Gisteren was het 23 jaar geleden dat Freddie Mercury overleed. Geen rond getal en daarom geen grote herdenkingen, al zond kanaal 192 wel een speciaal gemaakte en bijzonder fijne documentaire uit over de optredens van Queen in Nederland gebaseerd op van een boek van Edger Hamer.
Toch weten de band en platenmaatschappij er iedere keer wel weer een nieuwe compilatie cd uit te persen. Zo verscheen onlangs Queen Forever, de zoveelste verzamelaar met daarop drie ‘nieuwe’ tracks. Het gaat om het eerder nooit afgeronde nummer Let Me in Your Heart Again, een opnieuw bewerkte versie van de Freddie Mercury solo single Love Kills en There Must Be More to Life Than This. Dat laatste nummer is op zich interessant gezien het om een duet met Michael Jackson gaat. Het nummer verscheen al eerder op het solo album Mr. Bad Guy van Freddie Mercury uit 1985, maar dan zonder Jackson. De 2014 versie, geproduceerd door William Orbit, klinkt nogal zielloos en de stemmen van de twee wereldsterren zijn in dit nummer nou niet echt een match. Naar mijn bescheiden mening klinkt het niet echt geweldig.
Maar goed, een nieuwe compilatie. Altijd handig om een nieuwe tour van Queen (met Adam Lambert) die in januari 2015 begint te promoten. De nummers die voor dit album zijn geselecteerd staan in het teken van de liefde en worden door de platenmaatschappij omschreven als de meest ultieme en tijdloze ‘love songs’ van Queen. En daarom staan de twee meest succesvolle nummers van de band, qua verkoop dan, niet op de cd. Bohemian Rhapsody, de eeuwige nummer #1 van de Top 2000, en Another One Bites the Dust, de best verkochte single van de band. En over de laatste gaan we het vandaag hebben.
Another One Bites the Dust is ook bekend als het meest funky nummer van Queen. Het verscheen in 1980 op The Game, het best verkochte studio album dat Queen, met hun enige twee nummer #1 hits in de VS, ooit uitbracht. Crazy Little Thing Called Love had al in 1979 de hoogste plaats in de Billboard Top 100 gehaald en het was in eerste instantie niet de bedoeling dat Another One Bites the Dust ooit op single zou verschijnen. De voorgaande single Play the Game had het redelijk gedaan (met de eerste Queen clip waarin Mercury met zijn welbekende snor te zien was) en de opnames voor hun nieuwe album Flash waren al afgerond.
Maar na een show begin juli ‘80 in Los Angeles, bijgewoond door The Jacksons, was het Michael Jackson die zo enthousiast over het nummer was en backstage de band aanmoedigde om het alsnog als single uit te brengen. Dat gebeurde dan ook een paar weken later met een dikke nummer #1 hit als gevolg. Had Michael dus goed gehoord. Tijdens deze ontmoeting werd ook de basis gelegd om met Jackson later de studio in te duiken, waarvan There Must Be More to Life Than This het eerste nummer is dat meer dan 30 jaar na dato officieel wordt uitgebracht. Dat dit nooit eerder is gebeurd kwam omdat beide partijen nooit de tijd hebben gehad om de diverse nummers behoorlijk af te ronden. Het was ook aanvankelijk de bedoeling dat het Jackson/Mercury duet State of Shock op Thriller zou verschijnen, maar uiteindelijk pas in 1984 als een duet met Mick Jagger op Victory van The Jacksons werd uitgebracht.
Another One Bites the Dust is het geesteskindje van bassist John Deacon. Grote kracht van Queen was altijd dat alle vier de bandleden het talent hadden om succesnummers te schrijven. Altijd lekker voor de onderlinge verhouding binnen zo’n grote band. De beat op het nummer is een loop van drummer Roger Taylor en gitarist Brian May heeft hooguit wat effecten toegevoegd. Voor de rest heeft Deacon alle instrumenten ingespeeld, met als basis natuurlijk het opvallende funky basloopje. Hiervoor had hij zich laten inspireren door Good Times van CHIC. En niet geheel toevallig had Deacon vlak daarvoor ook met de mannen van CHIC in een studio in New York een jamsessie gehad. Ander nummer waar, productietechnisch, inspiratie van werd gehaald was Christmas Rappin’ van Kurtis Blow.
Op het album The Game maakte Queen voor het eerst gebruik van een synthesizer (op het voorgaande album Jazz werd op de albumhoes nog heel stoer ‘No Synthesizer’ vermeld), al zijn alle effecten op Another One Bites the Dust nog analoog gecreëerd met diverse studiotrucjes als vertraagd of achterstevoren inspelen. Natuurlijk had je destijds ook aluhoedjes die er van overtuigd waren dat er een verborgen boodschap in het nummer zit als je het achterstevoren afspeelt. Als je Another One Bites the Dust omdraait moet je ‘It’s fun to smoke marijuana’ moeten horen. Oordeel zelf maar. Je hoort dan ook meteen dat de geluidseffecten in het nummer met een piano zijn gemaakt.
http://youtu.be/m2s0EV2h9VE
Naast dat het de best verkochte single werd is het ook het enige nummer waarvoor Queen een Grammy-nominatie ontving. Ze verloren echter van Against the Wind van Bob Seger (ik moest ‘m ook ff opzoeken). Wel won de band met deze single begin 1981 een American Music Award. Het succes van het album en de twee nummer #1 hits leverde voor Queen een uiterst succesvolle wereldtournee op, met als hoogtepunt een concert in Argentinië voor 300 duizend man en twee concerten in Sao Paolo waarbij respectievelijk 131 and 120 duizend bezoekers aanwezig waren. Another One Bites the Dust was inmiddels zo populair dat ze het als toegift speelde.
