De discussie sleept zich al dertig jaar voort en toch zijn de tegenstanders nog niet moegestreden: De Ruit, een prestigieus infrastructuurproject in Brabant. Het plan is een weg aan te leggen zodat men over de snelweg een rondje kan rijden rond de regio Eindhoven en Helmond. De nieuwe weg moet op de plaats van een natuurgebied komen te liggen. Verzet verzekerd dus. Daar kan het plan om natuur te compenseren niets aan veranderen.
Dinsdag was de zoveelste episode in dit debat: zowel Brabantse werkgevers als natuurliefhebbers waren naar Den Haag gekomen om een petitie aan te bieden, respectievelijk voor en tegen de aanleg. Komende week vergadert de Tweede Kamer over dit project en dus was dit een uitgelezen moment om de verschillende standpunten duidelijk te maken.
Om kwart over een staat een groep ondernemers klaar hun petitie aan te bieden aan de vaste Kamercommissie voor Infrastructuur en Milieu. Ze hebben een bord bij zich met allemaal argumenten waarom de nieuwe weg er moet komen. Eindhoven is de Brainport van Nederland en is groeiende. Er zijn nu al verkeersproblemen en deze zullen alleen maar toenemen. De Ruit is daarom nodig en de ondernemers irriteren zich eraan dat eerdere besluiten over de weg steeds opnieuw ter discussie werden gesteld.
De Kamercommissie hoort de voorstanders stoïcijns aan. De ondernemers vertellen dat ze rekening houden met de tegenstanders en dat het niet eens uitmaakt welke variant er komt, zolang er maar een weg komt zodat de regio verder tot bloei kan komen. Eén van de voorstanders suggereert dat hij 20.000 Brabantse bedrijven achter zich heeft staan. Op de kaart staan allerlei bedrijfsnamen, variërend van ASML tot Jumbo. Fotografen zetten de ondernemers met de politici op de foto.
Er staat een groepje burgers aan de zijlijn toe te kijken. Zij zijn van een Brabantse milieuclub die strijdt tegen De Ruit. De woordvoerder vertelt de Kamercommissie een kwartier later dat het geld beter besteed kan worden, dat natuur verloren gaat, dat slimme verkeersoplossingen beter werken, dat fietsverkeer gestimuleerd moet worden en dat er een grote kans is dat De Ruit juist nieuwe verkeersopstoppingen veroorzaakt. Ook nu luistert de Kamercommissie stoïcijns naar het betoog.
De milieuclub weerlegt het ene na het andere feit dat daarnet nog door de ondernemers naar voren is gebracht. Waar ASML daarnet nog op een bord stond als kennelijke sympathisant, trekken de milieufanaten dat in twijfel. Veel gemeenten uit de regio zijn volgens hen tegen dit prestigeproject en dus is er helemaal geen draagvlak, zoals de ondernemers suggereren. Direct melden zich twee ondernemers die de milieuclub steunen.
De concrete politieke vraag die voorligt is of het Rijk mee gaat betalen aan De Ruit. Als het Rijk dat niet doet, is het project wederom onzeker. Maar zelfs als er wel geld komt, blijven er genoeg mogelijkheden voor verzet en beroep over, weet een van de burgers. De woordvoerder meldt trots: “Dat die weg er nog steeds niet ligt, is onze verdienste”.
Hoe deed de milieuclub dat? Vooral door de taal van de ondernemers te spreken. Het beschermen van de bijzondere natuur bij Eindhoven is in hun betoog naar de marge verdrongen. Alle tijd gaat op aan het noemen van onderzoeken en rapporten die zouden laten zien dat de economische en logistieke argumenten van de voorstanders onzinnig zijn. En het lukt hen nog goed ook.
Tijdens de petitie van de ondernemers houdt de milieuclub zich stil, maar als de milieuclub spreekt maken de ondernemers lawaai. Dat kan niet toevallig zijn. Het laat niet alleen de gebrekkige fatsoensnormen van de ondernemers zien, maar ook hun onzekerheid. Want hier weet iedereen: ook al hebben ondernemers meer geld dan milieuclubs, burgers zijn soms wel slimmer.
Dat moet zelfs voor de voorstanders van meer asfalt een prettige gedachte zijn.
