De Russische staatszender rt.com toont sinds 22 oktober een uitgebreide reportage waarin opnieuw wordt geprobeerd een Oekraïnse Su-25 (NATO’s: Frogfoot) als schuldige voor het neerhalen van vlucht MH-17 aan te wijzen. Er worden deskundigen opgevoerd die dit moeten aantonen of aannemelijk maken. Helaas vergat men aan vliegtuigbouwer Sukhoi te vragen om op hun Su-25 techspec-pagina het opgegeven hoogtebereik van het toestel aan te passen aan het rt.com daderverhaal. In tegenstelling tot de Wiki Su-25 pagina, waar het ‘talk’-blad aanpassingspogingen door ‘Putinbots’ vermeldt.
Bewijs
RT-repo, deskundigen vanaf 9:00 minuut
‘Hot Rod’ Frogfoot
Het staat vast dat de Malaysia Airlines Boeing 777 MH-17 vlucht op een hoogte van 33 duizend voet vloog (10.058 meter) toen het werd neergehaald (zie onderzoeksrapport .pdf). Wanneer, zoals de Duitse deskundige in de rt.com repo vermoedt, MH-17 door het GSh-30-2 30 mm boordkanon van een Su-25 is neergeschoten, moet dit gezien de dichtheid van de projectielinslagen van zeer korte afstand zijn gebeurd, met een lange vuurstoot onder een scherpe hoek. De Sukhoi heeft dus zijdelings aangevallen. Op een hoogte drie kilometer boven wat Sukhoi zelf claimt (7 kilometer) dat het toestel operationeel kan bereiken zonder externe lading (clean)?
Sukhoipagina screenshot ‘crop’ (26 oktober)
Ook al kun je met de definities voor ‘plafond’ (service ceiling) wat hoger komen dan het officiële praktische maximum, drie kilometer hoger opereren lukt alleen met een ‘uitgekleed’, speciaal geprepareerd toestel. Ter illustratie: het opgegeven praktische plafond van een F-104G Starfighter was 50 duizend voet. Een voor recorddoeleinden geprepareerde F-104C klom in 1958 echter naar 103.389 voet. Maar, hoe aannemelijk is het dat de Oekraïne een Su-25 speciaal heeft geprepareerd om met een geladen boordkanon op 33 duizend voet te kunnen functioneren? Hun luchtmacht heeft betere jachtvliegtuigen om op dergelijke hoogten te opereren (o.a. MiG 29s).
Op die hoogte een zijdelingse aanval uitvoeren (zonder geavanceerde vuurleiding bij 900+ km/u een moeilijk deflectieschot) betekent ook dat het een geplande onderschepping moet zijn geweest. Het alternatief, dat een hot rod Su-25 toevallig op 33 duizend voet de min-of-meer haaks op de eigen vliegrichting kruisende Boeing voor het kanon kreeg, is niet alleen vergezocht, maar ook technisch nauwelijks uit leggen. De Sukhoi piloot moet dan gezien de dichtheid van de inslagen in een fractie van een seconde hebben gehandeld. En ‘point blank’ geschoten hebben op wat overduidelijk een civiel vliegtuig was.
Een opzettelijke aanval met zo’n hot rod Su-25 is eveneens op technische gronden zeer onwaarschijnlijk. Daar de Su-25 geen eigen onderscheppingsradar heeft, en alleen beschikt over relatief eenvoudige lucht-grond vuurleidingsapparatuur, zal een radargrondstation het toestel dan over de boordradio naar het doel hebben moeten leiden (GCI). Het alternatief, opstijgen en onderscheppen op basis van (open bronnen) vluchtgegevens van naderend vliegverkeer, vereist planmatige en vliegtechnische accuratesse tot op de seconde nauwkeurig. Het doel moet zich daarbij exact aan de geplande en aangekondigde snelheden en vlieghoogten houden.
’30 mm sporen’
MH-17 cockpitschade
In- (boven) en uitslagsporen (onder) boordkanonproeven
Als de Su-25 MH-17 heeft onderschept met lucht-lucht raketten kan zo’n onderschepping een grotere tijd-, hoogte- en afstandmarge hebben gehad. Extern opgehangen lucht-lucht raketten zouden de vliegprestaties wel negatief hebben beïnvloed, wat de vergrootte marges deels teniet zouden doen. De rt.com theorieën houden het echter primair bij kanongebruik. Met veel aandacht voor ’30 mm’ gaten in het MH-17 wrak.
Er zijn naast ronde circa 30 mm gaten eveneens grotere en kleinere gaten zichtbaar in de Boeingstukken. Ook op andere plekken dan rond de cockpit. Ronde granaten geven bij inslag min-of-meer ronde gaten, wat in de rt.com video vanaf 13:00 minuten met een Su-25 boordkanon demonstratie te zien is. Je ziet ook de schade van uitgaande projectiel- en andere fragmenten. Deze vertonen vrijwel allemaal naar buiten gevouwen randen. Iets wat bij de MH-17 foto’s van rond de cockpit -met een veel dichter schadepatroon- zelden het geval is. Deze schade is juist meer een aanwijzing voor inslaande projectielen/fragmenten (de flickr-pagina’s van Jeroen Akkermans tonen ook andere schadefoto’s).
Als de Russische luchtmacht graag Su-25 MH-17 daderbewijs aanlevert, zou het in een Frogfoot met geladen kanon -of een set R-60 raketten- naar tien+ kilometer klimmen, geregistreerd met een camera in de cockpit (op onafhankelijk gecheckte hoogtemeter), meer stof tot nadenken zijn geweest dan de nu getoonde 30 mm schietproef. Bovendien een schietproef op statische doelen.
Hier 1,2,3 eerdere En Garde MH-17 analyses
(Foto’s: rt-repo screenshots)
