorger Hugo Borst en Zwarte Piet.
Als in de controlekamer van de Hoge Flux Reactor in Petten een waarschuwings-lampje gaat branden, begrijpt de operator daar niks van. Na tig keer op de resetknop drukken, stopt het knipperen. Niemand merkt dat de problemen dan nog lang niet zijn opgelost, blijkt uit onderzoek van KRO Reporter en de Volkskrant.
George van Dijk speelt een belangrijke rol in liquidatieproces van Fred Ros. Zijn naam is verbonden aan zo’n veertig veroordelingen, 25 jaar cel en tenminste drie omgekomen slachtoffers. Thuis echter smeert zijn vriendin toastjes met Franse kaas en tapenade en mag pitbull Jane geaaid worden – voorzichtig dan. Een interview met de crimineel.
Zijn bruine ogen focussen. De blik van een arend die zijn prooi in het vizier houdt: “Die, daar! Die vrouw met dat staartje.” Jaime van Gastel levert de politie kant en klaar zakkenrollers aan. ‘Hij heeft ons honderden arrestaties opgeleverd.’
Na een jarenlange discussie kennen we onderhand de argumenten van de voor en tegenstanders van Zwarte Piet wel. Maar heeft het debat ons naast boze mensen en doodsbedreigingen over en weer, ook daadwerkelijk iets opgeleverd?
Mantelzorger vindt hij maar een vreemd woord, maar hij is het wel. Hugo Borst zorgt voor zijn moeder die nog zelfstandig woont en alzheimer heeft. Hij geeft ons een tedere blik in het mooie leven van zijn moeder. “Er zit een scheur in je spijkerbroek.”
“Dat hoort zo.”
“Ben je zo naar je werk gegaan? Belachelijk.”
En dan niet zomaar startups, maar echt de high potentials. Welke kersverse ondernemingen zijn over een paar jaar in handen van Facebook, Google en Apple? En wie beheersen binnenkort de Quote-500? Dit zijn de tycoons van morgen. (En nee, Blendle staat er niet tussen.)
Journaliste Esma Linneman werd ooit zelf verliefd op een gitarist van een Amerikaanse band en kreeg zelfs een relatie met hem. Ze begrijpt het wel, die aantrekkingskracht. Maar waarom vallen meisjes flauw?
Gezichten drukken bepaalde emoties uit, en wij geven daar een stempel aan mee. ‘Sociaal’, ‘Onbetrouwbaar’, ‘Zorgvuldig’, etc. Waarom doen we dat? En hoe betrouwbaar zijn onze inschattingen?
