Een half Fins, half Franse songwriter en een geheel Franse songwriter. Met totaal verschillende karakters maar beiden een passie voor muziek. Zet ze samen aan het werk voor een soundtrack, laat ze wat projecten met betrekking moderne dans doen, strooi hier en daar wat liedjes rond op MySpace en binnen de kortste keren bluffen ze een band bij elkaar. Dat is kortweg het verhaal van The Dø.
“We komen net terug uit Australië. We hebben daar op een festival gespeeld met Franse bands.” Het duo is inmiddels weer terug in Parijs, vertelt Olivia Meilahti aan de telefoon. De half-Finse is de vrouwelijke helft van het duo, dat afgelopen vrijdag de plaat Shake, Shook, Shaken uitbracht. De andere helft is Fransman Dan Levy.
Maar waar begon het allemaal voor de band? “We hebben elkaar ontmoet toen we samen aan een soundtrack werkten, zo’n acht jaar geleden. We werden samen aan het werk gezet en zijn zodoende aan een nummer gaan werken. Sindsdien zijn we nooit gestopt met samen schrijven. Een jaar later hebben we een EP uitgebracht voor een modern dansproject van een Finse choreograaf. We hadden niet echt de ambitie om een band te zijn, we werkten gewoon samen in de studio.”
Het begon dus niet als band, maar als songwritersduo. Toch eindigt het duo uiteindelijk als band. “Die ambitie om toch een band te beginnen kwam een beetje met de live shows. Een paar nummers stonden op MySpace, mensen vonden het leuk.” Er ontstond dankzij die nummers een buzz rondom de ‘band’. “In oktober vroeg iemand of we een band hadden om mee op te treden. We zeiden van wel, maar dat was niet zo. We hebben een band bij elkaar geïmproviseerd en zijn shows gaan spelen. Door te bluffen, waren we ineens een band.”
Uiteindelijk volgde er een reeks shows in Parijs. Maar niet zonder slag of stoot. “We zijn op zoek gegaan naar een drummer. Ik wist hoe ik gitaar moest spelen, maar ineens moest ik een elektrische gitaar aanschaffen. Dan had nog nooit basgitaar gespeeld. We hebben gewoon maar allemaal een instrument uitgekozen en zijn daarop gaan spelen. Wat dat betreft was het bijna een punkband, ondanks dat we niet echt punkmuziek maken. Het concept van instrumenten kiezen die je nog nooit echt hebt bespeeld en dan maar gaan spelen.”
“Later is de muziek elektronischer geworden. De energie van een punkband kunnen we nog steeds goed hebben op het podium, maar de muziek is geen punk. In de studio hebben we qua geluid gewoon gebruikt wat we wilden gebruiken. Onze muziek blijft zo evolueren. We herdefiniëren onze muziek elke keer weer als we de studio induiken. Het is ook lang niet altijd hetzelfde als wat we op het podium doen.”
Dat willekeurig met elkaar aan het werk gezet worden, pakte voor de twee schrijvers goed uit. Shake, Shook, Shaken is het vierde album van de band. Maar wat is de kracht van deze twee muzikanten? “We zijn twee totaal verschillende personen met een totaal andere dynamiek en energie. Door die verschillende metabolismen, verveelt het muziek maken nooit. Onze manieren zowel muziek als het leven te benaderen zijn anders, maar er is een bepaalde magie tussen ons. We hebben dezelfde liefde en passie voor muziek.”
Shake, shook, shaken is sinds afgelopen vrijdag verkrijgbaar en al wat langer te beluisteren op Spotify.
Beeld: Alice Moitié
