“Nu ben ik sinds lang een overtuigde feminist. Over de onderdrukking door oliesjeiks en islamitische geestelijken van vrouwen kan ik me zeldzaam kwaad maken. Als het ook maar een sikkepit helpt, wil ik morgen de barricaden op tegen de systematische verkrachting en mishandeling van vrouwen in een land als India, maar ook vaak dichter bij huis. Over de economische achterstelling die vrouwen (en hun kinderen) wereldwijd armer maakt dan mannen, wil ik elk uur van de dag het debat zoeken. En in afnemende mate van belangrijkheid volgen dan nog traditionele en verstikkende rolpatronen, ‘old boys networks,’ ‘het glazen plafond’ en stereotiepe culturele verwachtingen die de toekomstverwachtingen en vrijheid van vrouwen beperken.
Een hawaïshirt met naakte vrouwen komt op mijn feministische prioriteitenlijst niet voor. Eerlijk gezegd schaam ik me plaatsvervangend als onder de vlag van feminisme een goeiige nerd met een ietwat eigenzinnige kledingsmaak voor seksist wordt uitgemaakt. In de zware morele oordelen klinkt dezelfde benepenheid door waarmee in ons land burgemeester Onno Hoes naar de rand van de afgrond wordt geduwd.
De hartstocht waarmee sommige feministen en antiracisten zich op de goede zaak storten, herinnert af en toe aan de jaren zeventig en tachtig, toen vrouwelijke activisten elke vorm van binnendringen in het vrouwelijk lichaam (dus ook gewone seks) als verkrachting beoordeelden.”
Femke ‘lange tenen’ Halsema schrijft iets op De Correspondent wat bij de meeste De Correspodent-lezers #OPHEF zal veroorzaken omdat ze zichzelf er in herkennen. Lollig. Kunnen ze massaal, heel jaren zeventig en tachtig, hun abonnement opzeggen.
”Het past in de huidige tijdsgeest waarin we op zoek zijn naar echtheid en menselijk contact. Dit zijn persoonlijkheden die warmte uitstralen en altijd zichzelf zijn gebleven. Dat past bij het schrijven van een kerstkaartje en de oprechte aandacht die je daarmee aan iemand geeft.”
Uit onderzoek in opdracht van PostNL is gebleken dat Nederlanders het liefst een kerstkaartje sturen naar Humberto Tan of Ilse de Lange.
“Ik vertrouwde het niet helemaal, maar ik dacht: ‘het zal wel goed zijn’. Het was mijn eerste wedstrijd en ik wilde mij van mijn beste kant laten zien. Ik was al gespannen en we speelden tegen één van de betere teams van die competitie. Je wist dat er een tandje bij moest om optimaal te kunnen presteren. Ik vond het op dat moment niet eng om die pilletjes aan te pakken, maar helemaal gerust was ik natuurlijk niet.”
,,Ik weet niet of het doping is geweest, maar ik vermoed van wel. Ik voelde vrij snel dat er een stimulerend effect vanuit ging. Ik voelde mij energiek en sterk. Wat het allemaal met mijn lijf had gedaan, merkte ik toen ze anderhalf uur na de wedstrijd waren uitgewerkt. Ik had moeite om na de busreis op te staan. Het was of mijn lijf was gecrasht. De vermoeidheid sloeg ook tien keer zo hard toe. Ik heb ze nooit meer genomen. Bewijzen kan ik het niet, maar het zou mij niet verbazen als er een middel in zat dat op de lijst van verboden middelen staat. Ik sta er niet meer van te kijken als er dopingverhalen in het voetbal opduiken, zoals een maand of vijf geleden bij Spakenburg. Waarom zou dat alleen bij wielrennen of atletiek zijn? Ik denk ook zeker dat het in voetbal gebeurt.”
Ex-Ajacied Robin Muller van Moppes doet op de website van Ajax een boekje open over zijn periode in Cyprus. Opvallend, daags voor de Champions Leaguewedstrijd tussen Ajax en het Cypriotische Apoel Nicosia.
“Eén van de laatste competitiewedstrijden moesten wij ons nog veilig spelen. De voorzitter had een premie uitgeloofd als we zouden winnen. We kwamen op 1-0 en ik zette ons team met een schitterende goal op 2-0. Toen was het rust. Voor de wedstrijd had ik al geblindeerde Hummers het terrein zien oprijden, waar echt van die onderwereldfiguren uitstapten. In de kleedkamer keek ik eens om mij heen en miste de linksback en de keeper. Kwamen ze vijf minuten later binnen. ‘Wat apart’, dacht ik nog. Je raadt het al. Na tien minuten in de tweede helft was er een verkeerde terugspeelbal van de linksback en een kwartier later stond de keeper bij een afstandsschot ‘op het verkeerde been.’ Ook had de scheidsrechter nog een dubieuze beslissing. Om een lang verhaal kort te maken, ze waren in de rust omgekocht. Dit was geen losstaande gebeurtenis. Het frappante is dat, omdat sommige Cypriotische voetballers zo matig zijn, ik me soms afvroeg of ze écht zo slecht waren of dat ze waren omgekocht.”
Nogmaals Muller van Moppes, nu over omkoping.
“Bosma is de Rutger Castricum van het Binnenhof.”
Joop-contentbaas Francisco van Jole in een artikel over Geert Wilders, speechschrijver Martin Bosma en Martin Luther King. Vreemd, wij verkeerden in de illusie dat Rutger Castricum de Rutger Castricum van het Binnenhof was.
“Op sommige momenten lijkt het wel de stem van Pim Fortuyn die uit de mond van Femke Halsema is te horen: ‘Wij zijn als Nederlanders geheel geëmancipeerd, nu alleen die achterlijke moslims nog.'”
Activist Merijn Oudenampsen, de Rutger Castricum van de online-Vara, las vandaag ook De Correspondent. En heeft nu waarschijnlijk zijn abonnement opgezegd.
“Oh men, mannen die bij fucking getekende pin-ups over seksisme beginnen. Nu ben ik dus impotent.”
Annabel Nanninga las óók het artikel van Femke Halsema op De Correspondent. En vervolgens de reacties op dat artikel. Via Facebook.
“De stem van Pim Fortuyn? Jongen toch! En dat terwijl ze er alles aan hebben gedaan om die stem voorgoed tot zwijgen te brengen!”
En nog iemand op Facebook las mee met Merijn Oudenampsen. En sloeg vervolgens op de kop van de spijker. Hard. Raak.
