Op een Lana Del Rey of Adele na is de Radio 2 Top 2000 doorgaans wat voorspelbaar. Maar de wereld kent nog meer fantastische muziek. Tot de Top 2000 écht begint, zorgt cultprinses Ingelise de Vries iedere dag voor liedje dat in de Top 2000 doorgaans wordt vergeten.
Mijn eerste kennismaking met Nick Cave moet zijn geweest toen ik een jaar of vier, vijf, misschien zes was. Zo helder staat het me niet meer voor de geest. In 1995 bracht Nick Cave samen met Kylie Minogue het nummer Where The Wild Roses Grow uit. Ik weet dat ik het niet alleen een prachtig nummer vond, maar dat ik Nick Cave ook een beetje eng vond. Die diepe stem, die boze blik, het was als klein meisje zowel mooi als een beetje beangstigend.
Het heeft dan ook jaren geduurd voordat ik opnieuw kennis maakte met Nick Cave. Als jarenlange trouwe luisteraar van de Top 2000, kwam ook alleen dit nummer van Nick Cave langs. Toen Cave in februari 2013 met zijn Bad Seeds met een nieuw album kwam, ben ik pas wat meer naar de zanger en zijn band gaan luisteren. Maar de écht hernieuwde kennismaking zit in een film uit 1987 die zowel de schoonheid van Cave’s stem als het duistere weet te vangen. In Der Himmel über Berlin zit een scene waarin Nick Cave & The Bad Seeds The Carny spelen.
Der Himmel über Berlin speelt zich in West-Berlijn, voor de val van de muur. Twee engelen, onzichtbaar voor de mensheid, wandelen door de straten en kijken toe hoe de mensheid het doet. De hoofdpersoon wordt verliefd op een mens, en besluit dat hij ook sterfelijk wil worden. De hele film ademt een donkere, melancholische en tragische sfeer. Eén van de scenes speelt zich af in een donkere, rokerige tent waar een band optreedt. Nick Cave & The Bad Seeds speelt onder andere The Carny.
The Carny geeft een onheilspellende sfeer. Het ritme van de wals, het bombastische geluid op de toetsen, de piano die bijna klinkt als een klavecimbel en dan het monotone verhaal dat Cave met zijn diepe, diepe stem vertelt. Echt een prettig gevoel krijg je niet bij dit nummer, maar dat maakt het niet minder goed. Integendeel, misschien juist omdat dit nummer een bepaald, bijna naar gevoel op weet te roepen, wordt het misschien wel beter. Natuurlijk hoort het ook bij de stijl van Cave.
Bijna twee jaar terug bracht Cave zijn laatste album uit, en een paar weken terug ging de semi-fictieve documentaire over Cave, 20.000 Days On Earth, in premiere. Cave is al meer dan 20 jaar bezig met fantastische muziek uitbrengen, en toch is Cave al 15 jaar alleen samen met Kylie Minoque terug te vinden in de Top 2000. Eeuwig zonde. Ik kan in dit geval maar één advies geven: vis je vergeten Cave-platen uit de kast en zet ze weer eens op. Of beluister de hele discografie op volgorde op Spotify. Mocht je dan nog niet betoverd zijn en niet vies zijn van een ietwat vage arthouse-film: bekijk Der Himmel über Berlin. Als je dan nog niet fan bent, weet ik het ook niet meer.
Lees hier alle vergeten liedjes van vorig jaar terug. Omdat luisteren natuurlijk veel leuker is, kun je je abonneren op deze afspeellijst op Spotify.
Nog tips voor vergeten liedjes? In de reacties, via Twitter of mail kun je al je suggesties deponeren. Of Ingelise er wat mee gaat doen, is natuurlijk altijd de vraag.
