Wereldranglijst
Toegegeven, Lenks slachtofferaantal van 17 miljoen geeft hem slechts de 8e plaats op de wereldranglijst van dodelijk mensengeweld, waar WOII met 66 miljoen doden op nummer 1 blijft staan. Ook als individueel verantwoordelijke moet hij betere slachters voor zich laten. Mao Ze Dong en Dzjengis Khan delen de tweede plaats op deze necrometrics-ranglijst. Beiden scoorden 40 miljoen doden. Doden die zonder hun ambities op een ander moment, met een andere doodsoorzaak te betreuren waren geweest. Lenk staat eveneens onder Stalin. Zijn met 20 miljoen doden verdiende 6e plek moet hij wel delen met de Taiping Rebellie (1850-64) waarin eenzelfde aantal mensen het leven liet. Doden die alhier wellicht iets meer vergeten zijn. Naar Stalins woorden, misschien omdat ze in tegenstelling tot de dood van een (naaste) individu ‘slechts een statistiek zijn’.
Vreemd genoeg worden dergelijke statistieken in bepaalde kringen soms beter onthouden dan andere. En leven bijvoorbeeld de doden als gevolg van de ene slavernijroute meer dan die van een andere, dodelijkere route. Raar. Niet? Het is daarbij trouwens best lastig waar je je vandaag de dag nog het meest om moet bekommeren, of zo u wilt, voor moet schamen. Voor de slaven, of voor de doden door de slavernij?
De mogelijk 19 miljoen doden die de Afrikaanse slavenroutes richting (ruwweg) het Midden-Oosten kostten, zijn wel nogal nattevingerwerk. Net als de 17 miljoen doden welke de Afrikaans-Atlantische routes vermoedelijk hebben gekost. Met een beetje gerommel in de laagste-hoogste schattingen kunnen ereplekken makkelijk verschuiven. De schattingen zijn onder andere afhankelijk van vragen als: betekende een geketende (m/v/k) die de slavenmarkt op de eindbestemming bereikte de dood van één- of van tien anderen onderweg? Doden die vielen bij het maken en transporteren van slaven. En, neem daarbij de routes in Azië mee. ‘Koelie‘ doden niet meerekenen. Dat waren ‘gewone’ dwangarbeiders.
Naast gewelddadig afmaken, kunnen potentaten, regimes en volkeren eveneens slachtingen aanrichten met dood (laten) hongeren. Dit hoeft niet per se met opzet te gebeuren. Mix incompetentie met onverschilligheid, voeg wat handelsbelangen, corruptie en machtswellust toe, en voilà, tot 29.3 miljoen 19e-eeuwers minder in India (en tot 30 miljoen verhongerden in China). Of de Britten ze in India allemaal mogen claimen of dat toenmalige inheemsche heersers een deel kunnen bijschrijven, is wat onduidelijk. Vraag het echter aan een 19e eeuwse Ier, en de Britten winnen vermoedelijk.
Timoers rijk bij zijn dood in 1405 (foto: wiki – Stuntelaar)
Timoers tombe in Gūr-e Amīr te Samarkand, Oezbekistan (foto: wiki – Leon Petrosyan)
Timoer Lenk (1336-1405)
Qua aantal afgeslachten was Timoer Lenk dus slechts een ‘also starring’. Wat wel verandert als hij de doden aan het Oostfront van WOII postuum mag bijschrijven (een aardig verhaal bij Historiek). Het zijn daarom vooral de manieren waarop Timoer Lenk zijn slachtoffers maakte waarmee hij berucht werd. Daar dit niet in onze contreien is gebeurd, voor ons westerse ‘racisten’ opnieuw meer een vergeten statistisch gegeven dan iets om nog over te gaan Zwarte Pieten, of te spandoeken bij bioscopen.
Wat Timoer Lenk -in o.a. Oezbekistan weer bejubeld bij ‘Timoer de Grote’ standbeelden- routinematig deed, was het totaal vernietigen van veroverde steden. De overwonnen bevolking werd daarbij niet zelden uitgeroeid. Het uitroeien gebeurde (deels) middels het afhakken van hoofden. De hoofden werden vaak opgestapeld tot toren(s).
Zijn meest omvangrijke verwoesting was vermoedelijk de vernietiging van Delhi in India. Naast de slachtpartijen in deze stad zelf, liet Timoer tijdens de campagne waarin de stad werd ingenomen 100.000 krijgsgevangen Hindoes ombrengen. Delhi was echter maar een uit vele van dergelijke totale ausradierungen waarmee Timoer bevolkingen voor de islam probeerde te interesseren. Of waarmee hij ze weer op het rechte pad van allah bracht. Wanneer religieuze promotie niet aan de orde was, was de snoodaard Timoer overigens niet te beroerd om het te verzinnen. Daarnaast kon levensbeëindiging ook om meer ordinaire redenen ter hand worden genomen.
Natuurlijk kwam de islam door hem toen wel (weer) een beetje in een kwaad daglicht te staan. Gelukkig had Timoers islam, net als de islam van ISIS, Qaida, Talib, de vele Al-blahblahs aan talloze fronten, Boko en andere loko’s, en de islamitische regimes in landen als Saoedi-Arabië, Iran en diverse ~stans, ook niets met de ware islam te maken.
‘Goede’ en ‘slechte’ oorlogen
De wereldgeschiedenis is geschreven in bloed. Naast ten strijde trekken voor goden, waren- en zijn er talloze andere redenen om elkaar te lijf te gaan. Zoals ordinaire machts- of landhonger. Als hier geen winnaar uit komt wordt er meestal uiteindelijk een compromis gesloten. Al of niet nadat de strijdende partijen leeggebloed zijn. Dus zelfs als de wereldgemeenschap er in slaagt om imaginaire goden als casus belli af te schaffen, zal er geen wereldvrede komen. Wel zullen oorlogen stukken minder volslagen idioot zijn.
Commentaren
Voor als ze komen.
-“Ja, maar uit naam van het christendom is ook héél véél gemoord. Neem de kruistochten maar.”
Behaalde resultaten in het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. Na de Dertigjarige Oorlog (1616-1648) nam religie als (mede) casus belli in betekenis af. Hoewel het westers-Europees elkaar en anderen uitroeien na het ‘temmen’ van religie stukken professioneler werd, met WOI als hoogtepunt (WOII moet teveel gedeeld worden met Japan en andere landen of volkeren), speelde religie er geen- of slechts een ondergeschikte rol in. In tegenstelling tot de islam, waar het oproepen tot Heilige Oorlog sinds haar ontstaan routine is gebleven. Ook in bijvoorbeeld WOI klonken dergelijke oproepen.
-“Ja, maar christenen moorden wereldwijd miljoenen moslims uit. Kijk bijvoorbeeld naar wat in Irak gebeurde in 2003 en nadien (elders).”
Los van de discriminatie van met name atheïsten en agnosten door alle ‘eer’ aan gelovige christenen te geven, de rondslingerende dodenaantallen zijn nogal aan inflatie onderhevig. Voor Irak alleen worden er soms miljoenen genoemd. Bij de onafhankelijke organisatie www.iraqbodycount.org staat de teller echter op 206.000 doden als gevolg van geweld gebezigd door alle partijen (dus inclusief het sektarische geweld). Het totale aantal burgerdoden van 2003 tot heden bedraagt 134.528 – 151.770 (+/- 10.000). Voor het invasiejaar 2003 worden 12.125 burgerdoden (alle oorzaken) opgegeven.
(Titelfoto: standbeeld Timoer Lenk in de Oezbeekse hoofdstad Tasjkent, bewerking van Dave Proffers wiki commons upload)
