Er worden deze week geen keuzes gemaakt. Het gemoedelijke boerenleven hobbelt maar een beetje door. Jammer, want wat als er allemaal spannende dingen zouden gebeuren?
Bij Geert en zijn dames loopt het leven op saaie rolletjes. Het is alsof je naar een serie uit de jaren 50 zit te kijken, behalve dan dat er in deze versie niet één maar twee gewillige, keurig gekapte huisvrouwen door het beeld wandelen. Gemoedelijk overleggen de drie over het boodschappenlijstje waarna er en een bescheiden discussie losbarst over de voors en tegens van een knakworst ten opzichte van een pittige worst.
Na wat ingetogen gegrinnik wordt er gekozen voor gevulde eitjes en augurk ingepakt in een plakje cervelaat. Want dat is altijd genieten. Nu het glaasje met Belinda en Caballero sigaretten nog op tafel en het feest kan beginnen.
Wat Als Geert niet gecensureerd zou worden door de overijverige preutse KRO en gewoon zijn geile blije zelf mocht zijn:
Er staat een lange autorit op het programma vandaag. Na een lome hete douche met z’n drieën trekt Geert vanuit Groningen samen met zijn twee dames op pad naar het zonnige zuiden alwaar onze bejaarde geilaard deel zal nemen aan de carnavalsoptocht in Oeteldonk. Gekleed in zijn signature overal en geflankeerd door zijn in passend rood-wit-geel geklede duifjes staat Geert te stralen naast Prins Carnaval.
Bier vloeit rijkelijk, Ada en Hetty gooien confetti en stukjes boerenkool naar de toeschouwers en Geert zingt zijn nummer 1 hit: Puntje erin, Puntje eruit. Bij het refrein maakt hij een soepele beweging met zijn heupjes en knipoogt naar de dames, die op hun beurt een vrolijk huppeltje maken waardoor de puntjes in kwestie vrolijk meedeinen op de muziek.
In het openingsshot wordt er gelachen bij Bertie. Dat is raar, maar ook weer niet, want er zijn vriendinnen op bezoek. Bertie heeft geen cameravrees, haar gebrek aan tekst ligt blijkbaar aan de twee vrouwen die speciaal voor onze boerin uit de kast gekomen zijn (wat ik een raadsel vind, maar dat terzijde).
De dames eten kaasfondue en Katherine verzint een puberaal spelletje waarbij je degene naast je mag zoenen zodra je iets in de kaasfondue laat vallen. Wannalesbie Esther krijgt spontaan last van bibberitus en duwt een halfje wit in de fondue waarna ze Bertie vol op de bek pakt. Dat is niet helemaal hoe Katherine het verzonnen had, maar gelukkig mag zij een van Bertie’s niet zo gewillige vriendinnen een preuts wangzoentje geven.
Als de dames een dag later over het land struinen vindt Katherine het een beetje zielig om over de jonge plantjes te lopen, maar ze zou er geen enkele moeite mee hebben haar hak op het geföhnde hoofd van Esther te parkeren. Ze tolereert haar. En Esther tolereert Katherine. Bertie interesseert het ondertussen geen bal, zij gaat supersexy in kadasterjas met een kettingzaag een boom te lijf, hopende dat deze lijdensweg snel voorbij is.
Wat Als Bertie geen spijt zou hebben van haar deelname aan Boer zoekt Vrouw:
Het is één groot feest in de boerderij van Bertie. De dames hebben de grootste lol en bereiden een copieus diner samen met Ciska, die dan wel weggestemd is, maar niet weg te slaan is bij al deze gezelligheid. Diezelfde middag zijn ze gezamenlijk naar Amsterdam geweest om bij Henk Schiffmacher een herinneringstattoo aan de logeerweek te laten plaatsen.
Vier roze zwembandjes liggen klaar op de eetkamerstoelen om hun gemankeerde linkerbillen, waarop het BZV logo prijkt, te ontlasten, maar dat mag de pret niet drukken. Al leunend op hun rechterbil en gekke grapjes makend over de scheetgeluidjes die de wrijving van de zwembandjes op de houten stoelen maakt doen de dames zich tegoed aan een zeevruchtenbanket. De champagne vloeit rijkelijk, en schalkse blikken worden over en weer uitgewisseld tijdens het slurpen van de oesters. Het belooft een lange, zwoele nacht te worden in Zeeland.
Op Texel schudden Rianne en Marieke in de stal het hooi op. Jan kijkt tevreden toe. De dames zijn harde werkers en donders leuke meiden aldus de boer. Hij neemt de meisjes nog even apart waarna Rianne hem toevertrouwt een knuffelmens te zijn. “Maar ben je ook een mensenmens?” informeert Jan. Daarop antwoordt Rianne bevestigend. Natuurlijk. Wie houdt er nou niet van mensen? Maar je bent wel een onderdeurtje, vertrouwt ze hem toe waarna ze hem even gemoedelijk op zijn hoofd klopt.
Wat Als Rianne geen mensenmens maar een dierenactiviste was geweest:
Rianne ontdekt tot haar grote afschuw dat de worstjes die ze vorige week met boer Jan maakte niet vegetarisch zijn. De substantie die ze zo soepeltjes door haar vingers in glibberig darmomhulsel liet glijden, blijkt lammetjesvlees te zijn en geen tofuprutje. Diezelfde lammetjes die Rianne al dagen knuffelt, voert en namen geeft. Diezelfde lammetjes waarvan Rianne dacht dat Jan ze als huisdier hielt, diezelfde lammetjes waar ze zo is van gaan houden.
Misselijk door de barbaarsheid van haar boer smeedt ze een plan. Die nacht glipt Rianne uit haar slaapzak, pakt zachtjes haar spulletjes en gaat er vandoor. Ze opent de staldeuren en leidt de arme beestjes weg van hun noodlot, weg van de sadistische brildragende verleider, en op naar een betere toekomst. In de haven ligt de veerboot al klaar. Eindelijk vrijheid.
Tom, de boer waarvoor duizenden en duizenden meisjes van hun bank gleden zit op zijn klompen in een lege schuur te bellen met zijn moeder. Hij wil graag advies. Altijd jammer als een potentiële blonde God zich ontpopt tot een moederskindje die alleen maar intens suffe vragen kan stellen en zijn dames na een flink bord hutspot trakteert op een Monatoetje. Hij vertelt na een uitstapje naar de tulpenfabriek alwaar de dames zelf een bosje bloemen mochten inpakken verliefd te zijn. Het enthousiasme straalt ervan af. Wat een prachtvent.
Wat Als boer Tom de kijkers gewoon een beetje tegemoet zou komen:
Knappe Tom besluit, samen met zijn twee dames, een kalender te maken voor het goede doel. Een zachtgele winterzon schijnt zachtjes door de kleine ramen van de boerenschuur terwijl Tom zijn overal van zijn gespierde lijf afstroopt en even door het zand rolt om zijn perfect geconditioneerde bovenlijf een wat doorleeft uiterlijk te geven.
De meisjes lachen kirrend en vlechten lieflijk elkaars haar voor een authentieke boerinnenlook. Tom neemt vervolgens, al knabbelend op een sprietje, plaats bovenop een hooiberg terwijl de dames lichtjes voorover geheld in pure aanbidding opkijken naar de boerengod. Het werden prachtige foto’s. De kalender is inmiddels uitverkocht.
Yvon praat met Nancy bij wie alle levensvreugde uit haar ogen verdwenen is. Ze hoopte op een gezellige logeerweek bij een koddig uitziend boertje maar nu alle andere vrouwen vertrokken zijn zit ze voor de rest van haar leven met hem opgescheept. En dat is niet de bedoeling.
Nadat ze haar gevoelens aan de snotterende Theo uitgelegd heeft en een beetje medelijden met hem krijgt, biedt ze aan nog even te blijven. “Maar alleen als jij het echt echt echt graag wilt Theo, dan wil ik wel blijven.” Arme Theo.
Wat Als boer Janko meer brieven had gekregen dan boer Theo:
Dan niks.
Tom en Jan kiezen. Volgende week zondag 20.25 NPO1
