Eric Corton gaat het radioprogramma Met het Oog op Morgen presenteren. De man van de reportages tijdens Serious Request zal iedere dinsdag vanaf 10 maart aanschuiven in de radioshow met het geinige Duitse deuntje als intro. En daarom – toegegeven – soms is het iets te feelgood: wat vindt Eric Corton van….?
“Ik denk een combinatie van opvoeding en karakter. Ik werd vroeger thuis min of meer gedwongen om na te denken en overal wat van te vinden. Mijn ouders lazen twee kranten, keken altijd naar het journaal en daar werd dan flink over gediscussieerd. Daarbij komt dat ik altijd een brede interesse heb gehad; ik wil weten wat er in de wereld te vinden is.”
“Het gaat om mensen zoals jij en ik, die iets van hun leven proberen te maken, die het beste willen voor hun kinderen: een goede school en ’s avonds een bord eten op tafel. Dat verhaal wil ik vertellen, want dat wordt te vaak vergeten. Zeker in deze tijd, waarin de tendens toch is om de blik steeds meer naar binnen te richten en steeds meer voor onszelf te kiezen. Ruim 40 procent van de Nederlanders vindt dat we wel mogen korten op ontwikkelingssamenwerking omdat we dat geld zelf beter zouden kunnen gebruiken. Daar maak ik me boos over. Natuurlijk, ook in Nederland zijn er mensen die het zwaar hebben. Maar laten we het wel in perspectief blijven zien. Niemand gaat hier dood van de honger of zit in een vluchtelingenkamp in een lekkende tent. Ik hoop dat ik met mijn verhalen mensen toch nog die blik naar buiten kan geven. Ik strijd tegen onverschilligheid. Dat zie ik als mijn morele plicht. We leven in één wereld en als je kan, moet je elkaar helpen.”
Onze Wereld, 2011
“Drie jaar geleden had ik ineens geen zin meer om radio te maken. Ik kreeg tig platen binnen en ze stapelden zich op. Ik luisterde helemaal niks. Het enige wat ik wilde doen, was lekker in bed liggen. Op dat moment werkte ik al drieënhalf jaar van ’s morgens vroeg tot ’s avonds laat. Vrije weekenden kende ik niet en gemiddeld sliep ik vijf uur per nacht. Op den duur liep ik rond als een lijk en had ik drie glazen wijn nodig voor het slapengaan. Ik bleek overspannen. En daar baalde ik van. Het maakte me ook verdrietig: ik had bijna vier jaar lang zorgvuldig gebouwd aan het radioprogramma ‘3voor12radio’ en moest dat ineens aan de kant zetten. Ik ben niet goed in timemanagement, voor mij is het: hollen of stilstaan. De afgelopen vier weken heb ik veel gedraaid voor ‘Penoza’. Normale dagen, maar soms ook tot drie uur ’s nachts. Slopend. Ik merk het meteen aan mijn lichaam als ik te druk ben geweest: dan krijg ik hoofdpijn, spierpijn en word moe. De remedie is rust. En een halfuur tot het gaatje spinnen in de sportschool. Tegenwoordig plan ik bewust vrije middagen, dan ga ik een beetje lummelen: in de buurt wandelen, boodschappen doen, krantje lezen in het café.”
Viva, 2013
“De week voor kerst loop ik rond te rennen bij het Glazen Huis. Tijdens de kerstdagen ben ik dan ook meestal kapot. Iets speciaals doen we dan ook niet. Ik doe boodschappen, kook lekker voor mijn familie en we eten met zijn vieren aan tafel. Daarna kijken we een film, of gaan bij mijn ouders of die van mijn vrouw langs. Oud en nieuw vier ik ook het liefst thuis. Mijn zoon is veertien, hij en ik kopen vuurwerk dat we samen afsteken. Ik doe de vuurpijlen, hij het grondvuurwerk. We kletsen wat met de buren, mijn vrouw en ik trekken een fles champagne open en samen kijken de muziekshow van Jools Holland op de BBC. Normaal ben ik vaak de deur uit voor mijn werk. Daarom kan ik van deze dagen thuis heel erg genieten.”
Telegraaf, 2013
“Ze lijkt me een hele goede kandidaat. Maar ze moet wel Obama opvolgen. Misschien nog geliefder in het buitenland dan in Amerika zelf. Toen hij verkozen was, zat ik in Kenia, het land waar zijn roots liggen. Het was daar een paar dagen lang dag en nacht feest, dat hele land stond op z’n harses. Ze speelden een stuk of vijf liedjes over Obama, drie kwartier per liedje, achter elkaar door. Het is nog zo kort geleden dat het onmogelijk leek dat er een zwarte president gekozen zou kunnen worden. Martin Luther King had er alleen van durven dromen. Buiten alle dingen die fout zijn gegaan, heb ik zoveel respect voor Obama. Alleen al als je kijkt naar de manier waarop hij voor zijn Obamacare is gaan liggen. Maar als je in zijn ogen kijkt, zie je ook hoe oud hij is geworden in acht jaar tijd. Hillary Clinton had twee jaar geleden nog een bloedprop in haar hoofd en is al 66. Dat ze het aandurft, verdient een diepe buiging. Want dat ambt sloopt je, dat is duidelijk.”
Volkskrant 2014
