Het is alweer vijf jaar geleden dat Ed Struijlaart (35) besloot de huur op te zeggen en weer bij zijn moeder te gaan wonen. De huur is niet het enige waar hij mee stopt, ook zijn band Stud Muffin’s bestaat niet langer. Struijlaart kiest voor een solocarriere. Closer Than Skin is afgelopen vrijdag uitgekomen en de opvolger van zijn debuutalbum Head, Heart & Hands uit 2012. Tijd om hem te spreken over een writer block, je plek veroveren in de Nederlandse muziekscene en schrijven in Londen.
Voor Closer Than Skin vertrok Struijlaart in mei 2013 voor acht weken naar Londen om te schrijven en op te nemen. “Mijn eerste doel was om de nieuwe plaat helemaal alleen te schrijven. Toen ik dat wilde doen, lukte dat gewoon niet. Ik had écht een writers block,” vertelt de singersongwriter. “Elke dag naar mijn studiotje om te schrijven, maar er kwam niks uit. Ik dacht, nu is het klaar, ik ga weer een baan zoeken.”
“Maar ik ben niet voor één gat te vangen, dus ik heb geprobeerd een uitweg te vinden. Ik ben gaan praten met de mensen met wie ik werkte, van het label, de uitgever. Die zeiden ‘je moet weg uit je vaste omgeving, je neemt het zo serieus, misschien moet je even naar het buitenland. Je schrijft in het Engels, misschien is het goed om met native speakers te werken.’”
Mei 2013 vertrekt Struijlaart naar de Engelse hoofdstad. “Daar waren mensen zo gek om met me te willen schrijven. Ik zat in Londen op de ochtend van de schrijfsessie in een heel klein hotelkamertje bij Londen Bridge. En ineens kwam het refrein van Home, een nummer van de nieuwe plaat, eruit. Melodie, tekst, alles. Het was precies waar ik mee bezig was en waar ik mee zat. Dat was nodig, in twee maanden tijd heb ik toen de rest van het album geschreven.”
Waar Struijlaart’s debuutplaat zonnig en zomers is, is hij met Closer Than Skin een hele andere kant op gegaan. “Ik wilde nu heel graag iets Noord-Europees maken. Dat je naar buiten kijkt en denkt ‘tja, regen inderdaad.’” De keus voor Londen is snel gemaakt. ”Ik wilde dat het heel erg paste bij mijn gemoedstoestand. Londen is sowieso een hele fijne stad, ik kom er heel graag. En na een week schrijven daar dacht ik ‘dit is het, dit is het gevoel wat ik ben en waar ik nu sta.’”
Het resultaat is een persoonlijk album geworden. “Het album heet Closer Than Skin en gaat eigenlijk over een relatie tussen twee mensen die in zwaar weer terecht is gekomen. Dat is een bron van inspiratie. Aan het eind van het verhaal zijn die twee mensen eruit gekomen en is het weer goed. Ze zijn zo dicht bij elkaar gekomen dat Closer Than Skin de lading dekt.”
In Londen schrijft Struijlaart met onder andere een bandlid van de band Athlete, een wat oudere band waar hij zelf ook platen van thuis heeft staan. “Ik was heel erg bang voor mijn teksten, is het wel goed? De reactie was: ‘het is misschien niet correct Engels, maar ik weet wat je bedoelt. Dan kan het.’ Er wordt hier altijd zo gedaan dat iemand teveel met een Nederlands accent zingt, die Engelsen zeggen gewoon ‘je komt niet uit Engeland, dan is het toch logisch dat je met een Nederlands accent zingt?’ Je bent geen Engelsman, doe dan ook niet alsof je er eentje bent. Je moet wel je best doen, maar ook accepteren dat je niet vlekkeloos Engels zingt. Daar kan ik me wel aan storen bij Nederlandse muziekrecensenten.”
Met programma’s als De Beste Singersongwriter en natuurlijk internet, is het best lastig om als muzikant je plek te vinden in de scene. “Het is onwijs moeilijk, maar volgens mij moet je vooral je best doen niet teveel je best te doen. Jezelf zijn en goeie liedjes maken, dat is denk ik het allerbelangrijkste, je eigen stijl hebben. Op het moment dat je dat hebt, is het aan de mensen die jou een podium willen geven. Mensen van de radio en TV, die moeten je het vervolgens gewoon gunnen. Dan hoop je dat de luisteraars jou vinden.”
Voor Struijlaart spelen ook sociale media een belangrijke rol. Hij begon in 2008 met Twitter en zijn fans op Facebook groeien nog steeds. Maar hoe breek je door op sociale media? “Ik heb zelf natuurlijk ook mijn muzikale voorbeelden. John Mayer, Ed Sheeran, dat soort artiesten, die hebben al een grote fanschare. Dan ga je kijken hoe je die schare fans van die artiest, waar mijn muziek misschien wel raakvlakken mee heeft, bereiken. Daar is de radio heel belangrijk voor, maar ook online aanwezigheid. Hoe ga je daarmee om, ga je op Twitter actief de discussie aan of ben je alleen maar aan het zenden? Ik vind het leuk om op sociale media actief te zijn, ook om met mensen in gesprek te zijn. Ik zie mezelf niet als muzikant die alleen maar moet zenden, ik ben ook maar een boerenlul met een gitaar. Op die manier hoop ik mensen te zoeken en enthousiast te maken. Je moet er de tijd instoppen en je moet het zelf doen. Anders werkt het niet.”
“En natuurlijk heel veel huiskamerconcerten. Spelen, spelen, spelen.” Die huiskamerconcerten zijn ook voor de verkoop van zijn album belangrijk. “Ik doe heel veel huiskamerconcerten door het hele land, ik vind het supergaaf om naar de mensen toe te gaan. Als ik daar nummers speelde van mijn nieuwe plaat, werd er vaak gevraagd of mensen die cd alvast konden bestellen. Dus we hebben een inschrijflijst geopend. De mensen die hem vooruitbesteld hebben, krijgen ‘m op de release al op de deurmat. Het is een extra service, en voor ons is het heel prettig om alvast te weten hoeveel mensen de plaat willen en de populairiteit te meten. Het heeft ons verrast.”
“Misschien is dit wel mijn laatste album, ik weet het niet. Ik weet namelijk niet of het fenomeen album iets is wat toekomst heeft. Ik zit daar een beetje over te dubben, moet ik niet gewoon EP’s gaan uitbrengen? Dan kan ik misschien sneller, vaker en meer uitbrengen. Maar ik hoop dat ik in ieder geval muziek kan blijven maken.”
Closer Than Skin is te horen op Spotify. In maart geeft Ed Struijlaart een clubtour.
