Vorige week verscheen op ThePostOnline een lang interview met Dries van Agt, overgenomen van het D66 jongerenblad Demo. Ik nam aan dat men dat alleen doet als hij iets nieuws te vertellen heeft, er een nieuw boek uit is of een andere actuele aanleiding is, maar ik kon niets ontdekken. Vooral het verhaal over Israël (waar het merendeel van het interview over ging) kwam me erg bekend voor.
Ik heb jaren geleden een paar lezingen van hem bijgewoond, en dit najaar gaat hij ook weer op tournee, maar het ziet er naar uit dat u zich dat kunt besparen; oude wijn in oude zakken. Van Agts verhaal over Israël is eendimensionaal en kan als volgt worden samengevat: Israël pleegt ‘kolossaal’ onrecht, schendt het internationaal recht, trekt zich niks aan van wat de wereld daarvan vindt, vernietigt Palestina, wil geen vrede, en zal dus ook niet ‘tot inkeer komen’ zonder zware internationale druk. En daar is Van Agts kruistocht vooral op gericht: de regering aanzetten tot sancties tegen Israël, eenzijdige sancties, want aan de Palestijnse zijde is schijnbaar nauwelijks iets mis.
Hij denkt dat het conflict simpel op te lossen is door alle partijen te houden aan het internationale recht. Ten onrechte suggereert hij vervolgens dat de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof tegen de ‘muur’ (het overgrote deel is een hek) op en gedeeltelijk over de Groene Lijn, bindend zou zijn.
De ‘160 landen die de uitspraak hebben gesteund’ deden dat in een resolutie van de Algemene Vergadering (AV) van de VN, en dergelijke resoluties zijn niet bindend en vormen geen internationaal recht. Gelukkig maar, want je kunt zo ongeveer iedere anti-Israël tekst door de AV krijgen, die dan ook jaarlijks tientallen resoluties tegen Israël aanneemt. Dit zien veel mensen dan ook als folklore, het is bij de VN gaan horen zoals de kleedjes op de tafels in een oubollig café.
De Mensenrechtenraad is nog erger. De merendeels ondemocratische staten aldaar hebben de helft van hun resoluties en veroordelingen aan Israël gewijd, en Israël is het enige land dat standaard op de agenda van elke vergadering staat.
Van Agt neemt dit echter bloedserieus en denkt dat hiermee is bewezen dat Israël een schurkenstaat is en de grote onruststoker in de regio, niet Syrië, Iran of Saoedi-Arabië. Landen die niet voor de totaal eenzijdige resoluties stemmen zijn in zijn ogen ‘lafhartig’. Voor de duidelijkheid: de vele resoluties van de AV en Mensenrechtenraad zouden, indien uitgevoerd, Israëls bestaansrecht onmogelijk maken.
Het moet dan zonder enige tegenprestatie, garantie of vredesverdrag: zich geheel terugtrekken uit de Westoever, Oost Jeruzalem inclusief de oude stad, Klaagmuur, en andere Joodse plaatsen, het afscheidingshek afbreken, alle grenscontroles en checkpoints opheffen, de Palestijnse vluchtelingen en hun miljoenen nakomelingen binnenlaten, alle gevangenen vrijlaten, miljarden aan ‘schadevergoeding’ betalen aan de Palestijnen, etc. etc. Toch meent van Agt dat wanneer Israël zich aan (zijn interpretatie van) het internationale recht houdt de vrede spoedig zal uitbreken.
Ook de ‘blokkade’ van Gaza ziet Van Agt onterecht als een schending van het oorlogsrecht, een ernstige nog wel, en hij noemt de Gazastrook vervolgens een ‘openluchtgevangenis’. Het is echter niet illegaal om vijandig gebied te blokkeren aangezien dat een militair voordeel oplevert: de vijand kan zo geen wapens binnen brengen of materiaal dat daarvoor gebruikt kan worden.
Het is overigens geen echte blokkade, want er zijn allerlei afspraken over goederen die dagelijks zowel Gaza in en uit gaan, en die aantallen zijn onlangs verhoogd. Al in 2010 heeft Israël de blokkade vergaand versoepeld, en behalve wapens en wat voor de vervaardiging daarvan gebruikt kan worden mag alles naar binnen.
Daarbij blokkeert ook Egypte de Gazastrook, en is van plan er een hoge muur te bouwen die ook ondergronds loopt, om de wapensmokkel tegen te gaan. Ook heeft het de bufferzone bij de grens vergroot, maar Van Agt zwijgt over Egypte.
Het interview is zo kritiekloos dat Van Agt met de ene leugen na de andere verdraaiing wegkomt. Zo zegt hij: “De Likud-partij van de Israëlische premier Netanyahu wijst faliekant een Palestijnse staat af. Hoeveel Nederlanders weten dat eigenlijk?”
Netanyahu heeft de noodzaak van een Palestijnse staat meermaals erkend, al kun je aan de oprechtheid daarvan twijfelen. Likoed spreekt zich niet duidelijk uit over een Palestijnse staat, en benadrukt vooral de veiligheidsvoorwaarden voor Israël. De Israëlische regering staat sinds zo’n vijftien jaar officieel een tweestatenoplossing voor, en onderhandelde op die basis meermaals met de Palestijnse Autoriteit.
Overigens is aan Palestijnse zijde ook weinig enthousiasme te bespeuren: Abbas is officieel voor twee staten, maar gaat steigeren zodra daar ‘twee staten voor twee volken’ van wordt gemaakt, en in schoolboeken en media onder PA controle wordt heel Israël als bezet Palestina voorgesteld. Minstens zo kwalijk is dat Abbas’ Fatah partij nog steeds terreuraanslagen prijst en de man die onlangs een drie maanden oude baby dood reed en een aantal anderen verwondde, als held eert.
Van Agts verhaal zit vol met ongefundeerde aantijgingen. Zo beweert hij dat een ‘prominent lid van de partij van Benett’ heeft gezegd: “Schiet vrouwen dood, dan komen er geen nieuwe terroristen. En als je een zwangere vrouw doodschiet, is het dubbel goed.”
Ayelet Shaked had echter een oud artikel van iemand anders op Facebook gepost, dat vervolgens (volgens haar) moedwillig was verdraaid in een Engelse vertaling.
Op internet zijn talloze nepcitaten te vinden van Israëlische leiders en vroegere zionisten, waarin ze Palestijnen voor ongedierte zouden uitmaken dat uitgeroeid moet worden en meer van dien aard. Er is zelfs een citaat uit een roman van Amos Oz, van een verzonnen personage, dat aan Ariel Sharon wordt toegeschreven.
Van Agt mag uiteraard ook nog even reclame maken voor zijn The Rights Forum, een ‘kenniscentrum’ dat in korte tijd een “betrouwbare bron van hoogwaardige informatie is geworden over schendingen van het recht en het Nederlandse en Europese Midden-Oostenbeleid”. Van Agt stelt dit verdrag voor als een enorm privilege voor Israël met grote handelsvoordelen. Hij ‘vergeet’ te vermelden dat we dergelijke associatie akkoorden met een aantal staten rond de Middellandse Zee hebben en ook met de Palestijnse Autoriteit. De PA krijgt daarnaast jaarlijks vele miljoenen Euro’s van Nederland om haar ambtenaren te betalen, instituties op te bouwen etc. De PA betaalt ook ambtenaren onder Hamas bestuur in Gaza en geeft gevangenen in Israël een royale maandelijkse bijdrage, die oploopt naarmate men langer zit en meer Israëli’s heeft omgebracht.
Ook het behoorlijk gekleurde Ma’an Nieuws wordt mede door Nederland gefinancierd. Daarnaast subsidieert Nederland tal van Palestijnse maatschappelijke en mensenrechtenorganisaties, met deels een radicale anti-Israël agenda.Deze organisaties zijn niet voor twee staten en niet voor vrede.
Van Agts eenzijdige propaganda draagt niet bij aan een oplossing van het conflict en meer begrip tussen beide partijen en hun sympathisanten. Wat hij te berde brengt draagt ook niet bij aan meer kennis over en inzicht in het conflict. Hij vertelt bovendien al tien jaar precies hetzelfde. Toch is er steeds weer aandacht voor datzelfde afgekloven en grotendeels onjuiste verhaal bij media, kerken, en bij bepaalde politieke partijen.
Het zou mooi zijn als het debat over Israël-Palestina en het gewenste Nederlandse beleid op grond van feiten kan worden gevoerd; dat begint misschien wel met goed ingevoerde journalisten die niet napraten of klakkeloos overnemen wat anderen zeggen. Ook zouden echte deskundigen met een genuanceerd verhaal meer aandacht moeten krijgen dan oud politici met een groot ego.
