Queridos amigos e amigas, reuze bedankt voor jullie overstelpende hoeveelheid alleraardigste kerstkaarten! Stelletje krotenkokers en kalkoenbeffers, wat moet ik godverdomme met die kleffe rotzooi? Zie ik er uit als iemand die kerstmis viert? Zouden jelui mij uitnodigen voor het familiediner aanstaande donderdag, een en ander deo volente uiteraard? Nou dan!
En nu moet ik zeker ook nog als dank en als de wiedeweerga deze Portugal Post Kerstspecial voltikken voor jelui, terwijl ik op zondagochtend liever even de puddingbuks leeg blaf op de diverse feestelijke gratis adult entertainment websites of met mijn hondjes op het strand ga ravotten, maar dat kan natuurlijk na het fapgebeuren want al met al duurt het versieren en opvrolijken van mijn beeldscherm met piemelsneeuw maar drie tot vier minuten, mits ik natuurlijk de goede website heb want dat komt heel nauw. Zeker rond kerstmis.
Het is trouwens niet dat ik niks aan de kerst doe omdat ik een hipster ben en kerstmis dus te mainstream vind of zo.
Ik kan het uitleggen: bij ons thuis werd niets aan kerst gedaan, om uiteenlopende redenen. Dat was maar goed ook, want ons moeder kon absoluut niet koken. Ik moet ineens ontzettend hard huilen nu, tussen het fappen door (ik kon het inderdaad niet laten) want ik zag zojuist in een visioen mijn liefste moedertje weer ploeteren in de keuken, omringd door de kookboeken van Auguste Escoffier en Paul Bocuse. Dan had ze zich de hele middag het schompes en de pleuritis afgebeuld en dan schrokte de rest van de familie Van Amerongen het voer in een poep en een scheet naar binnen, alsof het moleculenvreten uit een reageerbuis was. Mijn vader gleed de pudding sowieso meteen in de soep want dat scheelde in tijd. Volgens hem maakte het niks uit, al dat eten bij elkaar pleuren want “het komt toch allemaal samen in een donker gat terecht.”
‘In bijvoorbeeld hipsterghetto De Negen Straatjes in Mokum zul je nooit eens een lekkere dampende mensenbolus ruiken’
Ik kom uit een keurig, geletterd (blank & hardwerkend) middenklasse gezin maar de poep werd bepaald niet geschuwd tijdens het eten, qua thema. Een gevleugelde uitspraak bij ons thuis was: je mag naast mijn bord schijten zolang je maar niet spettert. En natuurlijk die grap: wat het is verschil tussen poep en diarree? Poep kan je niet gorgelen!
Ik ben opgegroeid op de Veluwe en daar hoorde poep, net als de dood, gewoon bij het leven. In bijvoorbeeld hipsterghetto De Negen Straatjes in Mokum zul je nooit eens een lekkere dampende mensenbolus ruiken. De menselijke in – en uitgangen bestaan daar niet of worden althans goed weggemoffeld. En altijd weer die meur van esoterische quinoageurkaarsen, gedverderrie!
Op de Veluwe rook het altoos naar stront, en de mestkar zag ik net zo vaak door het centrum van Ede scheuren als de lijkwagen. Laatst kreeg ik een brief van Thomas von der Dunk en die vroeg heel geïnteresseerd hoe ver mijn belangstelling voor stront en het darmkanaal eigenlijk ging. Ik wilde in eerste instantie helemaal niet reageren want Thomas is een vijand van Israël en vermoedelijk ook van de internationale jodenheid. En dat terwijl zijn vader, een keurige historicus, notabene een Duits-joodse moeder had! Om op deze plek zelfhaat te poneren inzake het geval Dunk gaat mij te ver, omdat Thomas technisch gezien geen jood is. Enfin, ik schreef onze lederboy dat ik niet van brown showers gediend was, tenzij hij een rubberen paraplu van het merk Michelin of desnoods Goodyear wilde medenemen naar de Algarve.
Nou, dat had ik ook weer verkeerd begrepen want ik moest juist hém de volle laag geven, het liefst na het nuttigen van een stevige Portugese bonenschotel en een bacalhausmoothie. Ik eindigde de brief met de zin dat die onzin niets maar dan ook niets met de kerstgedachte te maken had en toen riposteerde hij dat hij joodsch was en toen antwoordde ik op mijn beurt dat hij mij dan maar eens moest vertellen welke rabbijn hem dat verteld had. Zeker die Israëlische pedorabbijn in Amstelveen!
Goed, ik wil langs deze onsympathieke weg dus even grondig het gerucht uit de wereld helpen dat ik anaal gefixeerd ben. Het komt gewoon door mijn bescheten jeugd op de Veluwe, en als u mij niet gelooft moet u de teksten van dorpsgenoot Hans Dorrestijn maar eens goed gaan bestuderen.
Anyway, mama deed dus om uiteenlopende redenen niet aan kerstmis en ik was dan ook vanaf 1974 niet meer thuis met de feestdagen. Ik ontaarde en ontspoorde al snel, op advies van het Jongeren Advies Centrum, en als fulltime junk had ik al helemaal geen tijd meer voor Kerstmis, Pasen, Suikerfeest of hoe al die onzin ook mag heten. Ik bedoel, als ik knetterstoned was wilde in ik Amsterdam nog wel eens naar het kerstdiner van het Leger des Heils gaan want daar kwamen al mijn vrinden de negerdealers en dan was het lachen, op het toilet.
‘Inmiddels is de UvA door de barbaren opgepimpt tot een Schoevers voor Downsyndromers’
Overigens kon je in het Amsterdam van de jaren tachtig op 24 en 25 december nergens terecht qua horeca dus je kon maar beter knetterverdoofd zijn zodat je de pijn en het verdriet en de Weltschmerz niet meer voelde. Ja, lederbar De Argos in de Warmoesstraat was open, maar daar hing die Dunk dan weer in de sling en ik ben daar Adriaan van Dis ook nog eens tegengekomen maar daar schrijft hij nou nooit eens over.
Enfin, na mijn afstuderen in de Semitische Talen aan de Universiteit van Amsterdam (inmiddels is de UvA door de barbaren opgepimpt tot een Schoevers voor Downsyndromers) woonde ik jaren in het Midden-Oosten en jodenmensen en muzelmannen doen lekker niks aan de geboorte van onze Heere Jezus die notabene ook voor hun talloze inktzwarte zonden aan het kruis genageld is. Wel was ik drie keer met kerst in Betlehem (waar de laatste Arabierische christenen inmiddels ook praktisch zijn verjaagd door de aanhangers van de Sekte der Liefde voor de Dood, maar dat was gewoon werk en dat eindigde altijd in een bachanaal met mijn collegaatjes van de pers. Zo heb ik in Eddo Rosenthal nog eens in zijn boxershorts over Manger Square (Kribbeplein) zien rennen, terwijl hij riep dat hij de Messias was! Dat kwam omdat Connie Mus (de Vrede zij met Mijn Grote Vriend) scopolamine in Eddootje’s Baileys had gedruppeld).
‘Ik word er schijtziek van, al dat oeverloze gezwets van dat insipide kantoorvolk en de apekool van loslopende psychopaten op en in de sociale media. Zal ik ook maar stoppen met facebook, op 1 januari?’
Tijdens Operation Desert Fox was ik met de kerst zowaar in hotel Rashid in Baghdad en had ik bijna de correspondente van de BBC gedaan, ware het niet dat ik stomdronken over poepsex begon! Nou ja! Tijdens de vier tropenjaren die ik Paraguay verbracht, was het altoos veertig graden met de kerst en dan resteert een beschaafd en ontwikkeld mens als ik nog maar weinig anders dan bergen coke (89 procent, 5 dollar per gram, vragen naar Luis) te snuiven en hectoliters bier te slurpen. En nu ben ik dus geheelonthouder en neem ik op eerste kerstdag gewoon een extra bietenwortelsmoothie en bak ik voor mijn hondjes drie hompen Chateaubriand.
Is het jelui trouwens wel eens opgevallen dat die luitjes die het hardst klagen over het Donkere Dagen Offensief vaak het drukst in de weer zijn met borrels, partijtjes en etentjes? Man man, ik word er schijtziek van, al dat oeverloze gezwets van dat insipide kantoorvolk en de apekool van loslopende psychopaten op en in de sociale media. Zal ik ook maar stoppen met facebook, op 1 januari? Volgens mensen die het kunnen weten moet ik lid worden van het sociale netwerk Ello, maar dat is wel zo hip en obscuur dat er niemand lid van is.
Enfin, ik hou jelui op de hoogte van mijn interessante leven. Volgende week mijn jaaroverzicht qua poep & pies! Boas Festas!
