Je zou het misschien niet van christenen verwachten, maar de grofheid waarmee sommigen van hen afgelopen donderdag tijdens het EO-symposium “I love Moslims” de islamitische gasten benaderden, ging voor mij te ver. Hoewel ik misschien wel kritischer over de Islam ben dan alle podiumgasten, was ik niet te spreken over het onvermogen van een klein aantal van hen om dit respectvol en tactvol te brengen. Er is dus werk aan de winkel!
Toen ik tussen het publiek plaatsnam, zag ik vrij snel dat Ben Kok aan de overkant zat. Dat verbaasde me totaal niet, aangezien hij altijd vooraan staat wanneer de Islam aan bod komt. Maar ik viel haast van mijn stoel toen ik het microfoontje op zijn stoffen jasje bemerkte. “Gaat hij spreken?!”
Direct wist ik dat het een moeizame avond ging worden waarbij christelijk Nederland zichzelf hard in de voet zou schieten, op de dag waarop Nederland naar Hilversum werd gelokt om te praten over het houden van moslims. Het kennelijke doel van de avond strookt totaal niet met de uitnodiging van Ben Kok. Wie deze pastoor en zijn ideeën kent, kan zich niet voorstellen dat de EO hem goed heeft doorgemeten voordat ze hem een podium gaf. Zo wel, dan heeft de EO bewust olie op het vuur willen gooien en daar wil ik ze gewoon niet van verdenken.
Ben Kok is namelijk geen christen. Ja u hoort het goed, ik doe een “takfiertje” op Ben Kok. Tenminste zo mag ik zijn woorden denk ik interpreteren. Hij is er heilig van overtuigd dat uitsluitend zijn kerk de Bijbelse waarheid predikt. Dit herhaalde hij in zijn toespraak: “Alle kerken in Nederland zitten fout aangaande het Evangelie.”
Dan weet de christen al meteen wat voor vlees hij in de kuip heeft: dit is geen broeder in het geloof. Ben Kok heeft namelijk niet alleen een probleem met de Islam maar ook met het Christendom. En deze moet ons allen verzoenen? De EO heeft een standpunt uit de christelijke gemeenschap willen laten horen door iemand te laten spreken die naar eigen zeggen niet tot die gemeenschap toebehoort. Op z’n zachtst gezegd een opmerkelijke keuze want de hele avond werd gekenmerkt door de cynische taal van deze onchristelijke spreker, die overigens op zijn website de Drie-Eenheid hartvochtig verwerpt. Haal dan gelijk maar de hindoe’s uit de kast als christen-zijn geen vereiste meer is om voor ons te mogen spreken.
Maar er waren ook moslims die het moeilijk vonden om open te staan voor de andere kant. Zo kreeg journaliste Lamyae Aharouay de mogelijkheid om hard in een microfoon te schreeuwen dat de Islam haar verplicht respect te hebben voor alle niet-moslims. Dit was toevallig een antwoord op mijn vraag of moslims (net als christenen) tot naastenliefde worden opgeroepen. Ze keek me zo fel aan dat ik, ironisch genoeg, geen reden had te vermoeden dat ze mij respecteerde. Na de pauze mocht ze aanschuiven op het podium, waarna al snel bleek wat haar probleem is: mevrouw is door iedere tweede zin, uit de mond van welke niet-moslim dan ook, diep beledigd.
Zo vertelde een theoloog dat hij regelmatig met een groepje christenen naar moslims gaat om te praten. “U gaat dus op safari”, onderbrak ze cynisch de man die nota bene aan haar kant staat in dit debat. Een korte verzoening stierf een snelle dood. Goed gedaan Lamyae!
Mensen die zoeken naar redenen om zich beledigd te voelen, staan niet open voor verzoening, dat moge duidelijk zijn. Maar we moesten het nu eenmaal doen met uiterst verbolgen moslima’s zoals de dames Aharouay en Alariachi, omdat met name jonge moslim mannen de grote afwezigen waren die avond. Kennelijk zijn die nog veel cynischer, als we constateren dat ze niet eens wilden komen.
De aanleiding voor het symposium was een onderzoek van de EO waaruit bleek dat christenen weinig behoefte hebben om moslims te leren kennen. Ook zou een flink deel hen niet als naasten beschouwen. Prima, dat zijn duidelijke cijfers die ons tot veel werk moeten motiveren. Maar waar was het onderzoek onder moslims? Willen zij wel vriendjes met ons worden? Lijkt me handig om te weten.
Als we de Koran openslaan zien we dat de christenen er slecht vanaf komen. We zijn de slechtste der schepselen (98:6), we moeten gedood worden zolang wij ons niet onderwerpen aan de Shariah (9:29) en Allah zal ons vervloeken voor ons weerzinwekkend valse geloof (9:30).
Zou het misschien kunnen dat bepaalde moslims niet de behoefte voelen om tegen Allah’s wil in te gaan, door vrienden met ons te worden? Het is maar een idee. Voor belichting van die kant van de zaak was echter geen enkele ruimte die avond. Dat gaf mij het gevoel dat verzoening tussen christenen en moslims uitsluitend christelijke actie behoeft en dat kan nooit kloppen.
De avond ging teveel en te lang over bijzaken als hoofddoekjes, psychiatrische patiënten tussen het publiek en een onchristelijke pastoor. Waar het om gaat is hoe wij als mensen, die zich verbinden aan heilige boeken, samen door een deur kunnen. De vraag of Bijbelvolgende christenen dit kunnen, is bevestigend beantwoord. Maar ik wil nog steeds weten of de Islam moslims tot broederschap met christenen dwingt. Mijn eigen onderzoek heeft me daar cynisch in gemaakt en ik denk dat de wereldwijde moslimgemeenschap, waar bijna 100 miljoen christenen door worden vervolgd, dit bevestigt.
