Mijn lijst met de vijf invloedrijkste jonge Afrikanen in Nederland heeft tot verrassende en hevige discussies geleid. Twitteraar Ebsje merkte terecht op dat er geen enkele Noord-Afrikaanse jongere op die lijst staat. Schrijver Babah Tarawally beklaagde zich over het feit dat de lijst niet onder de vlag van de Volkskrant is gepubliceerd. Sommigen vonden het zelfs onnodig dat ik deze lijst heb samengesteld. Waarom?
De reden dat er geen Noord-Afrikaanse jongeren op die lijst staan is vrij simpel. Ik ken weinige Noord-Afrikaanse jongeren in Nederland die zich openlijk met Afrika identificeren. Sommige ontkennen zelfs Afrikaans te zijn. Op belangrijke congressen zoals Afrikadag en Africa Works zie ik geen enkele Noord-Afrikaanse jongere. Ook in de media als het gaat over het Afrikaanse continent zijn ze behoorlijk onzichtbaar. In andere Europese landen is dat anders.
Ik heb daarom geen enkele behoefte om vanuit politieke correctheid een schijneenheid te forceren. Betekent dit dat ik veel Noord-Afrikaanse jongeren tekort doe? Wellicht, vandaar dat de kritiek van Ebise meer dan legitiem is. Toch zou ik vanaf deze plek een oproep willen doen aan alle Noord-Afirkaanse jongeren in Nederland om waar nodig zich met Afrika te identificeren. Dit voorkomt misverstanden en onnodige uitsluiting.
Enorm verbaasd was ik over de reactie van Raja Felgata, oprichter en hoofdredacteur van De Kleurrijke Top 100. Op Facebook geeft zij aan dat mijn lijst overbodig is. Zij schrijft “Ben blij dat onze top 100 alle kleuren huist” . Met alle respect, was deze vergelijking echt nodig? Waarom zou ik als student politicologie en publicist geen lijst mogen samenstellen met invloedrijke jonge Afrikanen, met de nadruk op jong? Ik ben blij dat velen positief op mijn lijst hebben gereageerd, zoals dagblad Trouw. Minder blij word ik wanneer mensen de indruk wekken voor mij te mogen bepalen of ik wel of niet jonge Afrikanen mag loven en zelfs mijn initiatieven impliciet overbodig verklaren.
In een column op Oneworld.nl is vriend en schrijver Babah Tarawally geïrriteerd naar aanleiding van mijn lijst. Hij vindt het niet kunnen dat Afrikablog van de Volkskrant de lijst presenteert als “Kiza kiest de vijf invloedrijkste Afrikaanse jongeren in Nederland”. Waarom op persoonlijke titel in plaats van een redactionele ondersteuning net als de Top 200 invloedrijkste Nederlanders, vraagt Tarawally zich af. Redacteur van Afrikablog Wim Bossema heeft op deze vraag al gereageerd, “Het Afrikablog schittert wel degelijk onder de Volkskrant-vlag! De bijdrage van Kiza Magendane is een gastblog.” Met andere woorden: de lijst met de top 5 invloedrijke Afrikaanse jongeren valt onder een reeks publicatie ‘Kiza kiest’ dat ik voor Afrikablog schrijf, zoals mijn veel besproken inleiding in de fascinerende afrobeat.
Tarawally vervolgt zijn vragen: “Met alle respect voor het opkomende talent Kiza Magendane, maar kennen de miljoenen Volkskrant lezers hem en doet zijn mening er toe?”. Deze vraag dient met een andere vraag te worden beantwoord. Als ik mijn lijst niet had geïnitieerd, zou het de Volkskrant dan wel boeien? Met mijn lijst hanteerde ik drie criteria en gaf ik toe dat mijn samenstelling niet perfect is, net als dat bij de meeste lijsten het geval is.
Een andere belangrijke klacht van Tarawally dient onder de loep te worden genomen. Hij schreeuwt moord en brand over het feit dat maar slechts drie ‘allochtonen’ in de top 200 invloedrijkste Nederlanders van de Volkskrant zitten. Dit is zeer onterecht. De redactie van de Volkskrant hanteert de zogenaamde positiemethode door macht te meten op basis van posities en bestuurlijke/elitaire netwerken. Wie Nederland anno nu met het blote oog observeert kan niet anders dan helaas concluderen dat ‘allochtonen’ nog steeds ondervertegenwoordigd zijn op strategische posities. Tarawally zou zich daarom moeten beklagen over het feit dat weinig ‘allochtonen’ de top bereiken in plaats van het feit dat ze niet in een ijst zijn vertegenwoordigd.
“Hun daden en initiatieven inspireren veel generatiegenoten in Nederland en elders. In hun eigen kring vormen zij de belangrijkste voedingsbodem waar toekomstige generaties op kunnen bouwen. Toch krijgt deze groep (Jonge Afrikanen) niet altijd een podium”, schrijf ik letterlijk in de inleiding van mijn lijst.
Ik wilde graag rolmodellen presenteren en de rest van Nederland inspireren met deze lijst. Mijn doel was een ode aan al die Afrikaanse jongeren in Nederland die in hun dagelijkse leven een positieve invloed uitoefenen op de samenleving. Gelukkig dat dat in Nederland mag. Dit jaar kan deze lijst nog beter worden, kom dus op met die constructieve opmerkingen. Maar een ding staat vast, ook in 2015 verdienen inspirerende en invloedrijke Afrikaanse jongeren het een podium te krijgen.
