Bart Schut van Jalta loopt op twee in gewaden gehulde mannen af. Het is een kort gesprek want Schut loopt al snel weer een andere kant op. Bij deze demonstratie op het Plein in Den Haag is bijna niemand. Even voor de aangekondigde aanvangstijd van 15.00 uur hebben zich vrijdag hooguit vier demonstranten gemeld. Even later zijn dat er zeven. Er volgt een Arabisch gebed op straat. Inmiddels is duidelijk dat er meer journalisten zijn gekomen dan demonstranten: zo’n acht personen. Naast Schut en uw verslaggever zijn ook Frank Verhoef van de Dagelijkse Standaard en een handvol fotografen gekomen om het tafereel te aanschouwen.
Pas na een kwartier komt er nog een groepje aangelopen. Het aantal demonstranten groeit zo tot zeventien man. Erg spraakzaam zijn ze niet: ze praten vooral met elkaar, er volgen een paar Arabische liederen, veel “Allah Akbar” en wat korte statements door een luidspreker. Ook is er een spandoek waarop staat dat de democratie hypocriet is.
Hun gebrekkige spraakzaamheid maakt het lastig de demonstranten van een label te voorzien, maar dit zijn zeker geen liberale moslims. Dat is al duidelijk uit hun gewaden en gezichtsbedekking en het feit dat er ‘alleen broeders’ welkom zijn. Als we naar hun woorden luisteren wordt het nog duidelijker.
De demonstranten keren zich tegen de terroristenafdeling van de gevangenis in Vught, waar meerdere moslims gevangen zitten. De demonstranten zijn het niet eens met de behandeling van de gevangenen en willen dat de afdeling gesloten wordt. Hun meest in het oog springende bezwaar is dat de gevangenen dagelijks zes keer hun anus moeten laten inspecteren. Volgens de jongen met de luidspreker ‘genieten de bewakers’ daarvan.
Die beschuldiging zou wellicht serieus kunnen zijn, maar het gebrek aan interactie maakt het onmogelijk enige vraag te stellen over wie dit zou ondergaan, welke bewijzen daarvoor bestaan, welke advocaten inmiddels hebben gereclameerd en al dat soort zaken meer. De demonstranten kiezen ervoor alleen hun eigen mening te verkondigen. Als anderen die mening niet accepteren, komen de demonstranten met een verhaal waarin alle moslims slachtoffer zijn van ongeveer alles.
Over de meningen van de demonstranten zijn nogal wat vragen te stellen. Een groot aantal statements maakt duidelijk dat de demonstranten helemaal niet serieus te nemen zijn. Waarom wordt deze demonstratie georganiseerd tijdens het reces? De demonstranten willen kennelijk de kans op een confrontatie met politici uit de weg gaan.
Maar zulke gesprekken kunnen sowieso weinig verschil maken omdat de demonstranten zich op voorhand diskwalificeren. Een man draagt een bord met een vergelijking tussen de gevangenis in Vught en concentratiekamp Vught. Op Facebook wordt de terroristenafdeling vergeleken met Auschwitz. In de ogen van de demonstranten is dit allemaal kennelijk hetzelfde, maar uitleg voor mensen die dat anders zien komt er niet. Die is volgens de demonstranten immers niet nodig.
Al snel wordt de klacht over de terrorismeafdeling verbreed tot de behandeling van moslims in Nederland in het algemeen, die zou lijken op ‘wat Hitler deed’. GeenStijl en PowNed zouden er de oorzaak van zijn dat moslims in Nederland worden bedreigd. En zo is de stap snel gezet naar de openlijke bedreiging dat Nederland ‘vraagt om aanslagen’.
Zo ontstaat een uiterst diffuus mengsel van enerzijds niet-onderbouwde en niet te bevragen klachten over de terroristenafdeling in Vught en anderzijds een litanie over de behandeling en discriminatie van moslims in het algemeen. Hoewel moslims ongetwijfeld soms gediscrimineerd worden, is ook dat verhaal in de versie van de demonstranten onhoudbaar.
De demonstranten roepen hier dat moslims met een onwelgevallige mening in Nederland worden opgesloten. We hoorden afgelopen week Tofik Dibi nog zo’n mening verkondigen, maar hij lijkt vooralsnog niet in Vught te zitten. Ook Kamerleden Kuzu en Öztürk werden niet ingerekend toen ze volgens de PvdA onwelgevallige standpunten over integratie hadden.
Deze demonstranten dreigen publiekelijk met aanslagen en de politie staat erbij en kijkt ernaar. Niet zo lang geleden werden publieke uitingen bij Gaza-demonstraties veel scherper gecensureerd. Hoewel de demonstranten geen strobreed in de weg wordt gelegd hun mening te uiten, klagen ze toch over de vrijheid van meningsuiting, terwijl deze middag toch echt het omgekeerde liet zien.
