Vorig jaar laaide de discussie al op, ten tijde van de zomerhit Blurred lines, waarin verkondigd werd dat “nee” afkomstig van een meisje eigenlijk “ja” betekent. Alles onder het motto you know you want it. Werd hier opgeroepen tot aanranding, of was het gewoon ouwe jongens krentenbrood, lekker geinen onder elkaar?
Onlangs gooide Thierry Baudet nog een flinke plens olie op het vuur door een stuk te schrijven waarin hij stelt dat versiergoeroe Julien Blanc (die in verschillende landen wordt geweigerd, omdat hij mannen oproept om vrouwen te vernederen) “volkomen gelijk heeft”.
Een citaat uit zijn betoog:
“De realiteit is dat vrouwen niet met respect behandeld willen worden door hun sexpartner; dat ze helemaal niet willen dat je hun ‘nee’, hun weerstand respecteert.”
Waar baseert Baudet dit op? Het feit dat vrouwen en masse 50 Tinten Grijs lezen. De reacties zijn verdeeld: de ene helft van de lezers explodeert op twitter van woede, de andere helft vindt de reacties allemaal overtrokken en zuur-feministisch. Ook vaak gehoord: “Je moet deze gek geen podium geven, het is juist zijn bedoeling iedereen op de kast te jagen!”
Met dat laatste ben ik het pertinent oneens. Of het nou Baudets bedoeling is om ons allemaal op de kast te krijgen en zo de aandacht op zichzelf te vestigen of niet: hij is iemand met een stem die verder reikt dan de krochten van de social media. Als hij een eenzaam anoniem gekkie op twitter was geweest,was het inderdaad beter, makkelijker en effectiever geweest om hem te negeren.
Echter: Baudet is niet alleen een verschijning in de media, hij is iemand die we als maatschappij een doctorstitel, en daarmee zeggenschap en autoriteit hebben verleend. Des te schrijnender dat iemand die overduidelijk beter zou moeten weten het feit dat veel vrouwen 50 Tinten Grijs hebben gelezen ziet als bewijs dat diezelfde vrouwen graag “overmand” willen worden, liefst zonder al te veel respect.
Zolang een publieke figuur als Baudet dit soort abjecte denkbeelden ondersteunt, zelfs actief verdedigt, dienen we hem van repliek te dienen, op zoveel mogelijk manieren.
Donderdagavond mocht Baudet zijn stuk komen verdedigen in De Wereld Draait Door. Al na twee zinnen werd pijnlijk duidelijk dat zijn column niet dik aangezet of zelfs ironisch was, nee: hij meende ieder woord.
“Omdat we in een tijd leven waarin we vrouwen respecteren en niets tegen hun zin doen, weten we niet meer hoe we moeten flirten. Als een vrouw ‘nee’ zegt moet je niet denken ‘oh, ze wil het niet’, dan moet je zeggen: ‘Schatje, we gaan nog even wat drinken.’ Gewoon nog even aandringen.”
Een flirtcoach dient jongens en mannen volgens Baudet te bevrijden van “allerlei dingen die we hebben aangeleerd, en die ons belemmeren in het veroveren van een vrouw”. Allerlei dingen: respect voor vrouwen, dus.
Tijdens het gesprek laat Baudet dermate vaak vallen dat hij een roman over een Nederlandse versiergoeroe geschreven heeft dat het zelfs Matthijs van Nieuwkerk te gortig wordt: “Ja, dat heb je nu al drie keer gezegd. Kunnen we het over het onderwerp hebben?”
Wie de egomaniakale roman van Baudet (of zelfs maar de eerste pagina ervan) gelezen heeft, en de genant slechte recensies die op zijn boek volgde, krijgt al snel het vermoeden dat Baudets tirade tegen vrouwenemancipatie voortkomt uit een grote dosis persoonlijke en professionele frustratie.
Maar eigenlijk is dat irrelevant. Zolang hij, als opiniemaker en academicus, blijft verkondigen dat vrouwenemancipatie een schadelijke ontwikkeling is geweest, moeten we tegen hem ten strijde trekken, via alle mogelijke media. En wie stelt dat feminisme “af” is, dient zich nog eens goed achter de oren te krabben.
Meer Aafke Romeijn op haar website.
Lees hier het bewuste artikel over Julien Blanc van Thierry Baudet
Lees hier de reactie van Bo van Houwelingen op het artikel van Baudet.
Lees hier de reactie van Martijn Dekker op het artikel van Baudet.
Lees hier de column van Dr. Linda Duits over Julien Blanc.
