Deze week: De lekkende stoma van Henk Krol, de myxomatose van Dolf Jansen, de prostaat van Claudia de Breij en de de weerzinwekkende maar onbedoeld grappige karaktermoord op paardenbek Martijn Koning.
Queridos amigos e amigas! Laatst vroeg mijn Portugese tuinman:
“Om wat lacht uw volk zoal, Don Arturinho?”
Nou vrienden, ik stond dus gewoon met de bek vol tanden! Het bleef een uur stil en toen fluisterde Rui, bezorgd om een eventueel stante pede ontslag: “Het was niet beledigend bedoeld, senhor, maar u bent zo vreselijk grappig. Soms ga ik buiten uw allesziende en vooral nietsontgaande blik even over de grond rollen van het lachen, dat mag u best weten hoor. Mijn vrouw Felisberta vindt u ook al zo geestig, ik heb liever niet dat ze nog bij u komt schoonmaken overigens, zo vroeg in de ochtend als het nog pikdonker is en o senhor nog in zijn ledikant ligt.”
VARA-kantine
Ik trok de arme drommel mijn datsja in, drukte de pornowebsite Squirting Grannies weg en liet hem wat gezichten van exponenten van de Nederlandse humor zien: Dolf Jansen, Jack Spijkerman, Claudia de Breij, Paul de Leeuw, Marc-Marie Huijbregts, Freek de Jonge, Ruben van der Meer en Jan Jaap van der Wal. Rui schrok zich wild en wilde onder de tafel kruipen hetgeen een normale reactie van de Lusitaanse holenmens is. “Maar senhor, die mensen zijn allemaal ernstig mismaakt en misvormd. Ze zouden in ons nederige dorp niet opvallen tussen de bochelaars, de klompvoeten, de waterhoofden, de lepralijders en de gewone, klassieke mongooltjes. En waarom kent u land helemaal geen vrouwelijke pornosterren?”
“Nee Rui”, verzuchtte ik, “dat was een andere website. Die ene, Claudius, is een soort vrouw, die is net behandeld aan haar prostaat, daar hebben ze een vagijn van gemaakt. Maar je hebt daar inderdaad wel een punt. Marie, die helemaal kaal is sinds zijn transgenderistisch georiënteerde operatie, zei laatst in een interview dat hij vroeger een extreem rare pielemuis had.”
Ik pakte de Volkskrant er bij en vertaalde Marie uit de losse pols, a la Frans Timmermans:
“Kijk, de voorhuid zat hieraan vast,’ zegt hij, terwijl we ons over de pepermolen buigen en hij wijst op een of ander randje dat de onderkant van de eikel moet voorstellen. De voorhuid was niet te nauw, hij zat vast. Mijn piemel was een afbakbroodje dat nog even in de oven had moeten zitten.’’
“En, Dom Arturinho, hebben ze dat afbakbroodje toen weggehaald bij die juffrouw?”
De goede man proestte het nu uit van het lachen bij het horen van zoveel gekkigheid. “Ja Rui, dat deegklompje hebben ze operatief naar binnen getrokken, in zijn aars zogezegd, en nu heeft hij een bipsclitoris. Reuze handig, zo’n Gay Spot.”
Ik haalde mijn horloge uit mijn vestzak en bromde: “Ga nu maar hondendrollen en olijven rapen, Rui, een beetje ginnegappen om andermans leed in de tijd van de baas, dat geeft toch geen pas!”
Ik moest lang nadenken over de wijze woorden van mijn horige. Als je vroeger een mismaakt kind had, bracht je het naar de kermis en dan kreeg je er ook nog een leuk centje voor. Zo zag ik op de kermis in Harskamp ooit een vrouw met een baard, een man met drie tieten, een dwerg met zeven lullen, Kees Schilperoort en een softenonbaby maar die bleek bij het publiek te horen.
Wij weten natuurlijk allemaal dat ons woord monster – de havisten kunnen nu even een bakje Nespresso gaan tappen of moeders de vrouw de contractueel verplichte zondagse veeg geven – komt van het Latijnse monstrare/monstrum en dat betekent wijzen, nawijzen. De VARA, met in haar lachstal ongeveer 1000 moppentappers, grollenbakkers, sidekicks, bandparodisten en zogeheten standupcomedians, heeft het concept van kermis en monsters in zoverre goed begrepen dat ze inderdaad een gigablik freaks of nature heeft opengetrokken.
Het hedendaags VARA-cabaret
Het enige probleem hierbij is dat deze heffe des volks te pas en te onpas de muil opentrekt. Mensen mensen, het is allemaal van zo een treurigmakende droevigheid, die his masters voice humor. Voorgeconstipeerde politiekcorrecte humor waarbij elke onderwerp is toegestaan behalve de islam en Vera Keur of hoe die al dan niet gefossileerde despoten ook mogen heten.
De duizenden grappen over Geert Wilders zijn nooit grappig. Ik weet ook niet precies waarom grappen over Wilders niet grappig zijn. Ze lijken vooral voort te komen uit de verbitterde kijk op het leven van de werkloze, machteloze, mantelverzorgde, literflessen bier slurpende en shagrokende Joop-abonnee. De Joop is qua humorloosheid nog erger dan de koran en het Facebookwandje van Frans Timmermans bij elkaar. Enfin, al die tot op het bot verzuurde eencellige organismes zijn schitterend bezongen door Luis Davids in De Kleine Man. Luistert en huivert!
Grappen over de vermeende homoseksualiteit van Markje Rutte, Wouter Bos, Ed Nijpels en Camielleke Eurlings zijn bijvoorbeeld wel grappig, een en ander in het kader van de politieke humor. Grappen over beroepshomofiel Henk Krol zijn daarentegen niet grappig tenzij zijn stoma openscheurt in de dark room van het COC in Eindhoven of in de wasruimte van de El Furqaan-moskee. Overigens ben ik wel zo fair wel zo fair hier schoorvoetend toe te geven dat de rechtse blogs ook zelden geestig zijn. Ook daar wordt, net als bij de Joop en Sargasso, het eigen gelijk eindeloos herhaald, als een mantra.
Martijn Koning
Het dieptepunt van de Nederlandse humor werd de afgelopen week bereikt. Een knetterstonede, labiele jongeman, zo ontsnapt uit de krochten van het RIAGG, zat huilend bij Pauw. Javier Guzman had hem bedreigd. Ik kijk zelf geen televisie dus ik heb het allemaal moeten lezen op mediacourant.nl, een geestige website die ik u absoluut aanraad langs deze onsympathieke weg. Ik heb nog nooit iets gezien van Javier maar het lijkt mij een prima knul, op basis van dit incident. Hij had alleen ook nog even met de ploertendoder bij het zieke konijn Dolf Jansen moeten langs gaan. Hoe kan het meest ongrappige en lelijkste, afstotende, stuitende, kotsopwekkende myxomatosekonijn van Nederland al driehonderd jaar Pinkpop presenteren? Enfin, van Martijn Koning – meer gebit dan mens – is het Nederlandse volk verlost, die rent weer in een dwangbuis door de tuin van het RIAGG. Zijn Sinterklaaspreek ging vermoedelijk over Zwarte Piet en dan weet ik genoeg.
Het volgevreten hangbuikzwijn Paul de Leeuw is inmiddels ook begonnen met een heksenjacht op Zwarte Piet, queridos amigos e amigas. De Nederlandse humor is dood. Eigenlijk vind ik alleen de Mannen van de Radio leuk. En mijzelve, last but not least! Ik ga even lekker rukken in mijn boshut met Hans Teeuwen, Theo Maassen en Pieter Bouwman. Ate logo!
