Rond de herdenking van de Kristallnacht een week geleden werden drie Israëliërs om politieke redenen neergestoken. In elk land rondom Israel of verderop in het Midden-Oosten zijn politieke moorden en aanslagen helaas een vast onderdeel van het dagelijks leven geworden.
Het stoplicht springt op groen,
het stoplicht springt op rood,
in het Midden Oosten
maken we elke tegenstander van de heersende macht graag dood
Schrijf ik vrij naar Herman Finkers.
Zo’n typisch Midden-Oosten land moet Israel ook worden, als de Anja Meulenbelts en Dries van Agten van deze tijd hun zin krijgen. Maar voorlopig is Israel nog een land waar een neergestoken burger of soldaat groot nieuws is. Israëliërs willen niet in een land wonen waar daders van neergestoken tegenstanders van overheidswege worden toegejuicht, een land waar je moet denken en doen wat de heersende elite denkt en doet. De bevolking van Israel wil graag zelf bepalen wat ze vindt, en mag dat ook als enig volk in de regio met een zeer vrije pers. En dan is er natuurlijk ook nog de muur, niet die 2000 kilometer lange tussen West-Sahara en Marokko vol landmijnen waardoor de bevolking van West-Sahara zeer zwaar lijdt, maar die veel kleinere. Die eerste muur negeren we, die bestaat niet, die kennen we niet. Maar de tweede is een schande, want die staat in Israel.
Zouden Anja en Dries een slot op hun deur hebben? Wat akelig. Mag ik dan niet naar binnen wanneer ik dat wil, de ijskast leeg halen en lekker op de sofa van Dries televisie kijken? Hun huis is toch ook mijn Nederland?
Waarom noem ik Anja Meulenbelt en Dries van Agt steeds? Het schijnt dat juist op de negende november, de dag dat we de Kristallnacht herdenken, Dries van Agt de Preek van de Leek hield en de kerkdominee ter plaatse in het centrum van Amsterdam jodenkoeken uitdeelde. Ik wist het niet, behoorde dus ook niet tot de ludieke protesteerders. Ik las het bij columnist Bert Dijkstra van De Telegraaf.
Die preek ging niet over het maar voortdurende, grootschalig misbruik van kleine kinderen door zeer gelovige, goede roomse prekers, maar verwees naar de Bijbel, naar “landjepik door Achab Koning van Israel wiens bloed moest worden opgepikt door een hond als straf voor het inpikken van aangrenzend grondgebied”.
Bert Dijkstra constateerde daarom dat Van Agt vanaf de kansel “gluiperige Jodenafkeer had verpakt in Gods woord” en zag nog geen kilometer verwijderd van de tijdens de holocaust uitgemoorde jodenbuurt, een “oud-premier het anti-semitisme aanwakkeren”.
Je kunt van alles van de preek van Van Agt vinden, maar hij is vooral onsmakelijk op 9 november, net zo onsmakelijk als die alternatieve herdenking van de Kristallnacht van de gelijkgestemden van Anja Meulenbelt.
Maar tegelijk zeg ik tegen de gelovigen van het vrije woord: laat ze praten! Laat ze foute vergelijkingen treffen, ook op 9 november, juist als leek! Laat ze vooral preken. Ook al preken ze onsmakelijke onzin en zijn ze soms karikaturen van een een denkend mens, praten mogen ze. Gun Dries en Anja hun mening, ook al gunt Anja op haar site geen ruimte voor andersdenkende kronkels. Ik wens me althans niet te verlagen tot het censureren van Anja en haar Hamasvrienden.
Tegelijk gun ik Dries en Anja van harte een lezingentoernee door Irak, Iran, Gaza, Syrie, Zuid-Libanon of weet ik veel welke gebied waar in hun vrijheid hun waarheid als dé waarheid wordt verkondigd.
Foto: Maarten Brante.
