De zorg in Nederland kost 70 miljard euro per jaar. Big business dus. Over de pot van de zorg waakt de rechtlijnige politica Edith Schippers(1964) van de VVD. Schippers doet haar best maar trekt aan een dood paard en herhaalt steeds hetzelfde. Het gehele zorgfinancieringssysteem in Nederland is ziek en corrupt. Ik durf de stelling aan dat de zorg in Nederland 20 miljard euro te duur is.
Vorige week werd u getrakteerd op een politiek spel dat zijn weerga niet kende en verre van mooi was. Maar het gehele politiek spel is gebaseerd op de onkunde van de politiek, wat er achter de coulissen gebeurt en wat de strijd om de vrije artskeuze eigenlijk betekent.
Voordat ik met deze these verder ga citeer ik David Pinto over de gebeurtenissen van vorige week:
“Wat een vertoning, het circus rondom de zorgwet van minister Edith Schippers van de VVD. Met kromme tenen urenlang het debat gevolgd in de Tweede Kamer. Eén van de ergste momenten was toen duidelijk werd dat aan de fractievoorzitter van de VVD, Halbe Zijlstra, is verteld wat het advies was van de landsadvocaat. Andere fracties verzochten de premier om dezelfde informatie, maar androgyn Mark Rutte weigerde die te geven. Toen dacht ik dat het moment was aangekomen voor verontwaardiging en woede. Die bleven uit. Onbegrijpelijk en zeer teleurstellend. Ook de wijze waarop de crisis is bezworen, roept gevoelens van weerzin op. Pure chantage van het kabinet richting de Tweede en de Eerste Kamer: wij hebben wat aanpassingen in de wet bedacht en rekenen op goedkeuring van beide Kamers. Zo niet, dan gaan wij de Kamers omzeilen door toepassing van een Algemene Maatregel van Bestuur (AMvB), een ingreep voor in noodgevallen, voor het laatst in 1940 door koningin Wilhelmina gebruikt. Wat een belediging voor de Kamers en voor de kiezers. Dit past bovendien in de categorie van succes op korte termijn. Het kabinet is weer even gered. Maar voor hoe lang? Op deze wijze graaft de coalitie vakkundig haar eigen graf.”
Het gaat niet om een vrije artskeuze maar om een machtstrijd tussen de specialisten en de verzekeraars. Om dit begrijpen heb ik twee specialisten geraadpleegd, een chirurg en een psychiater-psychotherapeut. Zij vertelden het volgende:
De meeste specialisten hebben contracten met de verzekeraars. Zij kunnen dan direct declareren bij de verzekeraar en staan op de website van de verzekeraar als gecontracteerde specialist. Nu hebben de verzekeraars medewerkers die het gehele jaar bezig zijn voorwaarden te formuleren voor de contracten met specialisten. In toenemende mate bemoeien zij zich ook met de inhoud van het werk bij de GGZ, zo vertelt de psychiater.
Zij bepalen het zorgplafond: hoeveel behandeling mag de specialist doen, wat voor methode hij moet gebruiken voor zijn behandelingen en wat voor testen hij moe gebruiken om zijn behandeling te evalueren. Deze bemoeienis leidt er toe dat veel ervaren therapeuten stoppen met werken en anderen sluiten geen contracten meer af of werken zonder contract.
Nu moet de verzekeraar 60-80 procent van de NZA tarief vergoeden aan de specialist. En hier gaat het om. Schippers wil aan deze verplichting een einde te maken en hoop hiermee de macht van de specialisten te beperken om zo op den duur een miljard te besparen.
De verzekeraars willen zo veel mogelijk verdienen en zo min mogelijk geld uitgeven aan de specialisten en de specialisten op hun beurt proberen zoveel mogelijk zorggeld binnen te halen.
Ex-minister Bomhoff vertelde 21 december bij Business Class dat ziekenhuizen specialisten hebben die tientallen miljoenen verdienen aan het helpen van ziekenhuizen om hun declaraties te upgraden. Voorbeeld: vroeger kwam een patiënt die last had van beide knieën naar het ziekenhuis en kreeg hij een MRI en een gesprek daarna. Nu krijgt hij een MRI voor de ene knie daarna de volgende MRI voor de andere knie. Dit wordt dan apart gedeclareerd en lever dus meer op. Dit heet creatief declareren.
De psychiater vertelt: ”Gezondheidspychologen doen pas sinds 2014 mee aan dit systeem. Het effect is dat zij weinig te doen hebben maar zij verdienen veel meer dan vorig jaar toen zij per sessie werden vergoed.”
Maar de nieuwe wet lost Schippers de problemen niet op. De verzekeraars stellen idiote regels op en zorgen zelf dat de zorg steeds slechter en duurder wordt. De specialisten zijn onzeker geworden over de toekomst en pakken zoveel mogelijk uit de zorgpot. Dus lijdt de werkende burger en wordt de zorg steeds duurder.
Robert Kern is psychotherapeut.
