In de serie “Berichten vanuit de Islamitische Staat ” staat de spagaat tussen ideologie en praktijk centraal. ThePostOnline is in contact gekomen met bloggers uit de Syrische stad Raqqa, sinds januari 2014 de hoofdstad van de Islamitische Staat, waaronder de 23 jarige medicijnenstudent Aboe Ibrahim al Raqawi, en Abou Mohammed, de drijvende krachten achter de website Raqqa is being slaughtered in silence. Abou Ibrahim heeft zijn stad moeten ontvluchten vanwege een IS-doodvonnis, Abou Mohammed verblijft nog steeds in Raqqa.
Op basis van interviews met Aboe Ibrahim en Abou Mohammed wordt in deze serie een beeld geschetst van het dagelijkse leven in IS-gebied met telkens een ander thema.
De serie staat onder redactie van Jan Jaap de Ruiter. ThePostOnline beschikt over kopieën van de chatsessies die in het Engels en Arabisch plaatsvonden. (Klik hier voor deel 1 ‘Onderwijs in de Islamitische Staat’, hier voor deel 2 ‘Twee soorten vrouwen in de Islamitische Staat’, hier voor deel 3 ‘Het lot van de christenen in Raqqa’, hier voor deel 4 ‘Ook een Islamitische Staat moet bestuurd worden’), hier voor deel 5 ‘Het lot van de ongelovigen’, en hier voor deel 6, ‘De dubbele economische politiek van IS’.
Vandaag het zevende en laatste deel: ‘De toekomst van Raqqa’.
Een blik op onderstaande kaart van Syrië kan tot niet anders dan een gevoel van totale machteloosheid leiden. Minstens vier partijen controleren het land en ze bestrijden elkaar ook nog eens in meerdere of mindere mate. De rood-roze gebieden staan onder controle van dictator Assad, de groene gebieden worden beheerst door het samenraapsel dat het Vrije Syrische Leger vormt, in de gele gebieden hebben de Koerden het voor het zeggen en het zwart vertegenwoordigt de monochromie van Islamitische Staat. Komt dat ooit nog goed? Zal er ooit nog een Syrische eenheidsstaat herrijzen met een ware democratie als regeringsvorm?
Het strijdtoneel in Syrië op 8 december 2014
Aboe Mohammed, nog steeds woonachtig in Raqqa, en Aboe Ibrahim, hoog op de hitlist van Islamitische Staat en daarom gevlucht naar een veilige plek buiten Syrië, geloven er desgevraagd nog steeds in, of in hun eigen woorden:
“Jawel. Syrië zal zeker een democratie zijn omdat het Syrische volk van morgen geen enkele vorm van extremisme en terreur meer accepteert. Het woord van het Syrische volk zal uiteindelijk overwinnen”, zegt Ibrahim. “Nu de Syriërs hebben meegemaakt hoe een dictatuur werkt, die van Assad, en het fanatisme van islamitische bewegingen, zien zij nu meer dan ooit in dat de democratie de oplossing is” meent Mohammed.
Ik vind zulke bewoordingen op zijn minst opmerkelijk, maar ook indrukwekkend. In het westen gelooft vrijwel niemand meer in democratie in het Midden-Oosten, laat staan in Syrië. De anti-democratische krachten zijn er zo groot, hoe krijg je die ooit terug in de fles?
Toch denken beide activisten dat Islamitische Staat reeds aan verval onderhevig is. ‘Daesh (= Islamitische Staat) bestaat dankzij terreur, zelfs onder haar eigen leden. We zien nu al dat ze elkaar doden. Hoe meer de tijd voortschrijdt, hoe sneller haar verval’, aldus Aboe Mohammed, die het weten kan omdat hij maar uit het raam van zijn huis hoeft te kijken om te zien hoe Daesh huishoudt, ook onder elkaar. Ook Aboe Ibrahim voorziet interne strijd. Want, zo zegt hij, ‘al bestaat Daesh uit alle nationaliteiten ter wereld, het Syrische volk wil hen gewoon niet op haar grondgebied. Islamitische Staat zal zeker ten onder gaan door onderlinge conflicten’.
De enorme variatie aan nationaliteiten in de gelederen van Daesh riep de eerdere vraag aan Aboe Ibrahim op wat hij vindt van de stelling van burgemeester Aboutaleb van Rotterdam dat jihadisten in de dop dan maar gewoon naar Syrië moeten afreizen als het hen in Nederland niet meer bevalt. De reactie van Ibrahim was vernietigend. Realiseert de burgervader zich dan niet dat deze mensen een verschrikkelijk onheil veroorzaken in stad en land van Mohammed en Ibrahim? ‘Stop ze in de gevangenis, stop ze in psychiatrische inrichtingen. Houd ze tegen, ‘ zo roept Ibrahim het westen op.
Hoe dan ook sparen beide mannen het westen in hun kritiek niet. Op de vraag wat volgens hen de grootste fout is die het westen begaan heeft klinkt unisono de enorme verontwaardiging dat het dictator Assad zijn gang heeft laten gaan waardoor Islamitische Staat in staat was groter en groter te worden zodat Syrië er erger aan toe is dan ooit.
Toch, terugkerend tot het onderwerp van de democratie, betonen Ibrahim en Mohammed zich in hun houding opmerkelijke democraten. Op de vraag wat in een nieuw democratisch Syrië te doen met degenen die Assad of Daesh steunden, stellen zij beiden dat diegenen die misdaden hebben begaan daarvoor voor de rechter moeten verschijnen, maar voor diegenen die geen bloed aan hun handen hebben geldt volgens Aboe Mohammed:
“Er zullen mensen zijn die hen (Assad of Daesh, JJdR) gesteund hebben, en dat is hun recht en daarom moeten ook zij een plek hebben in het toekomstige Syrië.”
Geheel in lijn met deze bewonderenswaardige politieke opvattingen is het motto van Aboe Mohammed zoals verwoord op zijn Skypeaccount (in het Arabisch, mijn vertaling):
“Maak je geen zorgen, het is boven Raqqa dat de zon opkomt.”
Als het Midden-Oosten ons iets leert, is het dat niets uitgesloten moet worden. Wie weet gaat die zon van de democratie ooit schijnen, niet alleen boven Raqqa, maar boven heel Syrië. De tijd zal het leren.
