In het Franse satirische blad Charlie Hebdo zie ik de kenmerken van propaganda. Propaganda beschrijft een vijand die ons haat en wil vernietigen. Hij haat ons om wie we zijn, niet om wat we doen. Dus hij heeft geen terechte klachten, noch legitieme eisen. Daardoor kunnen we met hem noch onderhandelen, noch kunnen we hem met rationele argumenten overtuigen. Propaganda wil ons overtuigen dat we slechts één optie hebben: strijd.
Precies datzelfde doet Charlie. Hij beschrijft de moslim als fanatiek, irrationeel en inferieur. Maar, zoals in alle propaganda, heeft Charlie ook zijn contradicties. Zelfs als de moslim dom is, smeedt hij toch diabolische slinkse plannen. Neem bijvoorbeeld de cartoon over zwangere moslima’s in hun boerka die schreeuwen dat ze recht hebben op bijstand. Charlie beschrijft hen als Boko-Haram-hoeren; zij willen ons dwingen om voor hun baarmoederjihad te betalen.
Ik veronderstel dat zulke spotprenten gevolgen hebben. Ze zullen reeds bestaande vooroordelen versterken. Volgens dit onderzoek bijvoorbeeld:
“Een werkzoekende met een Nederlandse naam heeft 60% meer kans op een uitnodiging voor een sollicitatiegesprek dan een werkzoekende met een Arabische naam.”
De werkgever wil geen domme, fanatieke, dogmatische joden-, vrouwen- en homohaters. Hij heeft geen tijd om iedereen een kans te geven, vooral omdat hij mensen moeilijk kan ontslaan. Dus hij doet het makkelijkste: hij zal de CV van de Marokkaan direct naar de prullenbak verwijzen.
En als hij moslims in dienst heeft zal hij weer discrimineren. Hij zal de blanke directeur maken en de moslim pleepoetser. De werkgever zal dus meer geld, aanzien en macht richting de blanke duwen en minder in de richting van de minderheden. Ook zal de zakenman eerder zaken met een andere blanke doen dan met een moslim.
Dit zien we al in de statistieken. Zelfs de Aziaat, die volgens racisten de grootste intelligentie heeft, is achtergesteld. Neem twee gelijke individuen in New York, beiden met een diploma van een goede universiteit. De Aziaat verdient acht procent minder dan de blanke voor dezelfde functie. Als advocaat krijgt hij minder promotie. Ook in de computerindustrie zijn de Aziaten met eenderde vertegenwoordigd, maar maken slechts zes procent van de leidinggevenden uit.
Charlie verdeelt ook de macht in de maatschappij in het voordeel van de blanke meerderheid. Statistieken tonen aan dat allochtone kandidaten in Groot Brittannië vier keer minder kans hebben om rechter te worden. In Amerika is minder dan één procent van de rechters Aziaat, terwijl ze vijd procent van de bevolking zijn. Dit bevordert de reeds raciaal bevooroordeelde rechtspraak.
Charlie helpt discriminerende partijen, zoals Front National, die zwarte politici als apen afbeelden. De autochtoon zal door kleinerende wantrouwige cartoons eerder op een blanke politicus stemmen. Ook in Nederland willen sommigen meer macht en status voor de blanken. Wilders wil artikel 1 van de grondwet afschaffen, want moslims “ontbreekt het fundament van vertrouwen dat noodzakelijk is om grondwettelijke rechten en vrijheden in dezelfde mate toe te kennen als aan andere groepen in Nederland”.
“Charlie helpt discriminerende partijen, zoals Front National, die zwarte politici als apen afbeelden. De autochtoon zal door kleinerende wantrouwige cartoons eerder op een blanke politicus stemmen”
De moslims moeten vertrekken zodat “de kans klein is dat er weer twee in het kabinet komen.” Aboutaleb “kan beter burgemeester worden van Rabat in Marokko in plaats van Rotterdam.” PVV-Kamerlid Louis Bontes over Khadija Arib: “Nederland kan geen Marokkaan als Kamervoorzitter hebben.”
Het valt op dat deze strijders voor vrijheid van meningsuiting ook graag ongelijke vrijheden, ongelijke rechten en ongelijke macht willen. En Charlie regelt daar de verkoop van.
We zijn psychologisch-darwinisten. In de winkel vragen we “wat is de beste TV?” en we zoeken nooit een slechte. We vinden dat het beste bedrijf de concurrentie moet winnen en het slechtste mag failliet gaan. We kiezen dus altijd voor de superieure en we vinden het terecht dat het inferieure verdwijnt. Deze psychologie sijpelt door in onze wetenschap en moraal. We beschrijven het leven als een survival of the fittest: de superieure beesten overleven.
Dit dringt door in een onbewust sociaaldarwinisme. We hebben de neiging te handelen alsof superieure rassen, religies, culturen en landen moeten overleven en de inferieure moeten verdwijnen. We kennen meer rechten en vrijheid toe aan de superieure. Het zelfverzonnen Amerikaanse exceptionalisme geeft hen het recht om boven het volkenrecht te staan. Zelfs de verlichte Immanuel Kant geloofde in doelmatigheid van de natuur en speculeerde dat [alle racen werden ausgerottet werden (Amerikaner und Neger können sich nicht selbst regiren. Dienen also nur zu Sclaven), nur nicht die der Weissen.”
Dit psychologische sociaaldarwinisme zal gevolgen hebben. Rob de Wijk (directeur van het Den Haag Centrum voor Strategische Studies) schrijft in zijn boek Machtspolitiek dat grondstoffen in 40 procent van alle conflicten een rol spelen en dat de grondstoffen in de toekomst steeds schaarser zullen worden. We zullen daardoor meer oorlogen voeren. Maar de olie ligt onder het islamitische zand. En Charlie verzwakt onze weerzin tegen oorlog. Als we superieur zijn en de moslims inferieur, dan neigen we te geloven dat wij meer recht hebben op de olie. En als alles schaarser wordt en de mensheid in gevaar is door klimaatverandering, dan hebben wij het recht te overleven en mogen zij verdwijnen.
Dus het Charlie-debat is geen debat over vrijheid van meningsuiting maar een debat over de vrijheid om anderen te knechten. Charlie bereidt de geesten voor op de strijd.
Ik heb een fout gemaakt. In mijn artikel hier op ‘TPO’ heb ik beweerd dat het Franse satirische blad Charlie Hebdo de kenmerken van propaganda had. Ik had het fout. Nu heb ik mijn stuk geschreven met veel te weinig onderzoek, slechts de plaatjes op google en artikelen zoals deze. Maar de alerte reaguurders hebben links onder mijn stuk geplaatst, naar artikelen die de cartoons in Charlie anders verklaren dan wat ik daarin zag. Bijvoorbeeld dit artikel. Ik heb dezelfde fout gemaakt die ik mijn opponenten altijd verwijt, dat ze niet de oorspronkelijke bron onderzoeken. Ik ben weerlegd. En, zoals dat in argumentatie hoort, als je weerlegt bent, moet je je stelling intrekken. Dus ik trek mijn stelling in dat Charlie propaganda is.
