Hij zei het echt: “We gaan de bezuinigingen op de zorg compenseren.” Het klonk heel sociaal, maar niemand wist precies wat hij zei. Rutger Groot Wassink, lijsttrekker van GroenLinks Amsterdam meldde in Pakhuis de Zwijger in februari dit jaar dat de bezuinigingen op de zorg ongewenst waren en dat daar wat aan gedaan moest worden.
En dus leek het logisch te zeggen dat de gemeente Amsterdam dat wel moest compenseren als de zorg in 2015 niet meer door de Rijksoverheid maar door de gemeente wordt uitgevoerd. Maar helaas voor Groot Wassink kwam hij niet zo gemakkelijk met zijn toezegging weg. Later op de avond werd hij gecorrigeerd: de bezuinigingen zijn zo fors, dat ze niet te compenseren zijn.
Het gaat om miljoenenbedragen en dus zou dit foutje Groot Wassink nog jarenlang nagedragen kunnen worden, ware het niet dat niemand destijds iets van de lokale zorgtaken begreep. Het enige wat zeker was, was dat het door Groot Wassink opgeroepen beeld veel te rooskleurig was. Dat wisten de andere lijsttrekkers in Amsterdam ook nog wel, maar veel meer wisten ze er op dat moment ook niet van. Laat staan dat de burger er iets van begreep.
In februari sprak ik erover met Peter Flohr, lijsttrekker van PvdA- en GroenLinks-samenwerking Pro3 in Loon op Zand. Het was allemaal nog heel onduidelijk hoe de zorg er lokaal uit zou gaan zien, meldde Flohr. Het was dan ook onmogelijk beloftes te doen over wat burgers van de gemeente mochten verwachten. De vraag drong zich op hoe burgers voor een politicus kunnen stemmen als die politicus zelf niet weet wat er komen gaat.
De gemeenteraadsverkiezingen verliepen hetzelfde als altijd: landelijk impopulaire partijen werden afgestraft, andere beloond. In Loon op Zand verloor Pro3, in Amsterdam verloor GroenLinks. Vrijwel overal verloor de PvdA. Het had meer met landelijke beeld te maken dan met de voorstellen van deze partijen over de lokale zorg, laat staan met de vraag of er vanaf 1 januari 2015 goede bestuurders aan het roer staan om de zorgtaken goed uit te voeren. Bij de jeugdzorg zijn er nog steeds twijfels over hoe dat vanaf donderdag moet.
Zo gaat dat op lokaal niveau wel vaker. De gemeente Delft is zo goed als failliet, maar er is nauwelijks debat wie verantwoordelijk is voor een megalomane treintunnel die de gemeente aan de financiële afgrond bracht. Laat staan dat iemand verantwoording aflegt. Dat is dan ook de enige zegen van de decentralisaties in de zorg: burgers worden straks vaker geconfronteerd met het lokale zorgbeleid en er zal een prikkel ontstaan om lokale politici vaker op hun daden aan te spreken.
Voorspelling voor 2015: de lokale zorg gaat een ongekend aantal wethouders de kop kosten.
Chris Aalberts blikt in vijf afleveringen terug op 2014, maar ook vooruit.
