Allerlei stijlen moeiteloos gemixt op Uptown Special

23-01-2015 10:52

Pop, jazz, hiphop, funk, soul: Mark Ronson doet op zijn nieuwe album waar hij goed in is. Verschillende stijlen mixen tot een hedendaags, eigen geluid. Hetgeen waar hij ooit mee begon, en hetgeen wat hij nog steeds goed kan. De crossover van verschillende genres, in samenwerking met fantastische muzikanten en zangers. Ook op zijn nieuwste album Uptown Special pakt het goed uit.

Producer en multi-instrumentalist Ronson wordt in 1975 geboren in St. John’s Wood als zoon van een makelaar en muziekmanager. In 1993 maakt hij in New York al snel naam als dj in de hiphop-scene van de stad. Door zijn stijl, die van hiphop naar soul tot de meer Engelse rock gaat, trekt hij een breed publiek aan. Voor zijn debuutalbum Here Comes the Fuzz dat in 2003 uitkomt, werkt hij samen met onder andere Sean Paul, Nate Dogg en Ghostface Killah.

Samenwerkingen

De meeste Nederlanders leren Ronson waarschijnlijk pas in 2008 kennen, wanneer het nummer Valerie uitkomt, een cover van The Zutons die hij samen met Amy Winehouse uitbrengt. Het album waar dit nummer op staat, Versions, bevat meer samenwerkingen met grote namen. Zo slaat hij onder andere de handen ineen met Daniel Merriweather en Lily Allen.

Ook op het nieuwste album van Ronson, Uptown Special, komen die samenwerkingen weer terug. Zo is Stevie Wonder te horen op de mondharmonica, zingt Bruno Mars en horen we Mystikal en Shontelle Norman. De samenwerkingen zullen Ronson geen windeieren leggen. Hij produceert een heerlijk funky album waarop hij stijlen als funk, soul, hiphop, een vleugje disco en zelfs een beetje jazz moeiteloos mixt.

Voorbeelden

Maar er is meer te horen op het album. Zo is het intro Toots Thielemansiaans jazzy, al dan gespeeld door Stevie Wonder, horen we op Summer Breaking een Santana-achtig gitaarrifje, is Uptown Funk een heerlijk ongegeneerd catchy popliedje dat niet cheesy wordt en Crack in the Pearl begint Pink Floyd-dromerig. In Case of Fire doet denken aan Bowie begin jaren 80 en zijn hier en daar wat psychedelische 60’s-geluiden en Beach Boys-invloeden te vinden.

Het zijn slechts voorbeelden om een beetje een beeld te geven van de veelzijdigheid van Uptown Special. Echt vergelijken is eigenlijk niet eens van toepassing. Ronson weet alle verschillende stijlen en invloeden die de luisteraar misschien denkt te horen in een eigen geluid te gieten. Een hedendaags geluid. Een geluid dat zowel de soul- en funkliefhebbers als popluisteraars kan plezieren. Ronson kan met dit album deze zomer zowel terecht op North Sea Jazz als Lowlands.