Op een Lana Del Rey of Adele na is de Radio 2 Top 2000 doorgaans wat voorspelbaar. Maar de wereld kent nog meer fantastische muziek. Tot de Top 2000 écht begint, zorgt cultprinses Ingelise de Vries iedere dag voor liedje dat in de Top 2000 doorgaans wordt vergeten.
https://www.youtube.com/watch?v=1pZydoM37iw
Dit nummer is eigenlijk veel te nieuw om in aanmerking te komen voor een plek in de Top 2000, hoewel Lana del Rey het toentertijd ook gemakkelijk afging. Dat de artiesten in kwestie amper ruimte krijgen in de Top 2000 is wel vreemd. Joe Bonamassa is al sinds 1989 actief in de muziekwereld en heeft nog nooit in de lijst der lijsten gestaan. Beth Hart maakt al sinds 1993 muziek en staat pas sinds vorig jaar in de lijst, op nummer 1069 met Leave The Lights On.
Joe Bonamassa werd geboren als zoon van een gitaarhandelaar. Het is dan ook niet heel vreemd dat hij op zijn vierde in de ban raakt van het spel van Eric Clapton. Hij leert gitaar spelen en treedt op zijn elfde voor het eerst op. Met B.B. King. Ja, dan verandert de lading van ‘op zijn elfde optreden’ toch even. Op zijn veertiende belandt hij in de jeugdband Bloodlines, samen met Miles Davis’ zoon Erin, Robby Kriegers zoon Waylon en keyboarder Lou Segreti. Ze brengen één album uit. Inmiddels heeft Bonamassa elf studioalbums, twee samenwerkingsalbums, elf live albums en negen DVD’s op zijn naam staan.
Eén van die samenwerkingen is met Beth Hart. Haar stem is vuig en rauw. Het best te omschrijven als een combinatie van Aretha Franklin, Janis Joplin en Tina Turner, maar dan veel meer rock ‘n’ roll. De stem van een krachtige vrouw, dat klinkt altijd een stuk suffer dan het is. Ze weet in haar zang iets sterks uit te stralen.
Deze twee meestermuzikanten hebben de handen ineen geslagen. In eerste instantie voor het album Don’t Explain, waarop nummers van Ray Charles, Etta James en Aretha Franklin in een eigen jasje van de twee muzikanten zijn gegoten. Het tweede album Seesaw kent hetzelfde concept: covers. Dit keer van een breder scala aan muzikanten, waaronder Nutbush City Limits van Ike & Tina Turner.
En nu komen we bij de kern. Het was bijna onmogelijk om een nummer van Joe Bonamassa en Beth Hart te kiezen. Dit duo is samen met een fantastische band zo onwijs sterk. Ze weten nummers zo te coveren dat het geen letterlijke kopieën zijn, maar de nummers wel intact blijven en hun kracht behouden. Het nummer Nutbush City Limits is een nummer dat hoe dan ook een plekje in de Top 2000 verdient.
Mijn voorkeur gaat uit naar de versie van Joe en Beth. Vooral na het zien van het hierboven geplaatste filmpje. Een bezwete Beth Hart in een jurk en hakken, een Joe Bonamassa die met zijn relaxte blueshouding zich bijna tot rock verheft. De grens is flinterdun. Dan het solo dat bij Ike en Tina niet door een gitaar wordt vertolkt, maar dat Joe moeiteloos zijn eigen maakt. En let ook even op Beth tijdens de uithalen, de microfoon is ter hoogte van haar heupen als ze uithaalt, en nog is ze perfect hoorbaar.
Zo’n dijk van een immer zuivere stem en zo’n getalenteerde gitarist verdienen niets minder dan een hoge plek in de Top 2000. Samen of los maakt dan eigenlijk niet eens meer zoveel uit. Mocht je nog twijfelen, luister hier bijna het hele oeuvre van Joe Bonamassa en hier het oeuvre van Beth Hart.
Lees hier alle vergeten liedjes van vorig jaar terug. Omdat luisteren natuurlijk veel leuker is, kun je je abonneren op deze afspeellijst op Spotify.
Nog tips voor vergeten liedjes? In de reacties, via Twitter of mail kun je al je suggesties deponeren. Of Ingelise er wat mee gaat doen, is natuurlijk altijd de vraag.
