Toegegeven, de man kan wat de meeste van ons niet kunnen: dansen, presenteren en acteren. Een zondagskind dus. En dan heeft hij ook nog een heel serieus nieuw eigen programma (en wij ook niet). Jan Kooijman schoof de afgelopen weken overal aan om te vertellen hoe hij Nederlandse gevangenen over de hele wereld bezocht. Gisteravond was dan eindelijk de eerste aflevering van Buitenlandse gevangenissen: Hollanders in de cel. Daarom dus: wat vindt Jan Kooijman…
…van zijn helden:
“Jack Nicholson, briljant, gewoon een fantastische acteur. Johhny Depp idem. Rafael Nadal is een hele grote held van mij. Ik tennis zelf ook en ik vind Nadal echt het toonbeeld van hoe je moet zijn als je aan de top staat. Hij is bescheiden en heeft respect voor heel veel mensen, van ballenjongens tot tegenstanders. Is heel normaal gebleven. En: hij is een echte werker, met een ijzeren discipline. Ik denk dat dat laatste uiteindelijk het belangrijkste is om echt goed te worden in wat je doet. Natuurlijk moet je talent hebben, maar je discipline in je werk is uiteindelijk veel belangrijker dan je natuurlijke talent. Ook in het acteren.”
Kemna.nl, 2012
…van bakken stront:
“Als je eenmaal met je kop op tv bent, zijn er een heleboel mensen die de behoefte hebben om over je heen te schijten. Sta je in de schijnwerpers, dan komt er nou eenmaal een bak stront over je heen. Maar daar tegenover staat hopelijk een nog veel grotere groep die je wél leuk vindt. Die vind je alleen niet zo snel terug op het internet.”
100 Procent magazine, 2013
…over de beste willen zijn:
“Ik wil altijd de beste zijn. Op de dag dat ik mijn droombaan kreeg als danser bij het Scapino Ballet Rotterdam, dacht ik: oké, de volgende stap is gezichtsbepalend worden. Ik was uit vijfhonderd auditanten gekozen. Vanaf mijn elfde had ik keihard gewerkt om juist bij dit gezelschap te komen. Op mijn veertiende had ik nog een werkstuk over ze geschreven waar ik een tien voor had gekregen. En nu hoorde ik bij een van de beste moderne dansgezelschappen ter wereld. Een van mijn nieuwe collega’s zei: “O my god, you could be the child of my first sexual experience!”. Ze was bijna twee keer zo oud als ik en een fantastische danseres. Ik was net negentien, maar wilde zó goed worden dat het publiek speciaal voor mij zou komen.”
Jan Magazine, 2012
…van zijn vader:
“Op een dag kwam mijn vader thuis. Hij had een conflict gehad op zijn werk. De directie betichtte hem van vervelend gedrag richting collega’s. Mijn broer en ik, zeventien en zestien jaar oud, wisten dat dit niet waar kon zijn. Mijn vader hield wel van een flauw grapje en aan sommige regels had hij schijt, maar pesten? Dat zou hij nooit doen. De meest walgelijke dingen werden hem verweten. Hij was altijd een populaire leraar geweest. Misschien dat de leiding daar niet op zat te wachten? De dag voor Kerstmis kreeg hij zijn officiële ontslagbrief. Ze hadden het zo getimed dat de klap zo hard mogelijk aankwam. Aan de eettafel werd alles besproken. Mijn vader vroeg: Vinden jullie dat ik de strijd tegen die onterechte beschuldigingen moet aangaan? Ja, vonden wij. Na twee slepende jaren kreeg hij van de rechter gelijk. Mijn moeder had inmiddels ontslag genomen, omdat ze niet meer wilde werken voor de mensen die mijn vader zo’n proces aandeden.
Het was een intensieve periode. Mijn broer en ik leerden om door te zetten, om niet bang te zijn. We hebben er een groot rechtvaardigheidsgevoel aan overgehouden en ik heb misschien wel geleerd om risico’s te durven nemen. Zo kreeg ik op mijn tiende een vwo-advies, maar besloot ik toch de Havo voor Muziek en Dans te doen. Ik denk niet dat veel ouders het goed hadden gevonden dat hun kind een trede lager het onderwijs in zou stappen. Maar de mijne wilden vooral dat ik gelukkig werd.”
Jan Magazine, 2012
…over waar je niet opgepakt moet worden:
“Panama. Het is er ongelooflijk vies en ze zitten met twintig man in één cel. Meerdere gevangenen hebben medische zorg nodig, maar er wordt niet naar ze omgekeken. Het is een getto, gevaarlijk en één grote rotzooi. Maar dat is het in alle gevangenissen die ik heb bezocht. De bewaking is vaak corrupt; hoeveel geld je hebt, bepaalt je leefgenot. En als buitenlander sta je al met 2-0 achter, omdat je uit het buitenland komt én omdat je de taal niet spreekt. Dan kun je alleen op brute kracht proberen te overleven. Ik hoorde verhalen over verkrachtingen en zelfs over mannen die zichzelf aanbieden in ruil voor bescherming.”
…over de heftige verhalen:
“Ze kwamen allemaal behoorlijk bij me binnen. Bijvoorbeeld een meisje van twintig dat met haar broer naar Ecuador reisde om vanuit daar drugs te smokkelen naar Nederland. Het ging mis, dat is duidelijk. Maar in de gevangenis voelde ze zich niet zo lekker en bleek ze zwanger. Ze is daar bevallen van een zoontje dat nu al twee jaar bij haar in de gevangenis woont. Je wilt geen kind krijgen en opvoeden in een buitenlandse cel, maar voor haar is haar zoontje ook een geluk bij een ongeluk. Dankzij hem wordt zij meer met rust gelaten door de andere gevangenen. Hij is haar lijfbehoud, ze is veiliger met hem bij zich.”
Totaal TV, 2015
