Het moge duidelijk zijn dat moslims mede dankzij de gebeurtenissen in Parijs momenteel in de hoek zitten waar (soms letterlijk) de klappen vallen. Maar de aanslag op Charlie Hebdo en de gijzeling in de Joodse supermarkt in Parijs bieden ook een kans voor moslims. Een kans om zich bij uitstek op positieve wijze te profileren. Dit lijkt voor velen nagenoeg onmogelijk, gezien sommige reacties in de samenleving jegens moslims en de islam, maar schijn bedriegt.
Deze gebeurtenissen zijn voor veel moslims bij uitstek een manier is om zich positief te manifesteren. Een geluid dat je vaak hoort vanuit islamitische hoek is dat men normaliter niet gehoord wordt, dat men geen podium krijgt, dat de media alleen de ‘extreme’ moslim, en niet de ‘gewone’ moslim in beeld brengen, waardoor de maatschappij een verkeerd beeld krijgt van moslims. Hierin heeft men normaal gesproken een punt, maar de situatie is nu anders.
Op dit moment snakt niet alleen de media, maar ook een groot deel van de maatschappij naar de mening van moslims over de islam, de gebeurtenissen in Parijs en hoe veel moslims hiertegen over staan. Dit is daarom voor ‘gewone’ moslims een kans om zich dusdanig te profileren dat het negatieve beeld van de islam en moslims dat het afgelopen decennium is ontstaan, en dat de gebeurtenissen in Parijs voor velen alleen nog maar heeft versterkt, eens grondig bijgesteld kan worden.
Alleen laten velen dat na. Ondanks dat er zeker veel goede initiatieven zijn, zijn er in de praktijk nog teveel moslims die erin falen deze mogelijkheid met beide handen aan te pakken. Er zijn velen die zich door de gebeurtenissen in Parijs, en de reacties daarop in de Nederlandse samenleving, passief opstellen en in de slachtofferrol schieten door en stellen dat zij niks met deze gebeurtenissen te maken hebben en geen afstand hoeven nemen, omdat zij immers individu zijn.
Het zijn dan ook vooral de officiële vertegenwoordigers van islamitische instanties die in deze tijd van zich laten horen, vaak in voorspelbare termen. Sommige andere prominente moslims gaven zelf bewust aan nu niet in de media te willen verschijnen, en op social media vervallen velen in het zoeken van excuses voor de daders (ik keur het niet goed wat er gebeurd is, maar ze hadden de profeet niet moeten beledigen), het verzinnen van complottheorieën (het was een false flag operation), het vertikken om, net zo goed als niet-moslims dat massaal doen, in harde termen afstand van deze aanslag te nemen (ik heb hier toch niks mee te maken, ik ben een gewone moslim) en in het aanvallen van diegene die wel hard afstand nemen (verrader, afvallige).
En ook op de demonstraties waarin men solidariteit kon betonen met de slachtoffers van de aanslag op Charlie Hebdo, en waar men op kon komen voor de vrijheid van meningsuiting, lieten helaas teveel mensen het afweten. Uit eigen ervaring kon ik opmaken dat bij de stille toch in Den Haag jammer genoeg zo’n 95% autochtoon was. In de andere grote steden waren de bijeenkomsten iets diverser, maar nog steeds geen goede afspiegeling van de samenleving.
De Nederlandse moslims die zich nu passief betonen zouden moeten beseffen dat hun passiviteit consequenties heeft. Laat je nu na je uit te spreken, dan is het niet jijzelf, maar terroristen die het beeld van de maatschappij van jou en jouw geloof heeft zullen bepalen. Daarom zouden moslims die dit niet willen juist nu massaal de straat op moeten staan. Niet omdat men verantwoordelijkheid draagt, maar omdat dit is een mogelijkheid is om een positief beeld te scheppen van moslims, om te laten zien dat het overgrote deel van de moslims ook van terrorisme walgt. Om te laten zien dat Wilders ongelijk heeft. Dat men de waarden van deze samenleving wel degelijk deelt. Dat men zij aan zij wil staan met de niet-islamitische medeburger.
Je uitspreken, niet omdat je schuldig bent, of omdat anderen vinden dat je moet, maar omdat dit je kans is om naar de rest van de samenleving een positief beeld van jezelf, je medegelovige en je religie te communiceren.
