Erg druk is het niet, in de Amsterdamse Linnaeusstraat waar het allemaal gebeurde. Even voor twee uur staan er zo’n vijftig mensen, die later uitgroeien tot een kleine honderd. Er zijn opvallend veel media aanwezig. Telegraaf, NOS, RTL en PowNed komen ieder met een verslaggever die de mensen aanklampt: “Mogen we u iets vragen?” Een deel van de mensen weigert te praten en zo wordt een klein groepje aanhangers door alle verslaggevers afgewerkt. “Dit is de perfecte plaats om beroemd te worden”, merkt een collega-verslaggever op.
We staan op het fietspad en de politie heeft een agente afgevaardigd om het verkeer in goede banen te leiden. Een blonde mevrouw doet het woord. Er liggen wat bloemen, er staan wat cactussen en er is een plastic bloemstuk in een kapotte pot van aardewerk. Het gezelschap ruikt wat muffig. Veel sympathisanten maken een haveloze indruk. De blonde mevrouw speecht dat burgemeester Van der Laan niet wilde komen en Aboutaleb ook niet. “Ze wilden geen tijd vrijmaken”.
De speech komt niet uit de verf. Het verkeer raast gewoon door en dus is de helft niet te verstaan. Ook de minuut stilte is maar deels als minuut stilte te herkennen. Er volgt een gedicht van een man met een bord om zijn nek met de afbeelding van Van Gogh. Het lijkt een kindertekening. De man speelt tussen de zinnen van zijn gedicht op de mondharmonica. “We zullen Theo blijven herinneren”, zegt de blonde vrouw. “En zijn films!” roept een dronken man. “We gaan naar de stamkroeg van Theo!” roept een ander.
Er zijn te weinig mensen voor een duidelijke stoet naar het Oosterpark, waar het monument voor Van Gogh te vinden is. Ook hier doet de blonde mevrouw het woord en komt de man met de mondharmonica en de kindertekening langs. De meeste aandacht wordt echter opgeëist door een man die een boek over de moord schreef. Het boek blijkt al ruim twee jaar oud. “Ga toch weg man”, klinkt het. “Ga zelf weg, dit is vrijheid van meningsuiting, daar stond Theo voor”, roept de ander.
De man vertelt dat de moord op Van Gogh eigenlijk een grote afleidingsmanoeuvre was. Het heeft in ieder geval iets met de CIA te maken, zo leren we. Er is ook een verband met de ontvoering van Gerrit-Jan Heijn, Obama is inmiddels over de zaak gebeld en de Russische Doema geïnformeerd. In de Amsterdamse Javastraat is gecollecteerd om Van Gogh te kunnen vermoorden. Dat was onder islamitische ondernemers. Naar verluid heeft ook de McDonalds in de Van Swindenstraat hier een rol in gespeeld. De man wil graag alles onder ede verklaren.
De aandacht zakt weg en de man gaat nog harder praten. Hij geniet zichtbaar van de aandacht. Gelukkig was Theo voor de vrije meningsuiting. Langzaam lopen mensen weg en er blijft nog een enkeling over. “Het was de geheime dienst”, vat een vrouw het betoog samen. Er volgt weer een minuut stilte en weer een gedicht. Bloemen en plakkaten worden aan het monument bevestigd. Het ziet er ongeorganiseerd en amateuristisch uit. Fotografen verdringen zich desondanks om het tafereel op de foto vast te leggen.
Achter me zegt een vrouw: “Theo wist wel iedereen te bereiken, he?”
