Heb je dat ook weleens, dat je jezelf enorm kan opvreten over iets niet helemaal ging zoals je had gehoopt? Dat je enorm baalt van iets dat er is gebeurd en daar heel slecht overheen komt? Ik had dat dus, niet zo lang geleden, maar kon het vreemde gevoel dat ik had niet zo goed thuisbrengen. Totdat ik op internet het boekje ‘gelukkig, niet prefect’ tegenkwam. Zou dat het misschien zijn?
Het schijnt dat veel vrouwen zich niet gelukkig voelen zolang niet alles perfect is. Het probleem hierbij is alleen dat wij jongen vrouwen van rond de dertig (of kan ik beter zeggen alle vrouwen?) álles willen. We willen een mooie carrière, een fijn gezin, een geweldig sociaal leven. En alles moet helemaal perfect zijn. Maar is dat wel realistisch?
Toch zie ik mezelf niet echt als een perfectionist. Ik ben namelijk helemaal niet netjes, als het aan mij ligt is mijn huis altijd een zooitje. Daarbij ga ik helemaal niet altijd perfect opgemaakt, gekapt of afgestyled de deur uit, eigenlijk veel te weinig naar mijn mening. Ook snoep ik te veel, ben ik zeker geen keukenprinses en vind ik mezelf al helemaal geen goede vriendin. Ik zou bijvoorbeeld veel meer aandacht kunnen besteden aan anderen.
In het boek ‘gelukkig, niet prefect’ lees ik dat volgens twee Canadese hoogleraren iemand perfectionistisch is wanneer hij of zij “streeft naar een redelijk en realistisch prestatieniveau en hierdoor een gevoel van zelfvervulling en eigenwaarde krijgt”. Volgens de heren hebben perfectionisten vaak het gevoel dat mensen en omstandigheden geen zwakheden of fouten vertonen. Daarnaast zijn perfectionisten vaak erg opmerkzaam op fouten en tekortkomingen en voelen ze zich vaak beschaamd of schuldig als ze een fout maken. Ze maken van een mug een olifant en denken vaak dat de hele wereld afhangt van iets kleins. Allemaal gevoelens en dingen waar ik mezelf misschien iets té goed in herken.
En het gaat verder. Zo las ik dat een belangrijk kenmerk van perfectionisten is dat ze fouten slecht uit hun hoofd kunnen zetten. Ook zijn perfectionisten competitief ingesteld en kunnen ze er slecht tegen wanneer ze minder dan andere presteren. Perfectionisten zijn daarnaast slecht in het stellen van vragen of vragen om hulp, omdat dit weleens als een zwakte gezien zou kunnen worden. Tot slot vindt een perfectionist het idee van het publiekelijk maken van een fout verschrikkelijk en wordt zij hier onzeker van.
Ik moet toegeven dat ik meer van mezelf herken in deze kenmerken dan ik zou willen toegeven. En ik weet nu ook precies wat die vervelende gevoelens die ik kort geleden had hebben veroorzaakt. Maar hoe kan ik ervoor zorgen dat dit niet weer gebeurt? In het boek praten ze over cognitieve herstructurering. Een methode waarbij automatische denkpatronen worden aangepakt. Dit kan in die stappen: Stap 1 is het herkennen van negatieve gedachten, stap 2 het ontrafelen van deze gedachten en stap 3 het herstructureren van deze gedachten. Maar het boek bespreekt nog veel meer technieken om je perfectionisme te verslaan, zoals bijvoorbeeld mediteren, visualiseren, noteren wat je bezighoudt, of door humor.
De eerste stap is gezet, ik heb toegegeven dat ik een perfectionist ben. Maar belangrijker nog, ik weet nu ook wat me te doen staat wanneer ik weer eens blijf hangen in negatieve gedachten. De volgende stap? Ervoor zorgen dat ik negatieve gedachten in de toekomst geen kans meer geef.
Lotte Besse onderwerpt zich komende 52 weken samen met Esther Vogel en Nadja Neeven aan de 52 Challenge: iedere week een nieuwe uitdaging. Alle uitdagingen kun je vinden op 52Challenge.nl.
