Queridos amigos e amigas! Hoe vaak heb ik de vraag niet gehoord de afgelopen jaren: “Wanneer komt die langverwachte opvolger van uw bestseller Brussel Eurabia nu eindelijk uit, mijnheer van Amerongen?” Om van het gezeik af te zijn daal ik van lieverlee dus opnieuw af naar dat vermaledijde Brussel. Ik doe het allemaal voor u, lezer, het is is potjandorie maar dat u zich dat goed beseft.
Voor mij hoeft het niet zo maar ik kan er wellicht een leuke cent mee verdienen want de schoorsteen in de Algarve moet ook roken, nietwaar? Tropisch hardhout is godsgruwelijk duur (maar ruikt zo lekker) en anderhalve kilo biefstuk per dag voor de hondjes loopt ook al snel op tot vierhonderd euri per maand, het salaris van een landarbeider hier.
Vanwege het milieu komt er geen dodebomenuitgave van Brussel Eurabia deel 2, enkel een ebook maar daar krijgt u dan deel 1 gratis bij, notabene de ‘director’s cut’. De oorspronkelijke versie zag er namelijk uit heel anders uit maar mijn toenmalige uitgever zei letterlijk tegen mij dat het een onderbuikboek was en ik heb er toen noodgedwongen flink in moeten schrappen. De geschrapte tekst kon ik dan wel weer kwijt in de diverse interviews in Belgistan destijds en dat heb ik geweten.
Zodra ik in Brussel ben, ga ik met een met een lekkere ruiker langs bij mijn vrienden van antiracismebeweging MRAX (Mouvement contre le Racisme, l’Antisémitisme, et la Xénophobie). Die hebben destijds naar aanleiding van Brussel Eurabia een klacht ingediend bij de Belgische Raad voor Journalistiek, en juridische stappen tegen mij ondernomen. Ik ben benieuwd naar de stand van zaken, acht jaar later, en het zou mediatechnisch reuze handig zijn als MRAX alvast een nieuwe klacht wegens racisme tegen mij gaat indienen, ditmaal vanwege Brussel Eurabia deel 2.
Tevens wil ik nou wel eens weten van Vincent Cornil (de enige blanke bij Mrax en meteen ook de directeur) of het waar is dat er geen joden mogen werken bij deze club van zwarte en mohammedaanse staatsruiveniers. De aanleiding van de klacht van MRAX was dit historische en bovendien ook nog eens spraakmakende interview in het nieuws van TV Brussel.
Denk maar niet dat het leuk is voor mij, lieve lezeressen! Ik ga ook liever twee weken naar Pattaya in het verre Thailand. In Brussel zullen namelijk oude wonden worden opengereten en opengescheurd en vervolgens worden ingesmeerd met kilo’s strooizout. Au! Mijn goede naam is destijds door het slijk gehaald door de MainStreamMedia! Ik ben met pek en veren uit Brussel verjaagd! De mannelijke lezer begrijpt natuurlijk onmiddellijk dat ik chargeer want zonder schandaal vaart geen boekje wel, kijk maar naar de Koran. In Nederland was er wat de media betreft weinig belangstelling destijds voor Brussel-Eurabia. Bon, ik zat bij P&W nadat DWDD mij op het laatste moment niet wilde (mediarel!) dus u hoort mij niet klagen.
Alle gekheid op een stokje: ik had natuurlijk gelijk destijds dat Brussel een explosief bolwerk van moslimse islamextremisten was en dat de boel er zonder twijfel nog eens flink uit de klauwen zou lopen. Ik had mijn veldexpertise opgedaan bij het FIS in Algerije, Hamas in Gaza en de Hezbollah in Libanon en in Brussel zag ik honderden types lopen die dezelfde dresscode hadden als leden van eerder genoemde clubs. Tel daar nog bij op alle illegale garagemoskees, de ontelbare boekhandels vol onverholen mohammedaanse agitprop plus de honderden juridische kwesties rond fundamentalistische muzelmannen (al sinds de jaren tachtig).
Wat vooral in verkeerde aarde viel bij de Belgische media destijds, was mijn opmerking dat er een enorme kruisbestuiving plaatsvond tussen Marokkaanse criminelen en Marokkaanse salafisten. Het merendeel van de salafisten was wedergeboren in de bajes. Van criminelen zonder doel tot ‘criminals with a cause’, als het ware. Bij de liquidatie in Parijs moest ik meteen denken aan de stijl van de Mocromafia. In Brussel Eurabia 2 ga ik net als destijds weer dagen lang door kanswijken als Molenbeek en Schaarbeek lopen. Het betreft in eerste instantie degelijk veldwerk: gewoon turven volgens het oude adagio:
“I can’t prove you are a jihadist. But when I see a jihadist that quacks like a jihadist, walks like a jihadist, has feathers and webbed feet and associates with jihadists—I’m certainly going to assume that he is a jihadist.”
Ik heb sinds mijn vertrek uit Brussel in 2007 alle incidenten rond moslims in Brussel bijgehouden en dat is een aardige opsomming geworden. Eind 2008 bijvoorbeeld werd de kerstmarkt op de Grote Markt in Brussel afgelast wegens de dreiging van een islamitische aanslag. Vreemd genoeg heeft de Belgische pers alle islamitisch geïnspireerde ‘incidenten’ nooit aan elkaar gekoppeld omdat het allemaal toch maar ‘geïsoleerde’ incidenten betrof (op voorhand al).
Die Belgische pers is zich vorige week een hoedje geschrokken. Ik volg vrijwel alle kranten, de Vlaamse en de Waalse, en nog steeds schrijft men omfloerst over islamitisch terrorisme: in semantische rookwolken want het beestje mag nog steeds niet benoemd worden. De enige kentering die ik zag, was dat de Belgische deskundologen nu spreken over eenzame roedels wolven en niet langer over eenzame wolven.
De Belgische journalisten en politici krijgen de woorden islam en terreur niet gezamenlijk uit de strot. Ik las tientallen commentaren waarin het mantra herhaald werd dat de meeste moslims in België lid van de vredelievende vorm van de islam waren, en bovendien bestaat er geen andere islam. In België ging geen mohammedaan de straat op uit protest tegen de aanslagen in Parijs. Ik zal niet beweren dat ze die aanslagen niet hartstikke erg vinden maar ik heb toch de stellige indruk dat het hun, zeker wat Charlie Hebdo en een zionistische kruidenier betreft, aan hun spreekwoordelijke reet zal roesten. Men is enkel bezorgd over de “negatieve uitstraling van die niet-islamitische aanslagen op de islamitische gemeenschap.”
Verder kan men er gevoegelijk van uit gaan dat iedere moslim in Brussel Syriëgangers van nabij kende of kent. De Marokkaans gelederen blijven echter gesloten in Brussel en de overheid hoeft op geen enkele medewerking van de mohammedaanse gemeenschap te rekenen als gaat over het melden van verdachte islamitische terreurcellen.
Goed, er is voldoende werk aan de winkel voor mij in Brussel want de MainStreamMedia hebben de afgelopen acht jaar heerlijke kruimels voor mij laten liggen. U hoort van mij!
